Oorzaken van heupartrose

hip Pain

Als u de oorzaak van uw heup zoekt pijn of u weet niet precies wat uw heuppijn veroorzaakt, laat u dan door onze heuppijndiagnostiek leiden en kom tot de meest waarschijnlijke diagnose. Er zijn verschillende oorzaken voor de ontwikkeling van heup artrose. Bovendien zijn de oorzaken van heup artrose zijn in de meeste gevallen niet bekend.

Om de oorzaken van heupartrose beter te kunnen onderscheiden, wordt onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire artrose. Als een artrose ontwikkelt zich zonder een duidelijke trigger - en dit is in de meeste gevallen het geval - het wordt primaire artrose genoemd. Ondergeschikt heup gewricht artrose, aan de andere kant, wordt gedefinieerd als artrose die ontstaat als gevolg van eerdere schade, onjuiste belasting, individuele ontstekingsprocessen of verkeerd gepositioneerd acetabulum (heupdysplasie) of dijbeen nek (botsing).

De röntgenstraal rechtsboven ziet u een gezonde heup. De afstand tussen het dijbeen hoofd en het acetabulum is duidelijk zichtbaar. Deze afstand houdt in dat zowel het heupkom als het dijbeen hoofd zijn bedekt met een goede laag kraakbeen.

Bij artrose is dit niet meer het geval. In dat geval is het kraakbeen laag vertoont soms aanzienlijke schade. De volgende lijst toont de meest voorkomende oorzaken die verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor het ontstaan ​​van heupartrose.

In de meeste gevallen is er aanvullende informatie voor u beschikbaar, die u via een link kunt openen.

  • Congenitale gedeeltelijke of volledige dislocatie van de heup (heupluxatie) bij aangeboren heupdysplasie: Bij ongeveer 10% van alle pasgeborenen, het dijbeen hoofd ligt niet goed in het stopcontact. De diagnose wordt meestal gesteld door een ultrageluid examen.

    Afhankelijk van de individueel variërende omvang van heupdysplasie, is behandeling met een spreidverband of een operatie noodzakelijk om late complicaties te voorkomen. Het is van bijzonder belang dat dit ziektebeeld zo vroeg mogelijk wordt gedetecteerd, aangezien post-rijping van het heupkomdak (vermindering of eliminatie van heupdysplasie) alleen mogelijk is in de eerste twee levensjaren. Bij afwezigheid van een diagnose of behandeling ontwikkelt zich permanente heupdysplasie met de late gevolgen van heupartrose.

  • Congenitale vormstoornis (heupdysplasie): Men spreekt van heupdysplasie bij patiënten bij wie het acetabulum te vlak is of bij wie de nek hoek is te steil.

    Daardoor bedekt het heupgewricht de heupkop niet volledig, waardoor de belasting alleen wordt gedragen door een te klein deel van het gewricht. Dit leidt tot vroege slijtage van de heup gewricht. Het lijkt daarom aannemelijk dat dergelijke zogenaamde pre-artrotische veranderingen (= afwijkingen die artrose veroorzaken) in een vroeg stadium operatief gecorrigeerd dienen te worden als de bevindingen ernstig zijn.

    Dit kan bijvoorbeeld door middel van zogenaamde herpositionering van osteotomieën. Bij het vergelijken van de Röntgenstraal beeld van een heupdysplasie met het röntgenbeeld van een gezonde heup (zie hierboven), worden ernstige verschillen duidelijk. Het lijkt logisch dat dit niet zonder gevolgen kan zijn.

    Een genderspecifieke vergelijking laat zien dat vrouwen relatief vaker last hebben van heupdysplasie. De verhouding tussen vrouwen en mannen is ongeveer 9: 1.

  • Stofwisselingsziekten: Diabetes mellitus Diabetes mellitus veroorzaakt veranderingen in de bloed schepen, die op hun beurt leiden tot circulatiestoornissen in het gebied van de heupkop. Het gevolg van deze verminderde toevoer is bijvoorbeeld een vervorming van de heupkop of, in het ergste geval, het afsterven van de heupkop (femurkopnecrose, zie hieronder).
  • Jicht: Patiënten die aan jicht lijden, hebben een verhoogd urinezuurgehalte in de bloed.

    Indien het urinezuurgehalte ongeveer 8 mgdl of hoger is, is de kans op afzetting van zogenaamde urinezuurkristallen (= uraatkristallen) in het gewricht zeer waarschijnlijk. Deze kristallen vernietigen het eigenlijk gladde oppervlak van het gewricht. Kristallen worden afgezet wanneer het urinezuurgehalte in de bloed is te hoog, en een jicht aanval kan plaatsvinden.