A ganglion, in de volksmond bekend als een ganglion, is een zwelling onder de huid Het komt meestal voor op een pees schede or gezamenlijke capsule van de hand, maar is ook te vinden op de voet en soms op de knie.
Wat is een ganglion?
Grafische illustratie van een ganglion en zijn anatomie. EEN ganglion is een cyste, een met vloeistof gevulde kamer in het weefsel onder de huid De cyste wordt geassocieerd met een gezamenlijke capsule of met een pees schede eronder. Het ganglion heeft de naam overbeen (met "been”In de oude betekenis van bot) omdat het aan de buitenkant als een zwelling verschijnt. De zwelling wordt door artsen een weke delen tumor genoemd, hoewel deze tumor onschadelijk is. De vloeistof in de cyste wordt gevormd uit hyaluronzuur Ganglion wordt vaak op de hand aangetroffen, minder vaak op de voet of knie.
Oorzaken
Precies hoe een ganglion zich ontwikkelt, is nog niet volledig begrepen. Een mogelijke oorzaak is tranen in de pees schede or gezamenlijke capsule Dergelijke tranen kunnen optreden wanneer er meer gewrichtsvloeistof wordt geproduceerd. Wanneer de hoeveelheid vloeistof te groot wordt, dringt het door de traan het omringende weefsel binnen, waar het een cyste vormt. Dit ganglion wordt dan verder geassocieerd met de plaats van oorsprong, dwz de peesmantel of het gewrichtskapsel. Waarom is er een verhoogde productie van synoviale vloeistof is onbekend. Er worden aangeboren afwijkingen, overbelasting door bewegingen of overprikkeling vermoed. Hormonale oorzaken kunnen ook niet worden uitgesloten, aangezien vrouwen ongeveer drie keer meer kans hebben op een ganglion dan mannen. Als er al een ganglion is gevormd, wordt het gewoonlijk vergroot door beweging.
Symptomen, klachten en tekenen
Meestal komen ganglions voor op de rug van de hand, polsof vingers, maar in zeldzamere gevallen kunnen ze voorkomen op de achterkant van de voet, knie, elleboog of schouder. De getroffenen merken eerst een hobbel. Dit neemt typisch de vorm aan van een uitstulping knobbeltje of een ovaal-ovale zwelling. Een ganglion kan wel twee centimeter groot worden. Sommige zijn echter slechts enkele millimeters groot en worden per ongeluk ontdekt of blijven volledig onopgemerkt. Het is ook mogelijk dat er meerdere ganglia naast elkaar ontstaan. Als het ganglion een bepaalde grootte heeft, is het ook zichtbaar voor anderen. Ganglions veroorzaken vaak geen pijn helemaal in de getroffen persoon. In andere gevallen echter zware druk pijn kan voorkomen, die ook naar andere gebieden kan uitstralen. Bijvoorbeeld een supra-been de pols kan zich ook laten voelen pijn in de elleboog Dit kan de bewegingsvrijheid van de betrokken persoon enorm beperken. Grotere ganglia kunnen ook zenuwbanen samendrukken en schepen Dit kan gevoelloosheid en tintelingen in de ledematen veroorzaken. De druk op de schepen kan ook leiden bloeden en vervolgens infectie.
Type cursus
Het verloop van de ziekte in een ganglion kan zich uiten in verschillende symptomen. In ieder geval kan het ganglion visueel worden herkend als een zwelling of kan het soms alleen worden gepalpeerd. De mate van pijn is erg gedifferentieerd bij mensen met een ganglion. Bij sommige mensen veroorzaakt het bijvoorbeeld alleen pijn als het wordt blootgesteld aan een compressie spanning, terwijl andere getroffen personen een duidelijke aanhoudende pijn ervaren. Als het ganglion zich heeft gevormd in het gebied van zenuwbanen, kan dit ook leiden tot een verdoofd gevoel. Het komt ook voor dat het ganglion niet als ganglion verschijnt, maar zich op het gewricht ontwikkelt en van buitenaf niet zichtbaar is. Bij dit ziekteproces verschijnen symptomen vaak in de vorm van gewrichtspijn veroorzaakt door het ganglion.
