Micropenis is een mannelijk lidmaat dat in rechtopstaande toestand korter is dan zeven centimeter. Het is een onderontwikkeling van het geslachtsorgaan, die in het begin goed kan worden behandeld jeugd met de administratie van mannelijk geslacht hormonen.
Wat is micropenis?
Micropenis, ook wel microphallus genoemd, is een voorwaarde waarin de penis bijzonder klein is. Micropenis is een subset van hypogenitalisme, met als belangrijkste symptoom onderontwikkelde geslachtsorganen. Niet elke kleine penis is een micropenis. Over het algemeen is micropenis aanwezig wanneer het lid van een volwassen mannetje in rechtopstaande toestand minder dan zeven centimeter lang is. Tijdens de ontwikkeling is een geslachtsontwikkelingsstoornis vaak moeilijk objectief vast te stellen. Meestal doen artsen het in vergelijking met leeftijdsgenoten. De lengte van de penis wordt gemeten vanaf de achterkant van de penis tot de punt. Hoewel veel mannen vinden dat ze een te klein lid hebben, is dit meestal niet het geval. De exacte incidentie van deze aandoening is niet bekend, maar is waarschijnlijk minder dan twee procent. Bij het diagnosticeren van micropenis moet rekening worden gehouden met de etnische achtergrond van de getroffen persoon, omdat er verschillen zijn.
Oorzaken
Er zijn veel verschillende oorzaken voor een micropenis. Soms is het niet mogelijk om de oorzaak tijdens het diagnostische proces vast te stellen; in dit geval de voorwaarde wordt idiopathische micropenis genoemd. Een veel voorkomende vorm van deze ontwikkelingsstoornis van de geslachtsorganen is het zogenaamde hypogonadotroop hypogonadisme. Deze aandoening resulteert in onvoldoende afscheiding van seks hormonen Door de hypothalamus of de hypofyse Bij androgeenresistentie is er voldoende seks hormonen in het lichaam. De cellen waarop de hormonen werken, zijn echter gedeeltelijk of volledig resistent tegen hun werking. Als het te weinig is testosteron wordt geproduceerd in de testikels, kan micropenis ontstaan. De meest voorkomende oorzaak is hypogonadotroop hypogonadisme; bijna de helft van alle getroffen personen lijdt eraan. Bovendien is er een verhoogd risico op het ontwikkelen van een micropenis als mannelijke baby's tijdens de ontwikkeling in de baarmoeder androgeentekort ervaren. Een andere mogelijke oorzaak is een tekort aan groeihormonen In deze gevallen wordt niet alleen de penis maar ook de lichaamsgrootte beïnvloed. Naast de bovengenoemde oorzaken van microphallus, zijn er een grote verscheidenheid aan genetische ziekten die micropenis als symptoom hebben. Deze erfelijke ziekten omvatten het Robinow-syndroom en het MORM-syndroom.
Symptomen, klachten en tekenen
Het belangrijkste fysieke symptoom van micropenis is de aanwezigheid van een heel klein lid bij jongens en mannen. De erectiele functie en het ejaculatievermogen worden in principe niet beïnvloed bij deze aandoening. Vooral degenen die in de adolescentie zijn getroffen, lijden vaak sterk onder de psychologische gevolgen. Ze voelen zich beschaamd en isoleren zich van leeftijdsgenoten. Problemen met het gevoel van eigenwaarde maken het moeilijk om met het andere geslacht om te gaan. Mannen met micropenis kunnen psychische stoornissen krijgen, zoals Depressie or Angst stoornissen Maar zelfs met een micropenis is een bevredigend seksleven mogelijk voor beide partners. Hiervoor zijn bepaalde aanpassingen met betrekking tot positie en werkwijze nodig. Het voortplantingsvermogen van een man met micropenis is niet beperkt.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose micropenis wordt meestal kort na de geboorte of prenataal gesteld. Voor de geboorte kan micropenis worden gediagnosticeerd door ultrageluid examen. In de meeste gevallen wordt de onderontwikkeling van het geslachtsorgaan pas na de geboorte opgemerkt. Voordat micropenis wordt gediagnosticeerd, moet de behandelende specialist andere mogelijke aandoeningen overwegen. Omdat verschillende genetische aandoeningen verband houden met een onderontwikkeling van de mannelijke geslachtsorganen, wordt voor de diagnose vaak een geneticus geraadpleegd. In wezen moet echte micropenis worden onderscheiden van pseudo-micropenis. De pseudo-micropenis ziet er op het eerste gezicht erg klein uit, maar blijkt bij nader inzien van normale lengte te zijn. Dit is onder meer het geval wanneer het ledemaat onder een laag vet ligt. In te zwaar mannen leidt een "begraven penis" soms tot de verkeerde aanname van een microphallus. In zeldzame gevallen kan een sterk vergrote clitoris worden aangezien voor een micropenis. Het onderzoek wordt uitgevoerd door een kinderarts en omvat visuele inspectie en palpatoir onderzoek van de penis. Omdat een hormonale onbalans verantwoordelijk kan zijn voor de aandoening, wordt vaak een endocrinoloog geraadpleegd voor diagnose. Het verdere verloop hangt af van de gekozen persoon therapie.
