Introductie
Veel mensen hebben last van ontstekingen in verschillende delen van de voeten. De ontsteking is vooral vaak gelokaliseerd op de grote teen. Er zijn verschillende oorzaken die tot zo'n ontsteking kunnen leiden.
Vaak wel nagelbedontsteking (ook wel onychia of paronychia genoemd) die een pijnlijke ontsteking van de grote teen veroorzaakt. Heel vaak veroorzaken kleine verwondingen aan de huid zo'n ontsteking van het nagelbed. Het letsel veroorzaakt kiemen om in het weefsel te migreren, meestal de Staphylococcus aureus bacterie, die vervolgens een ontsteking van de nagelwand veroorzaken.
De kiemen kan ook dieper in het weefsel doordringen, wat resulteert in een panaritium, een etterig ontsteking van de teen. Dit type ontsteking wordt meestal behandeld met een incisie. Dit betekent dat het aangetaste weefsel wordt ontlast door een incisie en het ontstoken weefsel wordt behandeld.
Omdat zo'n panaritium op de grote teen vaak wordt veroorzaakt door een ingegroeide teennagelmoet hier meestal ook een deel van de nagelwortel worden verwijderd. Ontstekingen van de grote teen komen ook voor in de context van stofwisselingsziekten zoals jicht. Hier is een systemische therapie vereist, aangezien lokale maatregelen alleen niet kunnen leiden tot het verdwijnen van de ontsteking. Het volgende artikel gaat nu dieper in op de oorzaken, symptomen en behandeling van ontstekingen in de grote teen en behandelt zo veel mogelijk vragen.
Oorzaken van ontsteking in de grote teen
De oorzaken van ontstekingen in de grote teen zijn talrijk. Vaak is het een ontsteking van de nagelwand of het nagelbed, wat kan leiden tot pijnlijke zwelling en roodheid van de teen. Metabole ziekten zoals hyperurikemie, in de volksmond bekend als jicht, zijn ook mogelijk.
De volgende sectie geeft een overzicht van verschillende min of meer veel voorkomende oorzaken van ontsteking van de grote teen. Deze termen worden meestal als synoniemen gebruikt. De term nagelbedontsteking komt veel vaker voor in alledaagse taal.
Het kan vaak erg moeilijk zijn om de termen correct te onderscheiden. Wat ze allemaal gemeen hebben, is dat het allemaal ontstekingen aan de vingers of tenen zijn.
- Onychie / Paronychie / Panaritium:
Bij onychia is het vooral het nagelbed dat ontstoken is.
Een paronychia beschrijft eerder een ontsteking van de nagelplooi (synoniem nagelwand). Een paronychia kan ook gepaard gaan met een etterend versmelten in het weefsel. Een panaritium daarentegen is een plaatselijke, etterende, smeltende ontsteking van de vingers of tenen.
Panaritium komt minder vaak voor op de tenen dan op de vingers. De ontstekingen lijken erg op elkaar in hun ziektebeeld en verschillen uiteindelijk in hun omvang en ernst van hun symptomen en deels in hun lokalisatie. Meestal worden ze veroorzaakt door lichte verwondingen, bijvoorbeeld zeer fijne scheurtjes in de nagelriem, waardoor de huid kiemen zoals Staphylococcus aureus, in het bijzonder, dan het weefsel binnendringen en de ontsteking veroorzaken.
In het geval van de grote teen, een ingegroeide teennagel (Unguis incarnatus) is vaak ook de oorzaak van zo'n ontsteking. Een gebrek aan voethygiëne of een schimmelinfectie van de voeten kan ook de oorzaak zijn. Meestal leiden deze ontstekingen tot zwelling, roodheid en oververhitting van de grote tenen, wat gepaard gaat met een karakteristiek pulserend pijn.
In het geval van gevorderde ontsteking en systemische betrokkenheid, symptomen zoals koorts, rillingen en vermoeidheid zijn ook mogelijk. De therapie hangt af van de ernst van de ontsteking en kan lokale of systemische conservatieve benaderingen omvatten, maar kan ook chirurgische ingreep vereisen. Jicht is een terugval van een ziekte van het eiwitmetabolisme, meer bepaald van het purinemetabolisme.
De onderliggende ziekte wordt genoemd hyperurikemie. Overmatige urinezuurspiegels in de bloed leiden tot afzettingen van urinezuurkristallen in verschillende delen van het lichaam. Er zijn verschillende vormen en oorzaken van hyperurikemie, maar in 99% van de gevallen is er een genetische aanleg, waarin de jicht zich vervolgens manifesteert ondervoeding.
A dieet vleesarm wordt aanbevolen, evenals een vermindering van het alcoholgebruik. Bovendien zijn te zwaar is voorstander van jicht, dus het is vooral belangrijk om het lichaamsgewicht bij chronische jicht te normaliseren. Een acute aanval van jicht manifesteert zich in meer dan 60% van de gevallen als zogenaamde Podagra.
Dit is een ontsteking van de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen. Triggers zijn meestal een dieet rijk aan vlees en vis, peulvruchten of zeevruchten. Ook een alcoholische overmaat of vastend kan leiden tot zo'n acute Podagra.Dit wordt gekenmerkt door plotselinge, zeer sterke pijn, evenals zwelling en roodheid van het gewricht.
Het onderzoek van de teen wordt dan meestal als zo pijnlijk ervaren dat het niet mag. EEN koorts komt ook af en toe voor. Een acute aanval van jicht kan enkele uren duren en wordt behandeld met NSAID's (bijv Diclofenac) en glucocorticoïden. Colchicine wordt ook als reserve gebruikt. Het helpt ook om de teen omhoog te zetten en af te koelen.
Alle artikelen in deze serie:
