Hoe wordt papiloedeem gediagnosticeerd? | Papiloedeem

Hoe wordt papiloedeem gediagnosticeerd?

Papilledema kan worden vastgesteld door de oogarts op een aantal verschillende manieren. Meestal is de eerste stap het nemen van een medische geschiedenis, waarbij de betrokkene de bijbehorende symptomen vertoont (visuele stoornis, hoofdpijn). Vervolgens wordt een zogenaamde oftalmoscopie uitgevoerd.

Dit betreft een speciale oftalmoscoop, die een vergroot beeld van de achterkant van het oog (inclusief het netvlies en papil). Een congestief papil kan bij een dergelijk onderzoek worden vastgesteld. Beeldvormende technieken zijn ook geschikt voor een diagnose.

Bijvoorbeeld een ultrageluid van de oogbol kan worden gemaakt. Echter, sectionele beeldvormingsprocedures zoals CT of MRI zijn in principe ook geschikt voor de diagnose van papiloedeem. Magnetische resonantiebeeldvorming is een beeldvormingsprocedure in secties.

Bij een MRI van het oog wordt met name het ooggebied onderzocht, zodat achteraf een driedimensionaal beeld van het oog kan worden gereconstrueerd. Op deze manier kunnen zelfs kleine veranderingen in het oog worden gedetecteerd. MRI is bijzonder geschikt als beeldvormingsmethode voor het oog, aangezien dit onderzoek het mogelijk maakt onderscheid te maken tussen de verschillende weke delen van het oog. Daarom kan een MRI uitwijzen of de papil van het onderzochte oog is opgezwollen. Bovendien kan een verandering in consistentie ook worden gedetecteerd in de MRI als er vochtretentie is. Typisch wordt het pupiloedeem in de MRI weergegeven in een ander helderheidsniveau dan het omringende weefsel.

Eenzijdig versus bilateraal papiloedeem

Papilledema kan in principe in beide ogen tegelijk of slechts in één oog voorkomen. Als papiloedeem in beide ogen optreedt, wordt de ziekte meestal veroorzaakt door centrale factoren. Een verhoogde intracraniale druk kan bijvoorbeeld leiden tot een verstopte papil.

Dit veroorzaakt verhoogde druk binnen de schedel vanwege verschillende ziekten. Deze druk kan door de hardheid maar op een paar plaatsen ontsnappen schedel bot. Een typische plaats hiervoor zijn de papillen in het oog, waar de entree van de optische zenuw wordt letterlijk in de oogkas gedrukt door de druk in de schedel.

Afhankelijk van de mate van intracraniële druk kan papiloedeem daarom sterker of zwakker zijn. Mogelijke redenen voor een verhoogde intracraniale druk die bilateraal pupiloedeem veroorzaakt, zijn trauma aan de schedel, hersenen tumoren of zelfs ontsteking van de hersenen en / of hersenvliezen. Als er aan de andere kant alleen eenzijdig is leerling oedeem, de bloed de stroom naar de aangedane zijde is meestal verstoord.

Dit kan verschillende redenen hebben. Bijvoorbeeld ziekten zoals hoge bloeddruk, suikerziekte mellitus (bloed suiker ziekte) of inflammatoire veranderingen in de schepen (zoals temporale arteritis) zijn mogelijke oorzaken van een verstoorde bloedcirculatie. Als gevolg hiervan kan pupiloedeem worden geactiveerd.

Meestal komen de symptomen van deze onderliggende ziekten aanvankelijk slechts in één oog voor. Meestal wordt het tweede oog echter ook iets later aangetast, aangezien de schepen in beide ogen worden aangetast door deze onderliggende ziekten. Een consistente therapie van de risicofactoren (suikerziekte therapie, verlaging van bloed druk, etc.) kan een ziekte van het tweede oog voorkomen en de klachten van het aangedane oog verlichten.