Complicaties
Het ganglion veroorzaakt voornamelijk ernstige zwelling en pijn. De pijn is stekend en kan zich ook verspreiden naar andere delen van het lichaam, wat ernstige pijn en ander ongemak veroorzaakt. Het is niet ongebruikelijk voor de gewrichten om zich verdoofd te voelen en voor de patiënt om sensorische stoornissen en bewegingsbeperkingen te ervaren. In de regel beperkt een ganglion het dagelijkse leven van de getroffen persoon ernstig en vermindert het de kwaliteit van leven. De pijn kan optreden in de vorm van pijn in rust of als drukpijn. Pijn in rust kan leiden slaapstoornissen en een algemene prikkelbaarheid van de patiënt. Bovendien hebben ze meestal een negatief effect op de psyche van de patiënt. Complicaties treden meestal niet op tijdens de behandeling. Behandeling hoeft ook alleen plaats te vinden als er echt ongemak is vanuit het ganglion. Er worden voornamelijk oefeningen en therapieën gebruikt. Een ganglion zonder symptomen wordt meestal niet behandeld en leidt nog steeds niet tot complicaties. In ernstige gevallen kan de behandeling ook plaatsvinden met behulp van medicatie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als er een ongebruikelijke zwelling of groei optreedt aan de hand, voet of knie, moet een controle bij een huisarts worden gestart. Als deze zwelling suggereert dat er vocht in zit, kan het een ganglion zijn. Aangezien behandeling moet worden gegeven, is verduidelijking van de observatie door een arts noodzakelijk. Als de veranderingen in het uiterlijk van het huid bewegingsmoeilijkheden veroorzaken of dagelijkse activiteiten kunnen niet meer zoals gewoonlijk worden uitgevoerd, een bezoek aan de dokter is noodzakelijk. Als zich gevoelloosheid of sensorische stoornissen voordoen in het getroffen gebied, moet een arts de oorzaak vaststellen. Bij pijn of ongemak is een arts nodig alvorens pijnstillers in te nemen. Als de groei aan de ledematen groter wordt of de beperkingen toenemen, moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd. Als ongemak van de gewrichten optreedt of als er sprake is van eenzijdige fysieke belasting, loopt de patiënt het risico op verdere ziekte als hij of zij geen medische behandeling zoekt. Als er een gevoel van spanning of druk is, emotioneel spanning of prikkelbaarheid, moet een arts worden geraadpleegd. Als er sprake is van een stressvolle ervaring of als de normale prestaties afnemen, is het raadzaam om een arts om hulp te vragen.
Behandeling en therapie
Een ganglion veroorzaakt niet altijd pijn of ander ongemak. Als dit het geval is, therapeutisch maatregelen moet in eerste instantie worden vermeden, omdat een ganglion vaak spontaan achteruitgaat. Als, aan de andere kant, het ganglion gepaard gaat met pijn of ander ongemak, zoals beperkingen in bewegingsfunctie, conventioneel therapie wordt in eerste instantie uitgevoerd. Hierbij worden verschillende procedures gebruikt. Als de pijn maar mild is, fysiotherapie behandeling kan helpen. Een andere optie is om de vloeistof uit de cyste te verwijderen door prik Om de zwelling te helpen verminderen, cortisone injecties mag gebruikt worden. Een andere optie voor medicamenteuze behandeling is het injecteren van hyaluronidase. Dit veroorzaakt de hyaluronzuur in de cyste om af te breken en het ganglion om terug te vallen. Als deze procedures niet werken of de pijn te ernstig is, kan chirurgische verwijdering van het ganglion nodig zijn. Tijdens de operatie wordt niet alleen de cyste verwijderd, maar ook de scheur die het ganglion veroorzaakte, is gesloten.
