Springen in cool water op een warme dag heeft een gunstig effect op een persoon. Hetzelfde gebeurt wanneer hij afstapt van geweldig koud op een warm vuur aan opwarmen Het feit dat dit verschil op deze manier wordt waargenomen, is te wijten aan de eigen warmte van het lichaam en onafhankelijke acclimatisatie. Elk menselijk organisme heeft een vrij constante lichaamswarmte, die om te beginnen onafhankelijk is van de buitenwereld in temperatuur.
Wat is lichaamswarmte?
Elk menselijk organisme heeft een vrij constante lichaamswarmte, die om te beginnen onafhankelijk is van de temperatuur van de buitenwereld. In de dierenwereld zijn er endotherme en ectotherme dieren. Degenen in de eerste categorie produceren zelfstandig warmte, terwijl die in de tweede categorie hun lichaamswarmte bijna volledig uit de buitenwereld en de omgeving halen. Zoogdieren en vogels worden homo-thermisch genoemd omdat ze hun lichaamstemperatuur op een equiotherm en constant hoog niveau houden. Ongewervelden, vissen of reptielen worden daarentegen als poikilotherm beschouwd omdat hun lichaamstemperatuur zich passief aanpast aan de buitentemperatuur en ook mee verandert. Ten slotte zijn er heterotherme dieren, waaronder bijvoorbeeld het vogelbekdier of verschillende insecten. Ze kunnen hun lichaamstemperatuur slechts korte tijd en in zeer beperkte mate zelf regelen. Het menselijk organisme heeft regulerende mechanismen om zijn eigen lichaam aan te passen aan verschillende buitentemperaturen om het te beschermen tegen oververhitting of hypothermie, onder andere. Het produceert warmte, die op zijn beurt weer afhankelijk is van de energievoorziening. Warmte wordt voornamelijk gegenereerd door voedselopname, die wordt geoxideerd en verbrand in het organisme. Voedsel moet ook in het lichaam worden verbrand om de spieren te bewegen en mechanische energie op te wekken. De verbrandingsenergie is laag en de resterende energie wordt omgezet in lichaamswarmte. Dit gebeurt in de mitochondria, die zich in elke cel van het lichaam bevinden en worden beschouwd als de krachtcentrales van het organisme. Vanwege chemische cycli in het lichaam, zuurstof wordt omgezet in water en CO2 door ademhaling en koolhydraten van voedsel. Bij dit proces ontstaat energie, die wordt omgezet in warmte. Deze warmte wordt op zijn beurt verdeeld in elektrische energie en kinetische energie. In die zin functioneren mensen technisch gezien als een biologische reactor met hun eigen lichaamstemperatuur, die rond de 37 graden Celsius ligt. Omdat de omgevingstemperatuur meestal lager is, geeft het menselijk lichaam constant warmte af. Zelfs als de buitentemperatuur stijgt, neemt de ademhalings- en bloedsomloop toe, wat leidt tot verhoogde lichaamswarmte. Hoe meer het organisme gestrest of betrokken is, hoe meer lichaamswarmte wordt gevormd. De huid speelt met name een essentiële rol bij de warmteafvoer van het lichaam. Net als de bloed circulatie en de lichaamsgrootte.
Functie en taak
Warmte wordt getransporteerd door de bloed stroming in het organisme. Dienovereenkomstig is de doorstroming van lichaamswarmte alleen mogelijk wanneer de huid temperatuur is lager dan de temperatuur van de lichaamskern. In verband met de lichaamswarmte is altijd de lichaamstemperatuur, maar deze is niet altijd hetzelfde, zelfs niet in het lichaam. Dit komt doordat de organen die zich in de kern van het lichaam bevinden, zoals de lever, hart-, hersenen en nier, zijn eigenlijk de plaatsen waar warmte wordt gevormd. Hoewel hun massa is slechts ongeveer acht procent van het totale lichaamsgewicht, hun warmte producerende deel is meer dan zeventig procent in de rusttoestand. In tegenstelling, hoewel de spieren en huid make-up meer dan vijftig procent van het lichaam, leveren ze minder dan twintig procent van de warmte wanneer het organisme in rust is. Armen en benen, ook wel extremiteiten genoemd, en de hele huid behoren tot het gebied van de carrosserie, dat niet is gefixeerd. De uitzetting is afhankelijk van de buitentemperatuur en tijdens lichamelijke activiteit wordt er meer warmte gevormd in het lichaam dan in de lichaamskern. Om temperatuur waar te nemen, hebben mensen een gevoel van warmte en koud Er zijn ook warmte en koud punten in zijn huid, waaronder zenuwcellen waarvan de chemie verandert met de verandering in temperatuur. Als dit gebeurt, worden signalen naar de hersenen en lichaamswarmte wordt opnieuw gereguleerd.
Ziekten en kwalen
Het menselijk lichaam is erg gevoelig als de temperatuur verandert. Een te lage of te hoge lichaamstemperatuur is altijd een teken dat er iets mis is. Als de temperatuur stijgt, spreekt men van koorts. De warmteafgifte neemt toe door zweten en sterker bloed circulatie Als de temperatuur boven de 40 graden Celsius komt, kan het zelfs leiden tot de dood. Omgekeerd is een te lage temperatuur een aandoening die merkbaar is door koude handen of voeten die niet warm worden, zelfs niet als er warmte wordt toegepast. De persoon heeft het koud van binnen. De geneeskunde spreekt dan van hypothermie, maar veel mensen merken het niet uit gewoonte. Gebrek aan lichaamswarmte is een indicatie van slecht bloed circulatie. Het bloed schepen samentrekken, en de warmte die door het bloed wordt getransporteerd, bereikt niet de gebieden waar het zou moeten opwarmen, inclusief de hand of voet. Triggers voor gebrek aan lichaamswarmte zijn vaak spanning of spanning, ook deficiëntieverschijnselen of roken nicotine Omdat het menselijk organisme altijd probeert de temperatuur op ongeveer 37 graden Celsius te houden, reageert het op temperatuurschommelingen met endogene actie. In het geval van hypothermieHet zorgt bijvoorbeeld voor minder bloedtoevoer naar de huid, in handen en benen, en vermindert de warmteafgifte door spieren samen te trekken. Hierdoor ontstaat er een kilte, die op zijn beurt weer nieuwe warmte produceert.
