Introductie
Parodontitis, in de volksmond helaas ten onrechte parodontose genoemd, is een ontstekingsziekte van het parodontium (par = um; odontos = de tand; -itis = ontsteking). Wereldwijd wordt de frequentie van ernstige parodontitis geschat op 12%, waarmee het de zesde meest voorkomende ziekte is. Het parodontium heeft als taak de tand in het bot te verankeren. Als de tand door een ontsteking afbreekt, kan deze de tand losmaken en uiteindelijk leiden tot tandverlies. Dit proces veroorzaakt vaak weinig tot geen pijn, zodat veel getroffen mensen niets van hun ziekte weten als ze niet regelmatig voor controle naar de tandarts gaan.
Oorzaken van parodontitis
Parodontitis wordt veroorzaakt door bepaalde bacteriën en ontstekingsreacties in het lichaam. Dus de aanwezigheid van bacteriën is een noodzakelijke voorwaarde voor de ontwikkeling van parodontitis. Het belangrijkste bacteriën geclassificeerd als bevorderend parodontitis zijn "Aggregatibacter actinomycetemcomitans”Of“ Porphyromonas gingivalis ”.
Wanneer de chronische vorm van parodontitis ontwikkelt, gedenkplaat (zachte tandplak) ontstaat eerst. Als dit gedenkplaat wordt niet verwijderd door borstelen, na een paar dagen een ontsteking van het tandvlees bij het tandvlees en later ook schaal ontwikkelt. Naast de stofwisselingsproducten van de bacteriën in de gedenkplaat, schaal is irriterend voor de tandvlees (tandvlees), die na ongeveer 7 dagen ontstekingsreactie (gingivitis).
If mondhygiëne is nu geoptimaliseerd, de gingivitis geneest na ongeveer een week. Als deze ontsteking echter aanhoudt, bestaat het parodontium uit tandvlees en bindweefsel en bot rond de tand, begint terug te trekken. We spreken van parodontitis.
In dit geval micro-organismen en schaal kom onder de tandvlees (concrementen) en zogenaamde tandvleeszakjes ontstaan. Deze zijn thuis niet meer zelfstandig te reinigen. In het ergste geval kan de afbraak, in combinatie met de eigen immuunrespons van het lichaam, leiden tot onomkeerbaar botverlies, zelfs tot loskomen en verlies van tanden. De degradatie van het parodontium wordt bevorderd door andere factoren zoals overbelasting (slijpen), tandpositie (moeilijk poetsen), roken of onjuiste voeding, evenals enkele algemene ziekten, zoals suikerziekte mellitus. Het risico op parodontitis bij rokers is meestal 5 keer hoger dan bij niet-rokers.
