Logica komt overeen met redeneren op basis van reden. Dit cognitieve vermogen bevindt zich in de linker hersenhelft en frontaal hersenen Regio's. Laesies in deze regio's leiden tot dissociatie of desintegratie van logica.
Wat is logica?
Logica behoort tot de cognitieve vermogens van mensen en komt overeen met redeneren op basis van rede. Logica behoort tot de cognitieve vermogens van mensen en komt overeen met consequent redeneren op basis van rede. Logisch redeneren is een specifiek menselijk vermogen. Geen enkele andere soort denkt zo. Traditioneel houdt de filosofie zich in het bijzonder bezig met de menselijke logica, waarbij ze dit soort denken soms als onjuist erkent omdat het verliest deugdelijkheid buiten de menselijke soort. De geneeskunde lokaliseert de menselijke logica naar de linkerhersenhelft van de hersenen, waar taal, berekening, regels, wetten en algemene ratio zich bevinden. De frontale regio's van de hersenen zijn vooral bepalend voor de logica van de hersenen. Zo heeft de neurowetenschap nu de frontale hersenen erkend als de zetel van cognitieve en specifiek menselijke vermogens. Het neurale circuit van de frontale hersengebieden vormt dus de persoonlijke logica van het individu. De specifieke bedradingspatronen kunnen hierdoor veranderen leren ervaringen en ingrijpende ervaringen.
Functie en taak
Filosofie kent verschillende benaderingen van logica. De bewering dat elke bewering bijvoorbeeld een van de twee waarheidswaarden heeft en als waar of niet waar kan worden gezegd, staat bekend als klassieke logica. Naast dit bivalentieprincipe stelt de klassieke logica dat de waarheidswaarde van samengestelde uitspraken uniek wordt bepaald door die van hun gedeeltelijke uitspraken en door hun combinatie. Naast de bivalentie- en extensionaliteitsprincipes van de klassieke logica, houdt de filosofie zich bezig met het bepalen van criteria voor de deugdelijkheid van individuele conclusies en de logische waarde van uitspraken. Logica heeft medische relevantie, vooral in de neurowetenschappen. Het vermogen om logisch te denken is wat een mens maakt en is een taak van de linker hersenhelft. In discussies blijkt vaak dat twee mensen totaal verschillende principes van logica kunnen volgen. De algemene aanleg voor logisch redeneren wordt genetisch aan ieder mens gegeven. De feitelijke uitdrukking van de individuele logica wordt echter pas in de loop van het leven gevormd en kan significant worden beïnvloed door persoonlijke ervaringen. Neuroscience interpreteert deze invloed als veranderingen in de neuronale circuits waarvoor ze relevant zijn leren ervaringen en ingrijpende ervaringen van het individu. De hersenen bestaan uit een netwerk van individuele neuronen waartussen connectiviteit bestaat. Synaptische verbindingen zijn fundamenteel veranderlijk en volgen dus het principe van neuronale plasticiteit. Neuroscience traceert logica terug naar het gebied van de frontale hersenen. Volgens de moderne geneeskunde herbergt dit hersengebied alle vermogens die een mens tot mens maken. Dus, naast bewustzijn en sociaal gedrag, bevindt logica zich ook in de synaptische verbindingen van dit hersengebied. Logica komt dus in meerwaardige zin overeen met een bepaald type denken. Denken is op zijn beurt een bepaald netwerk van verbindingspatronen tussen individuele neuronen in het menselijk brein.
Ziekten en kwalen
Laesies in de frontale gebieden van de hersenen kunnen het vermogen van een individu om logisch te denken permanent veranderen of desintegreren. Meestal gaan frontale hersenlaesies bovendien gepaard met karakterveranderingen. Slechts zelden hebben ze uitsluitend invloed op cognitieve vaardigheden. Laesies in de frontale hersenen kunnen het gevolg zijn van traumatisch hersenletsel, beroertetumorziekte, ontstekingsprocessen, virale infecties of degeneratieve ziekten. Het frontale hersengebied hoeft niet per se direct te worden beïnvloed. Vaak zijn laesies in de individuele projectieroutes tussen de frontale hersenen en andere hersenregio's voldoende. Veranderingen in deze hersengebieden worden ook waargenomen, bijvoorbeeld bij mensen met schizofrenie or alcoholverslaving In sommige gevallen manifesteren de laesies zich in pseudopsychipathische of pseudosociopathische kenmerken. Soms zijn het ook pseudodepressieve eigenschappen. Omdat cognitieve vaardigheden zoals logica een groot deel van het karakter uitmaken, beschrijven familieleden vaak karakterveranderingen bij mensen met frontale hersenletsels. Het verlies van logica kan leiden tot vreemd ogende handelingen en de manier van denken van de persoon zodanig vervreemden dat zijn of haar meningen, overtuigingen en kennis van de wereld niet langer begrijpelijk zijn voor anderen. Het frontale hersengebied is ook waar bijvoorbeeld uitspraken of acties worden gepland. In het geval van een laesie in dit hersengebied zijn de acties van de getroffen persoon soms niet langer gebaseerd op enig logisch potentieel. De getroffen persoon herkent het gebrek aan logica in zijn acties en uitspraken niet langer en beschouwt ze zelf als logisch. Een voorbeeld van het verval van logica, het verval van cognitie en uiteindelijk het volledige ego-verval zijn de degeneratieve veranderingen in de frontale hersenen die kunnen worden veroorzaakt door ziekten zoals Alzheimer ziekte. In het geval van tumor ziekten, virale infecties of inflammatoire laesies en hersenbloedingen, kan logica samen met het feitelijke karakter van de getroffen persoon vaak althans gedeeltelijk worden hersteld door adequate therapie.
