Hooikoorts bij kinderen
Hooi koorts is een van de meest voorkomende jeugd allergieën. Het Robert Koch Institute meldde dat het aantal allergielijders binnenkomt jeugd blijft stijgen. Vanaf het 10. levensjaar past de allergie zich meestal al aan.
Vaak worden de symptomen echter pas ernstiger tijdens de adolescentie. Maar er zijn ook kleine kinderen en zelfs zuigelingen die al hooi ontwikkelen koorts. Niet alleen de onaangename tot pijnlijke symptomen van hooi koorts het kind problemen veroorzaken, wordt het ook ernstig beperkt in zijn dagelijks leven.
Zijn fysieke en mentale capaciteiten kunnen er enorm door worden verminderd hooikoorts. Volgens de statistieken gaat de tendens steeds meer naar jongere patiënten. Hoe eerder hooikoorts optreedt, hoe groter de kans dat zich secundaire ziekten kunnen ontwikkelen.
Vaak kan allergische astma ontstaan uit a hooikoorts. Daarom is een vroege confrontatie uitermate belangrijk. Adequate behandeling en passende behandeling van hooikoorts bij kinderen kan secundaire schade voorkomen.
Elke derde kind met hooikoorts ontwikkelt allergisch astma, wat op zijn beurt het risico op verdere ziekten verhoogt. Om dit te voorkomen is een vroege opsporing van de allergie noodzakelijk. Ouders spelen hierin uiteraard een belangrijke rol.
Therapie
De basis van elke goede hooikoortsbehandeling is het adequaat omgaan met het stuifmeel, het pollengetal en de pollenkalender. Dus de eerste stap is om het stuifmeel waar je allergisch voor bent zoveel mogelijk te vermijden. Dit staat bekend als allergeen verlof.
Als dit niet voldoende is, kunnen huismiddeltjes, een homeopathische of medicamenteuze behandeling een ondersteunende werking hebben. De medicamenteuze behandeling van hooikoorts is in principe vergelijkbaar voor volwassenen en kinderen. Niet alle medicijnen zijn echter geschikt voor kinderen.
Zogenaamde mestcelstabilisatoren worden aanbevolen als preventieve maatregel vóór het ontstaan van hooikoorts. Ze worden alleen plaatselijk gebruikt, dwz in de vorm van inademing, oogdruppels of neussprays. Het werkingsmechanisme van mestcelstabilisatoren is nog niet volledig onderzocht.
Om de symptomen van een al uitgebroken allergie te verlichten, worden anti-allergische geneesmiddelen gebruikt in de vorm van tabletten, zalven, oog- of neus- druppels. Deze worden systemisch en lokaal genoemd antihistaminica. Ze remmen de zogenaamde histamine en kan zo de allergische symptomen minimaliseren.
Van bepaalde stoffen kunt u echter erg moe worden. Dit kan de concentratie van een kind en het dagelijkse schoolleven beïnvloeden. Oogdruppels met een actief ingrediënt uit de antihistaminegroep worden ook gebruikt om de symptomen van hooikoorts.
Deze omvatten Livocab® oogdruppels. lokaal cortisone preparaten, bijvoorbeeld in de vorm van zalven, kunnen ook ontstekingsremmend werken. Systemisch cortisone preparaten kunnen worden gebruikt voor korte periodes als schokken behandeling.
Deze kunnen enkele ongewenste bijwerkingen veroorzaken, vooral bij langdurig gebruik. Verdere droging van de slijmvliezen en neusbloedingen kan optreden na slechts een korte periode van gebruik.Bovendien kunnen zogenaamde alfa-sympathicomimetica een ondersteunende werking hebben gedurende een korte periode wanneer de neus- is overbelast en zogenaamd anticholinergica kan lopen tegen de neus-. Beiden kunnen ook leiden tot allerlei ongewenste bijwerkingen.
De dosis, het type en de duur van de behandeling zijn doorslaggevend en moeten weloverwogen en met zorg worden gekozen. Hooikoorts is waarschijnlijk het meest voorkomende gebruik van Vividrin® oogdruppels. Bij deze allergie-gerelateerde ziekte treden symptomen van de ogen en neus op wanneer het verantwoordelijke stuifmeel door de lucht wordt verspreid.
Lokale cortisone preparaten, bijvoorbeeld in de vorm van zalven, kunnen ook ontstekingsremmend werken. Systemisch cortison preparaten kan worden gebruikt voor korte periodes als schokken behandeling. Deze kunnen enkele ongewenste bijwerkingen veroorzaken, vooral bij langdurig gebruik.
Verdere droging van de slijmvliezen en neusbloedingen kan optreden na slechts een korte gebruiksperiode. Daarnaast kunnen zogeheten alfa-sympathicomimetica een ondersteunende werking hebben gedurende een korte periode wanneer de neus verstopt is en er zogenaamde anticholinergica tegen de neus kunnen lopen. Beiden kunnen ook leiden tot allerlei ongewenste bijwerkingen.
De dosis, het type en de duur van de behandeling zijn doorslaggevend en moeten weloverwogen en met zorg en aandacht worden gekozen. Hooikoorts is waarschijnlijk het meest voorkomende gebruik van Vividrin® oogdruppels. Bij deze allergie-gerelateerde ziekte treden symptomen van de ogen en neus op wanneer het verantwoordelijke stuifmeel door de lucht wordt verspreid.
Desensibilisatie, ook wel bekend als hyposensibilisatie, is waarschijnlijk een van de weinige manieren om de symptomen van hooikoorts. Desensibilisatie behandelt de symptomen van hooikoorts, maar bestrijdt de oorzaak. Als de allergieveroorzakende stof is ontdekt door allergietests, kan deze worden gebruikt.
De allergie-uitlokkende stof wordt als een sterk verdunde oplossing bij de getroffen persoon geïnjecteerd, eerst eenmaal per week, daarna meestal eenmaal per maand gedurende 3 jaar. De concentratie wordt wekelijks individueel verhoogd. Het doel is voor de immuunsysteem om langzaam te wennen aan de trigger voor de allergie en zo de overmatige reacties ervan te stoppen.
Deze methode is ook mogelijk bij kinderen. Het wordt als veelbelovend beschouwd voor kinderen omdat hun immuunsysteem is nog steeds erg flexibel en in staat leren. Bovendien hebben kinderen in het begin meestal maar één allergie, zodat de behandeling gemakkelijker is dan wanneer zich in latere jaren meerdere allergieën hebben opgehoopt.
Desensibilisatie wordt echter meestal pas uitgevoerd vanaf de leeftijd van 5 jaar, aangezien er geen goed onderbouwde onderzoeken zijn naar de effecten en bijwerkingen van desensibilisatie bij kinderen jonger dan 5 jaar. Bovendien kunnen maandelijkse injecties problematisch zijn voor jongere kinderen. Hoewel er een alternatief is voor injecties, de zogenaamde sublinguale immunotherapie, wordt er controversieel over gediscussieerd.
Bij deze methode wordt het allergeen gedruppeld of dagelijks als oplossing of tablet onder de tong voor 3 jaar. Sommige onderzoeken lieten slechts een middelmatige effectiviteit zien. Hoe dit verklaard kan worden en welke verbetermogelijkheden er zijn, wordt nog onderzocht.
Alle artikelen in deze serie:
