Erytrocytmorfologie, fasecontrastmicroscopie

Fasecontrastmicroscopie is een diagnostische procedure die wordt gebruikt in de urologie en nefrologie (studie van de nieren) voor het onderzoek en evaluatie van cytomorfologische vitale monsters (monster met levende cellen) bij hematurie en urinesedimentdiagnostiek. Het uitzonderlijke belang van deze methode is met name gebaseerd op de mogelijkheid, relevant voor diagnostiek, om de erytrocytmorfologie (vorm van de rode bloed cellen), die waardevolle informatie kunnen geven over het ontstaan ​​van een mogelijke hematurie (bloed in de urine) of erythrocyturie (rode bloedcellen in de urine). Fasecontrastmicroscopie van urinesediment is ideaal voor het evalueren van verschillende vormen van erytrocyten.De introductie van fasecontrastmicroscopie routinematige diagnostiek kan worden gezien als een belangrijke stap vooruit, aangezien het gemakkelijker wordt om pathognomonische urinecomponenten te onderscheiden van niet-pathologische artefacten. Fasecontrastmicroscopie is superieur aan helderveldmicroscopie, die werd gebruikt tot de introductie van fasecontrastmicroscopie, met betrekking tot de differentiatie van artefacten. Als er een onduidelijke of onduidelijke bevinding aanwezig is, kan het gebruik van deze procedure minder nuttige maatregelen besparen, zoals radiologische of cystoscopische diagnose (cystoscopie) voor glomerulaire hematurie (zie hieronder), waardoor kosten worden bespaard en behandelingstijd wordt bespaard.

Indicaties (toepassingsgebieden)

Fasecontrastmicroscopie wordt gebruikt in de urologie en nefrologie om de morfologie van erytrocyten te bestuderen:

• Beoordeling van cytomorfologische vitale monsters bij de diagnose van hematurie en urinesediment Indicatie:> 6-8 erytrocyten/ l aantoonbaar in urine of positieve streak-test In de context van erytrocytmorfologie wordt de differentiatie van glomerulaire hematurie van niet-renale erytrocyturie uitgevoerd door de detectie van dysmorfe (glomerulaire) en eumorfe erytrocyten.
• Dysmorfe hematurie van glomerulaire oorsprong wordt gevonden bij patiënten met vliezige en membranoproliferatieve glomerulonefritis, evenals IgA-nefropathie, focale en segmentale nefrosclerose en lupus-nefritis. Bij glomerulaire hematurie worden erytrocyten door beschadigde basale membranen van glomerulaire capillairen geperst, waardoor schade wordt veroorzaakt. Microscopisch herkent men dysmorfe erytrocyten, ook wel acanthocyten genoemd (= erytrocyten met “Mickey Mouse-oren”).
• Eumorfe hematurie (postglomerulaire hematurie) wordt gevonden bij patiënten met niercysten in breuk in het holle systeem, blaas Bilharzia, bloed bijmenging uit de vagina (vagina), letsel na plaatsing van een blaaskatheter, bloed stollingsstoornissen, etc.

De procedure

Het principe van fasecontrastmicroscopie is gebaseerd op de interferentie van lichtstralen in het straalpad van de microscoop, waardoor een contrastrijk beeld van ongekleurde cellen kan worden verkregen. Opbouw en functie van de fasecontrastmicroscoop:

• De ringvormige opening, condensor, ringvormige faseplaat en objectief zijn van bijzonder belang voor de functie van de fasecontrastmicroscoop. Door de ringvormige opening in de condensor te steken en de faseplaat in het objectief, wordt een scheiding van niet-afgebogen en afgebogen lichtstralen veroorzaakt. De resulterende vertraging in de golflengte van de afgebogen lichtstralen roept een faseverschil op dat optisch de structurele details van het microscopisch te onderzoeken object donkerder doet lijken dan het omringende medium. Fysiek is de fase bloedplaatjes zet de fase- of padverschillen om in amplitudeverschillen. Als resultaat van deze amplitudeverschillen verschijnt het beeld van het object in de microscoop door wederzijdse annulering of versterking van de directe lichtstralen die door het object gaan en naar het object worden afgebogen.
• Een nadeel van dit principe is dus het feit dat ideale fasepreparaten niet de regel zijn, aangezien amplitude-effecten meestal worden gesuperponeerd op de fase-effecten.
• Gebaseerd op het principe van het afbeelden van de structuren door amplitudeverschillen, worden de bestaande celstructuren weergegeven als gegradeerde grijstinten, afhankelijk van hun eigen optische dichtheid​ Om de reproductie van de structuren te verbeteren, het gebruik van dunne preparaten en fase bloedplaatjes wordt aangegeven, afhankelijk van de aard van de verschillende fasen bloedplaatjeskunnen zowel positieve als negatieve fasecontrasten worden bereikt, waardoor de interessante objecten donkerder of helderder worden weergegeven dan hun omgeving.
• Bij fasecontrastmicroscopie is het verder belangrijk op te merken dat necrose (afsterven van cellen) kan relatief snel optreden door blootstelling aan licht en bijkomende schade aan de vitale cellen. Als gevolg van deze snelle necrose ontwikkeling, moet de beoordeling van de dia's binnen één tot twee uur worden uitgevoerd om de deugdelijkheid van de diagnostische maatregel. Deze tijdsbeperking voor de evaluatie van vitale monsters vereist dus gewoonlijk documentatie door middel van fotomicrografie of, indien nodig, door microkinematografie uit te voeren. Een microfoto is een foto van een microscopisch beeld gemaakt met een camera die aan een microscoop is bevestigd. Door middel van microkinematografie bestaat de mogelijkheid om objecten onder microscopische observatie vast te leggen in bewegende beelden.