Ontsteking in het gewricht van de grote teen | Ontsteking in de grote teen

Ontsteking in het gewricht van de grote teen

Vaak is de oorzaak van een ontsteking in de grote teen is dat de nagel of onderdelen van het nagelbed of de nagelriem ontstoken zijn. Deze ontstekingen kunnen beperkt blijven tot bijvoorbeeld de nagelwand, maar ze kunnen ook diep in het nagelbed of de nagelriem doordringen en een abces​ Heel vaak ingegroeid teennagels (Unguis icarnatus) zijn de oorzaak van terugkerende ontstekingen zoals panaritia of paronychia.

Deze kunnen vaker voorkomen in gezinnen of kunnen worden veroorzaakt door het dragen van te strakke schoenen of door onjuiste nagelverzorging. Het feit dat de nagel in het nagelbed groeit, resulteert in pijnlijke ontstekingen en kleine wondjes, waardoor kiemen kan in het weefsel migreren. Een andere oorzaak van ontsteking van de nagel of het nagelbed zijn kleine wondjes aan de nagelwand (ook wel nagelplooi genoemd).

Door deze kleine wondjes, vooral door de huid kiemen zoals Staphylococcus aureus het weefsel binnendringen en daar een infectieuze ontsteking veroorzaken. Afhankelijk van welk deel van de cuticula of het diepere weefsel is aangetast, spreekt men van onychia, paronychia of panaritium. Voor kleine, plaatselijke ontstekingen is lokale therapie met een antiseptische of antibiotische zalf en verkoelend verband meestal voldoende. Diepere ontstekingen worden verlicht met een incisie, zodat de pus kan wegstromen (drainage). Bij systemische symptomen zoals koorts of een dreigende verspreiding van de ontsteking, antibiotica worden bovendien toegediend.

Therapie voor ontstekingen in de grote teen

De therapie van een ontsteking van de grote teen is afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Vaak biedt afkoeling en verhoging van de aangedane teen aanvankelijke verlichting voor de getroffenen. Bij een besmettelijke ontsteking van het nagelbed of het diepere weefsel (paronychia of panaritium) hangt de therapie af van de mate van bevinding.

Een milde en plaatselijk beperkte ontsteking kan worden behandeld met een antiseptische zalf of met antibiotica​ In het geval van een schimmelinfectie worden antimycotische zalven aangebracht. Als er echter een meer uitgebreide ontsteking is, kan een abces of zelfs systemische symptomen zoals koorts zijn al opgetreden, wordt het ontstoken gebied opengesneden (incisie) en gedraineerd.

Dit betekent dat bestaande pus is verwijderd. Er worden ook wattenstaafjes genomen om de ziekteverwekker te bepalen. Als dood weefsel of een ingegroeide teennagel aanwezig is, wordt ook verwijderd.

De teen wordt dan geïmmobiliseerd. Bij een diepe infectie en systemische symptomen zoals koorts, antibiotica worden ook beheerd. Ontsteking door jichtwordt daarentegen heel anders behandeld.

In dit geval is deze acute aanval (Podagra) het gevolg van de afzetting van urinezuurkristallen in de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen. Het wordt acuut behandeld met zogenaamde NSAR (niet-steroïde anti-reumatische geneesmiddelen). Dit zijn ontstekingsremmende en pijnstillende middelen zoals Diclofenac en Indometacin.

Voorts glucocorticoïden (prednisolon) worden toegediend. Omdat beide geneesmiddelen samen de maag, maagbescherming zoals omeprazol wordt meestal ook toegediend. Colchicine dient als reservemedicijn.

De teen wordt ook gekoeld. Om dergelijke aanvallen van jicht van terugkerende, langdurige therapie is dan geïndiceerd, die bij symptoomvrije patiënten dieetmaatregelen omvat (weinig vlees dieetvermindering van lichaamsgewicht, vermindering van alcoholgebruik, voldoende vochtinname). Bij patiënten met terugkerende aanvallen van jicht, De drugs allopurinol wordt ook gebruikt.

De therapie van reumatoïde artritis omvat een aantal verschillende maatregelen. Bij acute aanvallen, pijn-verlichtende medicijnen zoals NSAID's worden ook toegediend. Het koelen van de teen helpt ook.

Bij langdurige therapie wordt een groot aantal medicijnen gebruikt. Deze omvatten basistherapieën zoals methotrexaat of biologische geneesmiddelen zoals Infliximab​ Bovendien, in reumatoïde artritisbewegingstherapie, zoals fysiotherapie, zijn ook erg belangrijk.

Zalven kunnen meestal verlichting bieden bij acute ontstekingen. Soms kunnen ze ook leiden tot genezing van de ontsteking. In het geval van acute pijn, bijvoorbeeld in de context van jicht, kan een verkoelende zalf de pijn verlichten.

Infectieuze ontstekingen worden vaak behandeld met antiseptische en antibiotische zalven. De antiseptische component reinigt en desinfecteert het getroffen gebied, terwijl een antibioticum de bacteriën Dergelijke zalven kunnen echter alleen tot genezing leiden als de ontsteking plaatselijk beperkt is en niet tot in de diepte is uitgezaaid of zelfs tot een systemische ziekte heeft geleid. Niettemin kunnen ze worden gebruikt in combinatie met chirurgische of systemische therapie.

Er zijn verschillende antibiotische wondzalven, waarvan sommige zonder recept verkrijgbaar zijn. Voor de dosering en toepassing kunt u het beste een arts en apotheker raadplegen. Zalven met de actieve ingrediënten fusidinezuur of retapamuline worden vaak gebruikt voor lokale toepassing.

Verder een antiseptische zalf met de werkzame stof povidon-jodium wordt vaak gebruikt. Voorbeelden zijn Bèta-isodona of Braunovidon-zalf. In het geval van een schimmelinfectie van de grote teen, worden antimycotische tincturen of zalven aangebracht om de schimmel te bestrijden.

Actieve ingrediënten in deze zalven zijn bijvoorbeeld Nystatin of Naftifin. Er zijn ook zalven die worden gebruikt om genezing te ondersteunen en de symptomen te verlichten. Deze omvatten zalven met de werkzame stof ammoniumbituminosulfaat (ook wel ichtyol genoemd), dat wordt verkocht onder de handelsnaam "Schwarze Salbe Lichtenstein".

Een andere vrij verkrijgbare zalf die vaak wordt gebruikt om symptomen te verlichten, is Medice® Brand and Wound Gel. Het heeft ook een verkoelend effect en ondersteunt de genezing. Er zijn veel andere zalven die qua samenstelling sterk lijken op de reeds genoemde zalven.