Complicaties
In de regel veroorzaakt micropenis geen bijzonderheid volksgezondheid beperkingen bij de patiënt. De klacht zelf is geen gevaarlijk symptoom en hoeft daarom niet door een arts behandeld of onderzocht te worden. De meeste getroffenen lijden echter aan psychisch ongemak en Depressie vanwege de micropenis. Het is niet ongebruikelijk om gevoelens van schaamte of minderwaardigheidscomplexen te ervaren. Een verminderd gevoel van eigenwaarde kan zich ook ontwikkelen en de kwaliteit van leven aanzienlijk beïnvloeden. Vooral kinderen kunnen als gevolg van hun symptomen te maken krijgen met plagen of pesten. Ze kunnen zich ontwikkelen Angst stoornissen of agressief gedrag. Bovendien is de geslachtsgemeenschap van de getroffenen ook aanzienlijk beperkt, wat resulteert in ongemak met de partner. Een micropenis doet dat echter niet leiden tot een onvermogen om zich voort te planten en heeft geen negatief effect op de potentie of erectie van de man. Een micropenis is in de regel relatief goed te behandelen met behulp van hormonen. Dit doet niet leiden tot verdere complicaties. In sommige gevallen is psychologische behandeling echter ook nodig in geval van psychisch ongemak. Micropenis heeft geen invloed op de levensverwachting van de patiënt.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
In veel gevallen wordt de diagnose gesteld door de kinderarts tijdens zwangerschap of kort na de geboorte. Als ouders echter nog steeds vermoeden dat hun baby of peuter een micropenis heeft, is het raadzaam om naar de kinderarts of specialist te gaan. Als micropenis pas wordt gedetecteerd jeugd of adolescentie, is het belangrijk om zo snel mogelijk te handelen. Hoe eerder de diagnose wordt gesteld, hoe groter de kans op een succesvolle behandeling. In het geval van micropenis worden meestal hormoontherapieën gebruikt. Het is belangrijk om hiermee voor het begin van de puberteit te beginnen jeugd In deze fase is de kans op een grotendeels volledige genezing en normale verdere ontwikkeling het grootst. Als de getroffen mannen al volwassen zijn, is het meestal te laat voor hormonale behandeling en moeten ze complexe chirurgische ingrepen ondergaan. De kans op succes van deze operaties is veel lager dan die van hormoontherapieën. Daarom moet in geval van twijfel of een vermoeden van micropenis onmiddellijk een arts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Als de diagnose tijdig wordt gesteld, hormoon therapie is buitengewoon veelbelovend en is in de meeste gevallen de voorkeursbehandeling. Het kind krijgt mannelijke geslachtshormonen toegediend, zoals testosteron tijdens dit therapie In verschillende onderzoeken zijn goede resultaten aangetoond. Getroffen personen die hormoontherapie hadden ondergaan om hun micropenis te behandelen, vertoonden vaak een normale ontwikkeling van het geslachtsorgaan. Hoewel de penis zelfs op volwassen leeftijd nog vrij klein was, viel de lengte grotendeels binnen de norm. In uitzonderlijke gevallen vindt de behandeling plaats door middel van geslachtscorrectie. Het gaat om phalloplastie, waarbij een grotere penis wordt gecreëerd uit het bestaande weefsel. Aan deze procedure zijn echter veel risico's verbonden. Studies hebben niet aangetoond dat de getroffenen na de procedure gelukkiger waren met hun geslachtsorgaan. Om deze reden verdient hormonale therapie waar mogelijk de voorkeur boven chirurgie. Een ietwat onconventionele maatregel is het gebruik van dilatatoren, die getroffen mannen enkele maanden per dag gedurende enkele maanden moeten gebruiken. Met deze procedure kan een toename van ongeveer twee centimeter worden bereikt. Naast fysieke behandeling, psychotherapie or gedragstherapie wordt aanbevolen voor oudere getroffen personen. De therapie wordt gebruikt om een positief lichaamsbeeld te ontwikkelen en het zelfvertrouwen te vergroten.
