Levomepromazine is een actief ingrediënt dat een veel breder scala aan toepassingen biedt dan de meeste mensen denken of weten. Hoewel het in de eerste plaats tot de neuroleptica, heeft het effecteigenschappen die het ook in andere medische gebieden mogelijk maken. Dit geldt met name voor de bijwerkingen van dit middel, maar het nut ervan is nog niet
Wat is levomepromazine?
Hoewel levomepromazine behoort voornamelijk tot neuroleptica, heeft het effectieve eigenschappen die het ook op andere medische gebieden mogelijk maken. Levomepromazine behoort qua structuur tot de fenothiazines. Chemisch gezien is het een zogenaamde "tricyclische verbinding". De middelste ring van deze verbinding is een heterocyclus, die een stikstof atoom en ook een zwavel atoom. Fenothiazine, de actieve groep van levomepromazine, is de basis voor verschillende drugs, die voornamelijk worden gebruikt als neuroleptica Fenothiazines kunnen verschillende structuren hebben, dus ze zijn onderverdeeld in drie groepen:
1. alifatische fenothiazinen,
2. piperidines, en
3. de piperazines. Levomepromazine is een neurolepticum met een lage potentie. Net als alle andere relevante fenothiazinederivaten heeft levomepromazine een speciale eigenschap die naast de oorspronkelijke toepassing in de geneeskunde wordt gebruikt. Normaal gesproken maakt levomepromazine - als de patiënt niet paradoxaal genoeg reageert op de inname - erg moe. Daarom wordt levomepromazine in de volksmond ook voorgeschreven als medicijn om slaap op te wekken bij het begin van de slaap en slaapstoornissen, evenals voor verdoving.
Farmacologische werking
Levomepromazine is een fenothiazine van het tricyclische type en is medisch geclassificeerd als een neurolepticum met een lage potentie. Ze blokkeren die van de gebruiker dopamine receptoren. Deze bevinden zich zowel in de presynaptische en postsynaptische gebieden als direct op de cellichamen. Er is echter niet één dopamine receptor, maar een hele groep verschillende receptoren die zorgen voor de verwerking van de dopamine-afhankelijke impulsen. Deze dopamine receptoren zijn onderverdeeld in D1- en D2-receptoren. Levomepromazine oefent zijn effect voornamelijk uit op de D2-receptoren en wordt daarom een dopamine-antagonist genoemd. Het richt zich primair op de postsynaptische receptoren in de mesolimbische hersenschors door ze te blokkeren en zo het effect van de endogene neurotransmitter dopamine. Levomepromazine is een neurolepticum met een lage potentie met slechts milde antipsychotische effecten. Echter, de sterke kalmerend component wordt gebruikt als een therapeutisch effect bij de toepassing ervan. Het zwakke effect tegen psychose kan niet worden bereikt, zelfs niet met hogere doseringen. Dit cumuleert in dit geval alleen de ongewenste bijwerkingen, aangezien de hogere dosering ook die receptoren stimuleert die oorspronkelijk niet bedoeld waren om te worden aangepakt.
Medische toepassing en gebruik
Levomepromazine behoort tot de fenothiazinen en is een neurolepticum met een lage potentie. Het wordt voornamelijk gebruikt als medicijn voor de behandeling van Angst stoornissen, rusteloosheid en in staten van opwinding. Het wordt ook voorgeschreven als slaapverwekkende medicatie slaapstoornissen, want het heeft een sterke kalmerend component. Bovendien wordt het gebruikt als aanvullende medicatie voor chronisch pijn Neuroleptica worden voornamelijk gebruikt in schizofrenie therapie omdat ze antipsychotica hebben en kalmerend eigendommen. Het antipsychotische effect van levomepromazine is echter te zwak, waardoor het ongeschikt is als enige medicatie bij de behandeling van psychosen. Voor dergelijke klinische beelden zijn er neuroleptica met sterkere antipsychotische effecten. Neuroleptica zijn onderverdeeld in twee generaties op basis van hun verschillende werkingsmechanismen. Levomepromazine, samen met promethazine, is gecategoriseerd als 1e generatie. Levomepromazine is misschien bekend als een medicijn met de handelsnaam 'Neurocil'. Promethazine wordt meestal verkocht onder de naam Atosil. Ook al zijn beide drugs behoren tot de eerste generatie van laag-potente neuroleptica, worden ze niet op een uitsluitend gelijkwaardige manier in de geneeskunde gebruikt, aangezien de twee geneesmiddelen verschillen in bepaalde werkingsmechanismen. levomepromazine wordt niet alleen gebruikt bij de behandeling van geestesziekte en zijn effecten als slaappil, maar ook in de therapie van chronische en acute allergieën, omdat, zoals promethazinebehoort het niet tot de groep van laag-potente neuroleptica, maar ook tot de groep van antihistaminica Daarom kan het in bepaalde doseringen worden gebruikt als antinausea-middel.
Risico's en bijwerkingen
Levomepromazine, zelfs in therapeutische doses, zoals de meeste drugsheeft helaas niet alleen positieve en expliciet gewenste effecten. Er moet ook aan worden herinnerd dat de receptoren die door dit medicijn moeten worden gericht en beïnvloed, bij elke persoon een individuele gevoeligheid hebben. Dit geldt met name bij het gebruik van medicijnen die processen en chemicaliën in de hersenen Vooral hier kunnen ongewenste effecten fatale gevolgen hebben voor de vitale functies en het gedrag van de gebruiker. Een groot risico is dat de patiënt paradoxaal genoeg reageert op levomepromazine. Dit betekent dat een reeds bestaande rusteloosheid, angst of opwinding enorm wordt versterkt of in de eerste plaats wordt veroorzaakt als het bijvoorbeeld als antihistaminicum wordt gebruikt vanwege de antimimetische werking tegen misselijkheid of in het geval van allergieën. De kans op bijwerkingen neemt natuurlijk ook toe, afhankelijk van de dosering. Een overdosis, al dan niet opzettelijk, kan verstrekkende gevolgen hebben. Rusteloosheid en opwinding kunnen nog steeds de meer onschadelijke gevolgen zijn. Zelfs een kleine overdosis kan de gebruiker gevoelig maken voor intensieve zorg, afhankelijk van de gevoeligheid van zijn receptoren, zo enorm hartritmestoornissen en ademhaling Depressie kan bijvoorbeeld ook worden geactiveerd. Natuurlijk is er, net als bij elk ander medicijn, ook het risico van absolute intolerantie, wat allergische reacties en zelfs allergische reacties kan veroorzaken. schokken.
