Therapie
Om in de eerste plaats een mineraaltekort te voorkomen, is het belangrijk om voldoende hoeveelheden van deze mineralen in de dieet. Het raamwerk hiervoor wordt gevormd door bepaalde voedingsmiddelen zoals groenten en fruit op verschillende manieren en 1-2 visgerechten per week. Een beperkende dieet met betrekking tot rood vlees en worst is ook voorstander van een uitgebalanceerd mineraal evenwicht.
Bij gebruik van keukenzout moet worden verwezen naar gejodeerd en gefluorideerd zout. Vooral vette voedingsmiddelen moeten beter worden vermeden. Een voldoende drinkhoeveelheid met elektrolythoudend drinkwater is ook erg belangrijk.
Als er echter een duidelijk mineraal tekort is opgetreden, zijn er verschillende behandelingsopties beschikbaar. In principe het individu dieet moeten worden heroverwogen en, indien nodig, aangepast. Externe inname in tabletvorm (oraal) is ook mogelijk.
Deze therapievorm vormt voor de behandelende arts een belangrijke pijler in de therapeutische procedure. In de "huisgeneeskunde" moeten twee methoden worden genoemd. De inname van Schüssler-zouten is al decennia een bekende procedure. Twaalf verschillende zouten en 15 supplementen kan genomen worden. Drink daarnaast een glas water met twee eetlepels appelazijn en een theelepel honing zou een tekort aan mineralen moeten voorkomen.
Diagnose
Gewoonlijk leiden niet-specifieke symptomen de patiënt naar de dokter. Dit zijn een gevoel van vermoeidheid, vermoeidheid en prestatieverlies. De behandelende arts (meestal een specialist in interne geneeskunde) bereidt dan meestal een bloed tellen nadat een veneus bloedmonster is afgenomen.
Met behulp van specifieke laboratoriumchemische procedures kunnen de elektrolytconcentraties in de bloed kunnen worden bepaald en, indien nodig, kan een gerichte behandeling onmiddellijk worden gestart. Het is altijd belangrijk om klinische symptomen te combineren met laboratoriumbevindingen. In aanvulling op bloed analyse kan een mineraaltekort worden opgespoord met verschillende andere procedures, die echter vanuit medisch oogpunt minder betrouwbaar zijn.
Prognose
Zelfs als een mineraaltekort diverse en ernstige lichamelijke symptomen veroorzaakt, kan het meestal gemakkelijk worden verholpen na balancering en therapie. Het is belangrijk om deze symptomen te combineren tot een mogelijk tekort aan één of meerdere mineralen. In dat geval kan direct een aanvullende therapie worden gestart.
Een afname van lichamelijke klachten kan meestal worden bereikt met een optimale behandeling. Het tekort aan mineralen vertegenwoordigt dus meestal een omkeerbaar klinisch beeld. Puur lichamelijke oorzaken (zoals malassimilatie door chronische inflammatoire darmziekten enz.) Kunnen ook behandeld worden met een substitutietherapie of, indien nodig, met interventionele procedures.