Vooruitzichten en prognose
Het ganglion heeft een gunstige prognose. Spontane genezing is bij veel patiënten gedocumenteerd omdat de synoviale vloeistof gevormd kan op elk moment door het organisme worden verwijderd. Dit resulteert in regressie van het ganglion en vrijheid van symptomen voor de patiënt. Late effecten zijn niet te verwachten. Het bewegingsbereik wordt volledig hersteld, zodat de patiënt geen beperkingen hoeft te verwachten. Ondanks een mogelijke spontane genezing kan een ganglion zich op elk moment tijdens het leven van de patiënt opnieuw vormen. In deze gevallen blijft de prognose positief. Als het ganglion niet vanzelf geneest, kan alleen medische behandeling verlichting brengen. Bovendien zonder therapie, bestaat het risico dat de zwelling in omvang toeneemt in het verdere verloop. Dit leidt tot een toename van het ongemak en een beperking van de bewegingsmogelijkheden. Ongeacht de keuze van de behandelmethode vindt een snel herstel plaats onder optimale omstandigheden. Als er geen verdere complicaties optreden, wordt de patiënt binnen enkele dagen of weken uit de behandeling ontslagen. Een vervolgbezoek wordt meestal na een paar maanden gepland om te controleren of er enige herophoping van gewrichtsvloeistof is opgetreden en de mobiliteit volledig is hersteld. Een eventuele slechte houding of verkeerde belading wordt gecontroleerd en indien mogelijk direct gecorrigeerd.
het voorkomen
Hoewel het nog niet helemaal duidelijk is waarom een ganglion ontstaat, is het verband met een onjuiste belasting van de gewrichten duidelijk. gewrichten worden daarom aanbevolen voor preventie. Dit is vooral belangrijk als de gewrichten zwaar worden belast, bijvoorbeeld bij het werken aan een computer. Met de hulp van stretching oefeningen en losmaken van de arm- en handspieren, waarbij ook functionele beweging van de gewrichten betrokken is, kan een ganglion worden voorkomen.
Nazorg
Als het ganglion operatief wordt verwijderd, moet de wond de eerste dagen daarna regelmatig worden gecontroleerd. Dit maakt een vroege detectie van ontsteking of zwelling. Het aanbrengen van een elastisch verband kan gewoonlijk bloeding en vochtophoping in het wondgebied voorkomen. Immobilisatie van het aangetaste gewricht is niet in alle gevallen nodig, maar het kan de pijn in de eerste dagen na de operatie verminderen. Als een ganglion wordt verwijderd uit de flexiekant van een gewricht, is een spalk zinvol. Als de wond goed geneest, wordt het verband in de eerste week twee tot drie keer vernieuwd en worden de hechtingen verwijderd tussen de 10e en 14e dag. Een tot twee dagen na het verwijderen van de hechtingen is een verband meestal niet meer nodig. Na de operatie moet het volledige gewicht langzaam en geleidelijk op het gewricht worden geplaatst. Als dit te snel wordt geforceerd, kan het ganglion weer verschijnen en zwelling en pijn veroorzaken. Regelmatige baden van het getroffen gebied in koud of lauw water hebben een gunstig effect. Door het chirurgische litteken dun in te wrijven met een vette zalf, wordt het weefsel zachter. In de meeste gevallen, fysiotherapie or ergotherapie Is niet nodig. In de regel is de arbeidsongeschiktheid drie tot vier weken.
Wat u zelf kunt doen
Het ganglion kan door de aangedane persoon zelf worden behandeld, voor zover het ganglion geen pijn veroorzaakt of de beweging van de aangedane persoon niet wordt beperkt. In dat geval is operatieve verwijdering niet nodig. Dit moet echter van tevoren door een arts worden verduidelijkt. De getroffen persoon kan het ganglion behandelen met genezende klei. Helende klei bestaat uit mineralen en wordt ofwel rechtstreeks op het ganglion aangebracht of de genezende klei wordt eerst verwarmd en vervolgens aangebracht. Beide opties zouden verlichting moeten bieden bij het ganglion. Alternatieven voor helende klei zijn onder meer kompressen met smeerwortel zalf of arnica zalf. Bovendien kan het ganglion ook worden behandeld paardenzalf Als het ganglion niet verbetert, kan het ook worden behandeld cortisone en pijnstillers voorgeschreven door een arts. In combinatie met tijdelijke fixatie van het getroffen gebied kan dit tot verbetering leiden. Als deze maatregelen leiden niet tot enige verbetering, dan dient een arts te worden geraadpleegd. Als het ganglion helemaal geen ongemak veroorzaakt, kan het niet worden behandeld. Het is mogelijk dat het tijdens een botsing barst en de vloeistof die uit de cyste ontsnapt, wordt dan door het lichaam opgenomen. Het ganglion wordt dus verwijderd en er zijn geen verdere stappen nodig.