Vooruitzichten en prognose
Doordat micropenis het gevolg is van een ontwikkelingsstoornis van het mannelijk geslachtsorgaan, is er in ieder geval geen uitzicht op spontane verbetering. Hormonale therapie-opties hebben ook alleen kans van slagen als ze vóór de puberteit beginnen, anders is de ontwikkeling van het geslachtsorgaan voltooid en kan deze zelfs daarna niet hormonaal worden gecorrigeerd. Chirurgische ingrepen hebben een zeer goede prognose in termen van genezing littekens en verwondingen. Complicaties als gevolg van een operatie voor micropenis zijn zeldzaam. Het subjectief waargenomen succes als gevolg van een operatie is echter erg afhankelijk van het getroffen individu. In de overgrote meerderheid van de gevallen kunnen de chirurgische ingrepen echter een verbetering van het zelfrespect en meer tevredenheid met het eigen lid teweegbrengen. De verdere prognose bij micropenis hangt ook sterk af van de getroffen man. In sommige gevallen is de hierdoor veroorzaakte visuele en seksuele beperking een levenslang probleem, dat onder meer met therapieën wordt tegengegaan. Het verminderde gevoel van eigenwaarde en het subjectieve gevoel niet mannelijk genoeg te zijn, kunnen ook leiden tot ernstige psychische problemen. Depressie en dergelijke komen in deze context voor. Aan de andere kant zijn er al die mannen met micropenis die het hun eens zijn geworden voorwaarde en leiden gewone levens. Belangrijke factoren hierbij zijn algemene tevredenheid, een bevredigend partnerschap en hun eigen veerkracht.
het voorkomen
Micropenis kan niet worden voorkomen met specifieke maatregelen, aangezien het een complexe ontwikkelingsstoornis van de geslachtsorganen is. In het algemeen wordt bij verdenking van een aandoening aanbevolen om tijdens de kindertijd een specialist te raadplegen. De beste tijd om een diagnose te stellen is direct na de geboorte. Op deze manier kan de therapie zo vroeg mogelijk worden gestart.
Nazorg
In de meeste gevallen veroorzaakt micropenis geen speciale of ernstige complicaties, dus de getroffen persoon kan ondanks de aandoening een gewoon leven leiden. Er moet nog steeds contact worden opgenomen met een arts om verdere verslechtering van de aandoening te voorkomen. De ziekte zelf is meestal ook relatief goed te behandelen, zodat er ook geen verminderde levensverwachting van de getroffen persoon is. In het geval van micropenis hebben deze last van een zeer kleine penis. Dit leidt tot stoornissen van de erectie en dus ook tot zeer sterke stoornissen tijdens geslachtsgemeenschap. In veel gevallen lijden de getroffenen daarom ook aan depressie of andere psychische stoornissen, en kan pesten of zelfs plagen voorkomen, vooral bij kinderen of adolescenten. In de regel resulteert een micropenis ook in een verminderd gevoel van eigenwaarde, wat een negatief effect kan hebben op de kwaliteit van leven van de getroffen persoon. De meeste patiënten zijn bang om andere mensen over de aandoening te vertellen en schamen zich ervoor. Het kan echter relatief goed worden verlicht door chirurgische ingrepen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Mannen met micropenis kunnen naast medische zorg of cosmetische chirurgie De fysieke kenmerken kunnen alleen worden aangepast door middel van een medische professional. De zelfhulp ligt hier in het opbouwen van het emotionele sterkte en stabiliteit. Eigenwaarde en ook zelfvertrouwen moeten krachtig zijn, zodat gevoelens van schaamte of minderwaardigheid niet optreden. Praten met therapeuten of mannen die ook met een micropenis zijn geboren, is nuttig. Bovendien moet, indien beschikbaar, communicatieve uitwisseling met de partner plaatsvinden. In veel gevallen is de grootte van de penis alleen een emotioneel probleem voor de getroffen persoon, wat in een gesprek kan worden verduidelijkt. Bij seksuele activiteiten bestaat de mogelijkheid om gezamenlijk bevredigingstechnieken te vinden waarbij de grootte van de penis geen centrale rol speelt. Bovendien zijn een verandering van perspectief en cognitieve patronen nuttig. Het centrum van het leven en dus het algemene welzijn of de tevredenheid met het leven mogen niet afhangen van het uiterlijk van een seksueel deel. Zodra de focus wordt gelegd op andere gebieden, vaardigheden en talenten van de getroffen persoon waarin hij of zij bekendheid en herkenning ervaart, bestaat de kans dat de micropenis niet langer als een last wordt ervaren.
