Mijten in bed

Definitie

Mijten behoren tot de spinachtigen en hebben een grote verscheidenheid aan soorten. De meeste mijten worden in de grond aangetroffen. Veel mijten kunnen echter ook bij mensen nestelen.

Ze zijn bijvoorbeeld te vinden in ons haar wortels. De meest bekende mijt voor ons mensen is de huisstofmijt. Ongeveer tien procent van de mensen in Duitsland lijdt aan huisstofmijtallergie.

De mijten worden voornamelijk in bed aangetroffen. De mijten scheiden zich uit eiwitten in hun ontlasting, wat bij mensen tot symptomen kan leiden. De afzonderlijke delen van de ontlasting hechten zich dan aan het huisstof, dat wordt ingeademd en allergische reacties kan veroorzaken.

Alleen mensen met huisstof mijt allergie worden beïnvloed door deze symptomen. Niet-allergische personen merken niets van het naast elkaar bestaan ​​van mijten in hun bed. In tegenstelling tot bugs of vlooien, huisstofmijten bijten niet. Hoewel huisstofmijten de grootste rol spelen bij het onderwerp “mijten in bed”, kunnen de slakken veroorzakende grafmijten ook voorkomen in bed of bekleding. Deze komen vooral voor op plaatsen waar veel mensen samenwonen, bijvoorbeeld in verpleeghuizen.

Mijten allergie

Huisstofmijt kan leiden tot een allergische reactie bij mensen, wat bekend staat als een huisstofallergie of vaak ook als een mijt allergie. Symptomen zoals jeuk en rode ogen, verstopping en loopneus neus-, ochtendniesaanvallen of zelfs astma-aanvallen zijn typerend. Vooral op de uitwerpselen van de huisstofmijt reageren mensen allergisch.

Diverse enzymen in de ontlasting van de mijt leidt tot overgevoeligheid bij mensen en leidt bij sommige mensen tot een symptomatische allergie. De verantwoordelijke mijten behoren tot de soorten Dermatophagoides pteronyssinus en Dermatophagoides farinae. De blootstelling aan allergenen is het hele jaar door aanwezig, zodat symptomen het hele jaar door kunnen optreden.

Ze zijn echter, vooral in de winter, in grotere aantallen aanwezig. In de winter worden de kamers verwarmd. Hierdoor wordt de luchtvochtigheid verlaagd en sterven de mijten af.

Bij de dood van de mijten komen uitwerpselen vrij en blijft het allergeen bevatten eiwitten, waardoor de symptomen toenemen. Om een ​​huisstofallergie te diagnosticeren, kunnen naast het patiëntgesprek ook speciale allergietesten worden gebruikt fysiek onderzoek. Deze omvatten vooral de priktest en bloed testen voor antilichamen.

De therapie van een huisstofallergie omvat zowel hygiënemaatregelen thuis als medische behandeling. De hygiënemaatregelen elimineren de mijtallergenen zoveel mogelijk. De medische behandeling richt zich daarentegen op verschillende dingen. In het kader van een hyposensibilisatie, wat ongeveer 3 jaar duurt, probeert men de verschillende immuunreacties op de huisstofmijten te verzwakken. Om de acute symptomen te verlichten, preparaten met glucocorticoïden or antihistaminica worden voorgeschreven.