Secundaire manifestaties
Secundaire manifestaties omvatten alle reacties van het kind op het lezen en spellen dyslexie en dus alle reacties op de hierboven beschreven primaire manifestaties. Deze hebben voornamelijk invloed op de psychische toestand van het kind, maar ook op zijn gedrag. Studies die de ontwikkeling van kinderen hebben onderzocht dyslexie (gedeeltelijke prestatiezwakte) over een periode van jaren beschrijven drie verschillende ontwikkelingsprocessen.
- Kinderen vertonen een aanzienlijke verstoring van hun werk en sociaal gedrag.
- De zwakte in lezen en spellen heeft (geen) effect op het gedrag van het kind.
- De zwakte bij lezen en spellen veroorzaakt ernstige psychische stoornissen.
Op dit punt wordt het derde aspect kort besproken. Ook hier kunnen weer verschillende banen worden bepaald. De achtergrond van deze ernstige psychische stoornis is meestal de frustratie die zich in de loop van de tijd ontwikkelt.
Kinderen gaan in de regel graag naar school en willen graag en gemotiveerd leren. Door constant falen ontstaat echter geleidelijk een vicieuze cirkel waaruit het kind daadwerkelijk wil ontsnappen. Deze poging om uit te breken kan op verschillende manieren plaatsvinden.
Enerzijds zijn er kinderen die hulp bij zichzelf zoeken, dwz ze proberen zichzelf te beschermen door zich af te schermen voor de buitenwereld. Hier wordt duidelijk dat buitenstaanders een belangrijke rol spelen. Constante motivatie en aanmoediging is vereist, niet: schelden en belachelijk maken van fouten! Kinderen proberen via verschillende mechanismen uit de vicieuze cirkel te ontsnappen: kinderen, die actiever op deze mislukkingen reageren, vallen ook meer op in hun sociale omgeving.
De kinderen verdedigen zich uit alle macht tegen de druk die de omgeving op hen uitoefent. De blijvende ervaringen van mislukking worden door het kind niet geaccepteerd. Om de nodige aandacht te krijgen, verschijnt het kind als klasgenoot of iets dergelijks.
Deze kinderen realiseren zich vaak niet dat deze aandacht niet gepaard gaat met sociale erkenning, maar dat dit gedrag zich ontwikkelt tot een buitenstaander positie. In veel gevallen kan het moeilijk zijn om de symptomen van ADSADHD te onderscheiden van die van andere ziekten. Hoe dan ook, de kinderen proberen hun mislukkingen te compenseren.
Het doorbreken van deze vicieuze cirkel, die steeds erger wordt, is meestal alleen mogelijk met hulp van buitenaf. Zelfs in het geval van een 'gediagnosticeerde' hoogbegaafdheid kunnen blijvende faalervaringen blijvende gevolgen hebben. In deze gevallen wordt vaak niet aangenomen dat een hoogbegaafd kind in staat is tot 'klassieke' dyslexie.
Zo'n kind krijgt dan vaak te maken met opmerkingen als: "Dat moet je weten", "Dat kan niet" enz. Dit frustreert op zijn beurt het kind enorm, zodat twijfel aan zichzelf niet ongewoon is en een niet-gediagnosticeerde dyslexie bij het gevoel van een gedeeltelijke prestatiezwakte kan leiden tot schoolonwil en schoolfrustratie, zelfs als het kind hoogbegaafd is.
- Het kind trekt zich in zichzelf terug uit angst voor verder falen.
Deze variatie kan gepaard gaan met ernstige psychische problemen, zoals eet- en slaapstoornissen tot depressieve stemmingen.
- Het kind gedraagt zich bewust kinderachtig of trekt de aandacht door ander gedrag (agressief en / of vijandig). Het probeert zijn verworvenheden in het geschreven taalgebied te verbergen door opvallend gedrag.
- Het kind bouwt een weigeringshouding op en probeert, met de haak of de boef, soms met de meest fantasierijke ideeën, zich om de samenwerking, de bijscholing enz. Heen te wikkelen. Hiervoor vindt hij zelfs witte leugens uit.
Alle artikelen in deze serie:
