Synoniem
Kaakbeenvergroting
Introductie
De zogenaamde kaakbeen augmentatie (technische term: kaakbotvergroting) dient voornamelijk om verloren botweefsel te herstellen. Een intact en breukvast kaakbot is essentieel voor het kauwproces en voor de hele gezichtsesthetiek. Botverlies in het gebied van het kauworgaan kan ernstige gevolgen hebben, omdat in het ergste geval perfect gezonde tanden hun verankering kunnen verliezen en eruit kunnen vallen. Bovendien kan uitgebreid botverlies leiden tot zichtbare vervormingen van het gezicht en ernstig functioneel verlies van de kaak.
Oorzaken van kaakbeenregressie
Er kunnen verschillende redenen zijn voor de achteruitgang van de benige kaak. In een groot aantal gevallen wordt het botverlies veroorzaakt door ontstekingsprocessen in de mondholte Onregelmatig of gewoon onjuist mondhygiëne vormt de basis van deze ontstekingen.
plaat afzettingen op het tandoppervlak die niet zijn verwijderd, kunnen na verloop van tijd onder de tandvleesrand doordringen en het daar aanwezige weefsel aantasten. Het eerste gevolg is de vorming van diepe tandvleeszakken waarin bacteriën kan zich vestigen en zich vermenigvuldigen. In deze gebieden een zogenaamd gingivitis (Lat.
Gingivitis) ontwikkelt zich meestal als eerste. Gingivitis, aan de andere kant, kan zich verspreiden naar andere delen van het parodontium, vooral naar de kaakbeen, en veroorzaken enorme schade als ze niet worden behandeld. Tandartsen noemen dit type ziekte parodontale ontsteking (lat.
Parodontitis). Als ook in deze fase geen geschikte therapie wordt uitgevoerd, is in bijna alle gevallen een ontstekingsgerelateerde achteruitgang van de kaakbeen volgt. Andere oorzaken van botrecessie kunnen worden verwijderd kunstgebit, die een sterke druk uitoefenen op de kaak. Zelfs na het verwijderen van vernietigde tanden reageert het kaakbot meestal door de botstof te verminderen. Deze botregressie is echter veel minder uitgesproken dan de afname veroorzaakt door druk- en / of ontstekingsprocessen.
Materialen voor een kaakbotreconstructie
Een kaakbotreconstructie kan om verschillende redenen worden overwogen. Enerzijds kan deze procedure worden gebruikt om de esthetiek van het gezicht te herstellen, anderzijds kan een geplande implantatie een reconstructie van het kaakbot noodzakelijk maken. De reden hiervoor is dat implantaten over het algemeen alleen in intact bot geplaatst kunnen worden.
Als tanden verloren gaan tijdens een acute botrecessie, moet daarom eerst de onderliggende oorzaak worden behandeld. Dit wordt gevolgd door een kaakbotreconstructie. Het eigenlijke implantaat kan ongeveer vier tot zes maanden na de kaakbotreconstructie worden ingebracht.
Er kunnen verschillende botvervangende materialen worden gebruikt om het bot op te bouwen. Zogenaamd alloplastisch bot (kunstmatig botvervangend materiaal) is meestal afkomstig van een menselijke donor of van vee. Dit materiaal wordt binnen enkele maanden na het inbrengen volledig afgebroken door het organisme en vervangen door het lichaamseigen botmateriaal.
Autoloog bot is botmateriaal van de patiënt zelf, dat vooraf van een andere plek moet worden afgenomen. De meest voorkomende locaties voor het oogsten zijn het oplopende deel van de onderkaak, de kaakhoek, de kin en de iliacale top Het voordeel van het gebruik van dit botmateriaal is het verminderde risico op afstotingsreacties.
Het nadeel is het feit dat ontstekingsprocessen en / of wond genezen stoornissen kunnen optreden in het gebied van de donorplaats. Daarnaast kunnen zogenaamde "botchips" worden gebruikt om het kaakbot op te bouwen. Dit zijn biotechnologisch geproduceerde botstoffen die bij de patiënt worden geïmplanteerd.
