Drugs
Multiple sclerose is niet te genezen. Het doel van de therapie is om de symptomen te verlichten en de verdere progressie van de ziekte te vertragen. Het is belangrijk om acute recidieven op korte termijn te behandelen en de symptomen te verlichten.
Dit wordt bereikt met cortisone preparaten die in hoge doses worden toegediend. Dit remt de ontsteking zodat de symptomen zo snel mogelijk verdwijnen. Bovendien is langdurige therapie noodzakelijk.
Sinds multiple sclerose is een auto-immuunziekte, de behandeling bestaat uit het positief beïnvloeden van de immuunsysteem. Deze vorm van therapie wordt immuunmodulatie genoemd en er kunnen verschillende medicijnen worden gebruikt. Medicamenteuze therapie moet vroeg worden gestart, omdat schade aan de zenuwstelsel komt voor in de vroege stadia van de ziekte.
interferon is een natuurlijke boodschappersubstantie in het menselijk lichaam. Het is verantwoordelijk voor het verzenden van informatie tussen cellen. Dit wordt uitgebuit in de behandeling met interferon.
Het is dus mogelijk om het aantal ontstekingscellen te verminderen. Bovendien wordt voorkomen dat deze cellen het bloed schepen en dus van het bereiken van de hersenen. Dit kan ontstekingen in de hersenen en de afbraak van de zenuwisolerende myeline-omhulsels vertragen. Dit is bedoeld om de frequentie van MS-terugvallen te verminderen en de impact van de schade te minimaliseren.
Voor de therapie van multiple scleroseZogenaamde interferon bètapreparaten worden gebruikt. Deze worden onder de huid of in de spieren geïnjecteerd. Aan het begin van de behandeling met interferon, griep-achtige symptomen zoals koorts, rillingen en spieren pijn komen vaak voor als bijwerkingen.
Deze verdwijnen echter meestal na de eerste paar maanden van de behandeling. Voor preventie, ontstekingsremmende medicijnen zoals ibuprofen or paracetamol kan worden ingenomen in overleg met de behandelende arts. Bovendien kan roodheid op de injectieplaats toenemen lever waarden, een afname in wit bloed cellen en Depressie en slapeloosheid kan optreden tijdens de behandeling.
Een verhoogd risico op miskraam bestaat voor zwangere vrouwen binnen de eerste 28 weken. In sommige gevallen produceert het lichaam antilichamen tegen interferon. Dit kan het effect van het medicijn verminderen.
De antilichamen kan worden gedetecteerd in een bloed test. Behandeling met het medicijn glatirameeracetaat (Copaxone®) is een alternatief voor interferontherapie. De tijd tussen twee aanvallen wordt verlengd en de effecten van de ziekte worden verlicht.
Het exacte werkingsmechanisme is nog onduidelijk, maar er wordt aangenomen dat glatirameeracetaat (Copaxone®) het aantal bepaalde schadelijke cellen vermindert. Het medicijn wordt onder de huid geïnjecteerd, net als interferon-bèta. Echter, griep-achtige bijwerkingen komen in aanzienlijk minder gevallen voor.
De meest voorkomende bijwerking van de behandeling met glatirameeracetaat (Copaxone®) is een huidreactie op de injectieplaats. In aanvulling op, pijn op de borst, rood worden van het gezicht, zweten, kortademigheid en inslikken bloeddruk kan gebeuren. Fumaraat (Tecfider®) is een ander medicijn dat wordt gebruikt voor de langdurige behandeling van multiple sclerose.
Het wordt gebruikt in de vorm van dimethylfumaraat (Tecfider®) en wordt, in tegenstelling tot de andere twee basisgeneesmiddelen, oraal ingenomen in de vorm van tabletten. Fumaraat (Tecfider®) werkt enerzijds ontstekingsremmend en beschermt anderzijds gezonde zenuwcellen door celbeschadigende stoffen te inactiveren. Dit vermindert zowel het aantal MS-terugvallen als de omvang ervan hersenen schade.
Bij aanvang van de behandeling met fumaraat treden vaak maagdarmklachten op, maar deze zouden binnen enkele weken moeten verdwijnen. In sommige gevallen kan deze bijwerking echter zo ernstig zijn dat de behandeling met Tecfidera wordt stopgezet. Bovendien vindt spoeling plaats onder Tecfidera.
Dit is een onschadelijke maar onaangename plotselinge roodheid van de huid. Meestal begint een blos in het gezicht en verspreidt zich vervolgens langzaam over het hele lichaam. De getroffen persoon heeft een onaangenaam gevoel van warmte en brandend op de huid.
Ook hier verschilt de ernst van de symptomen sterk van persoon tot persoon. De frequentie van spoelingen verschilt ook van geval tot geval. De bloedbeeld regelmatig gecontroleerd worden om een mogelijke infectie in een vroeg stadium te kunnen ontdekken.
