Sering, ook wel Syringa genoemd, behoort tot de olijvenfamilie (Oleaceae). Naast het gebruik als sierheester vindt de sering ook toepassing in de alternatieve geneeskunde en kan ze worden gebruikt tegen verschillende ziekten. Deze omvatten ook reumatische aandoeningen koorts en problemen met de spijsvertering.
Voorkomen en teelt van de sering
In de natuurgeneeskunde worden zowel de bloemen en bladeren als de vruchten en schors gebruikt. Alle onderdelen zijn te gebruiken tegen diverse ziektes. De olijvenfamilie omvat ongeveer 25 soorten. Meestal de vertegenwoordigers van het geslacht groeien hetzij als struiken of bomen. Ze zijn bladverliezend. De bladverliezende bladeren zijn meestal gesteeld en de takken zijn soms viervleugelig. De bloeiwijzen hebben een bijna onherkenbare structuur: ze zijn geclusterd in meerdere bloeiwijzen. De bloemen zelf zijn tweeslachtig en viervoudig. Meestal is hun kleur violetrood of donkerpaars. Er zijn echter ook geelachtige of witte bloeiwijzen te vinden. Seringgeur is erg sterk en trekt vaak bijen en vlinders aan. De meeste dieren vermijden echter seringen en gebruiken ze niet als voedselplant omdat ze erg bitter zijn. De meeste lila soorten bloeien tussen mei en juni. De kelkblaadjes van de sering zijn in de vorm van een klok versmolten en de eierstokken zijn superieur. Seringen vormen capsulevruchten met gevleugelde zaden. Het plantengeslacht komt voornamelijk voor in Azië en Europa. Seringen komen voor in Korea, Nepal, Afghanistan, India en Japan, maar ook in Zuidoost-Europa. In China er zijn 16 verschillende soorten sering. Al in de middeleeuwen werd de plant voor sierdoeleinden in boerentuinen aangeplant. In Spanje werd sering al in de 10e eeuw door de Moren geïntroduceerd. Pas in de 16e eeuw arriveerde het in Engeland en Centraal-Europa, waar het nog steeds wordt beschouwd als een populaire tuinplant. De Turkse naam van de plant was oorspronkelijk "Lilac". In Duitstalige landen werd dit de kleuraanduiding "lila", waarvoor voorheen geen eigen naam bestond. Om deze reden is de populaire naam van de plant tot op de dag van vandaag lila. Symbolisch staat de sering voor romantische en onschuldige liefde. In het voorjaar wordt de bast van de jonge takken verzameld, de bladeren en bloemen als ze net zijn uitgevouwen. De lieftallige geur van de sering logenstraft zijn bitter smaak Aan de andere kant maken de bittere stoffen die het bevat sering een remedie tegen verschillende ziekten.
Effect en toepassing
Met name de gewone sering vindt zijn toepassing als sierheester in tuinen en parken. Sommige soorten seringen worden gebruikt als snijbloem. Bovendien heeft sering een zeer symbolische betekenis. Om deze reden wordt de plant tijdens feesten ook aan hemden vastgemaakt. Het gebruik is vooral wijdverbreid op Vaderdag. In de natuurgeneeskunde worden zowel de bloemen en bladeren als de vruchten en schors gebruikt. Alle onderdelen zijn te gebruiken tegen diverse ziektes. In de meeste gevallen raden natuurgenezers het gebruik van sering aan in de vorm van theesoorten. Deze theesoorten kan zowel uitwendig als uitwendig worden gedronken. Baden met de thee zijn mogelijk en helpen bijvoorbeeld tegen pijn veroorzaakt door reumatiek Van de gedroogde lila bloemen kan ook een olie-extract worden gemaakt. Dit extract kan bovendien worden gebruikt tegen reumatiek Getroffen mensen wrijven hiervoor de pijnlijke plekken met de olie. Om de thee van de bloemen van de plant te maken, worden maximaal twee lepels gedroogde bloemen gebruikt. Degenen die de bladeren gebruiken, hebben slechts één theelepel nodig. Een andere variant is het verwerken van 300 gram vers geplukte bloemen en bladeren. Deze worden erin gedaan olijfolie en liet ze 25 dagen in de zon trekken. Tijdens dit proces moet de container worden afgedekt. Dit mengsel kan ook worden gebruikt om ischias te behandelen pijn or spierpijn en gewrichten. Enerzijds is het theesoorten kunnen worden gebruikt om de spijsvertering te versterken, aan de andere kant kunnen ze worden gebruikt tegen koorts en hik Er zijn verschillende recepten voor het gebruik van sering tegen met koorts gepaard gaande ziekten. Zo kun je 50 gram van de gedroogde lila bloemen koken in een liter water voor vijf minuten. Het afkooksel wordt dan gespannen. Dit mengsel moet de hele dag door worden geconsumeerd. Sering bevat etherische oliën, farnesol, bitterstoffen en alfa-pineen. Bovendien bevat het syringine en anijsaldehyden.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Zoals reeds opgepikt, wordt sering onder meer gebruikt om de spijsvertering te versterken. In de natuurgeneeskunde wordt hier vooral de thee van de bloemen van de plant aanbevolen. Dit moet gedurende de dag twee of drie keer per dag worden gedronken. Voor het verlichten van spijsverteringsklachten is de thee van de vruchten van de sering ook geschikt. Dit wordt bijvoorbeeld gebruikt voor winderigheid en diarree Niettemin, vooral in het geval van diarree, moet na een paar dagen een arts worden geraadpleegd als de symptomen niet verdwijnen met zelfbehandeling. Voorbereidingen van de bladeren of de schors helpen tegen koorts Ook hier worden twee tot drie kopjes per dag aanbevolen verminderen koorts Bijzonder effectief zijn de bittere stoffen en oliën in sering. Naast de behandeling van reumatiek, uitwendig gebruik van sering kan ook helpen tegen jicht aanvallen en verlichten de symptomen. Andere toepassingen van lila zijn onder meer ontsteking van de mondelinge slijmvlies De plant heeft tonic en ontsmettingsmiddel Effecten. Bovendien is lila pijnstillend, kalmerend en antineuralgisch. Omwille van zijn kalmerend effecten, wordt sering ook vaak opgenomen in kruiden sedativa. Echter, huismiddeltjes kan een doktersbezoek slechts in beperkte mate vervangen en mag alleen gebruikt worden als de klachten niet te ernstig zijn. Als ze voor de eerste keer voorkomen, is een bezoek aan de dokter in ieder geval aan te raden.
