Symptomen
De verworven mol biedt een morfologische diversiteit. Wat ze echter gemeen hebben, is dat ze klein zijn (minder dan 5 mm in diameter), rond, niet helemaal scherp gedefinieerd en niet overdreven gepigmenteerd. Bovendien passen ze meestal goed en homogeen in de omringende huid.
Afhankelijk van het ontwikkelingsstadium biedt de mol een iets ander beeld. In de eerste fase - als junctionele naevus - ziet het er klein en plat uit. De kleur varieert van licht- tot donkerbruin; roodachtige vormen zijn ook aanwezig.
Bovendien hebben junctionele naevi vaak een korrelig oppervlak. Coumpoundnävi, aan de andere kant, de volgende fase, is groter, meer verhoogd en knoestig, maar ook homogeen. De kleur is licht - tot donkerbruin.
Vaak zijn er ook haren. De laatste fase tenslotte, de dermale naevus, vindt meestal plaats in de tweede helft van het leven. In vergelijking met zijn voorganger is hij prominenter en vleziger.
De halfronde vorm is glad en mogelijk behaard. De aangeboren moedervlek is daarentegen groter, meestal 1 tot 3 cm, en ligt dieper dan de verworven moedervlek. Hun ronde tot ovale vorm is goed gedefinieerd, homogeen, knoestig en bruin tot bruinzwart en wordt na verloop van tijd donkerder.
Ze vertonen vaak beharing. Ze vertonen ook minder spontane regressie. Andere misvormingen die de huid niet aantasten, komen ook voor bij ongeveer 10% van de getroffenen, bijvoorbeeld aan de ogen, oren of skelet.
Nog zeldzamer is neurofibromatose (een erfelijke ziekte met o.a. nieuwe zenuwformaties) of betrokkenheid van de hersenvliezen (kolonisatie met naevus cel naevi) is ook aanwezig. De naevus van Clark vertegenwoordigt een speciale vorm van verworven moedervlekken. Het is groter (groter dan 5 mm), rond, plat en donkerder en verhoogd in het midden.
Gedeeltelijk of volledig zijn ze roodachtig, de rand is wazig. Als een moedervlek jeukt, kan dit verschillende oorzaken hebben. Er zit niet altijd iets gevaarlijks achter, maar als de symptomen aanhouden, moet een specialist worden geraadpleegd. Onder geen enkele omstandigheid mag een jeukende moedervlek worden opengekrabd, omdat deze kan ontstoken raken en mogelijk degenereren.
Een mogelijke oorzaak van jeuk kan gewoon heel erg zijn droge huid of mechanische huidirritatie. Net zoals andere delen van de huid hierin kunnen jeuken voorwaarde, dit kan ook van invloed zijn op lever vlekken. In dit geval verdwijnen de symptomen meestal binnen enkele dagen vanzelf.
Ter ondersteuning van dit proces kan een olieachtige crème worden gebruikt. Een ontsteking of infectie van een moedervlek kan ook de oorzaak zijn van het vervelende jeukende gevoel. Maar ook hier is het belangrijk om niet te krabben!
Als het is eczeem vanwege een allergische reactie, bijvoorbeeld de dermatoloog moet worden geraadpleegd zodat a cortisone-bevattende zalf kan indien nodig op de moedervlek worden aangebracht. Naast deze vrij onschuldige oorzaken kan jeuk ook een waarschuwing zijn voor een kwaadaardige huid kanker Het jeukende gevoel wordt veroorzaakt door de reactie van het omringende weefsel op de verandering of degeneratie van de moedervlek.
Vooral als de jeuk gepaard gaat met een brandend of een prikkelend gevoel, dit moet altijd door een specialist worden opgehelderd. Ook een plotselinge bloeding zonder eerder krabben is zeer verdacht. In dit geval is het belangrijk om zo vroeg mogelijk in de loop van de ziekte de arts te raadplegen, omdat voor de prognose van de huid kanker ziekte een vroege start van de therapie met de vroege verwijdering van de gedegenereerde lever spot is van essentieel belang.
Bovendien jeuken lever vlekken die een lange tijd hebben gehad om diep in de huid te groeien, hebben een grotere kans op metastase (verspreiding) van de kanker De diagnose omvat het klinische uiterlijk. Microscopie van invallend licht is hier nuttig.
Dit is de vergrootglasobservatie van de mol met een dermatoscoop. Bij de deling wordt de zogenaamde ABCD-regel toegepast, die kan worden gebruikt om te differentiëren of een goedaardige naevus of een tumor (melanoma) is aanwezig. De letters staan voor "asymmetrie", "beperking", "colorit" en "diameter".
De goedaardige moedervlek is symmetrisch, scherp gedefinieerd, homogeen gepigmenteerd en kleiner dan 5 mm. Deze regel is echter slechts een hulpmiddel en benadering van differentiatie, een bewijs van goedaardigheid of kwaadaardigheid slaagt niet. Bij verwijdering volgt meestal een histologisch (= microscopisch) onderzoek van het materiaal, zodat de diagnose met zekerheid gesteld kan worden.
