Diagnose | Angst voor verlies bij kinderen

Diagnose

De diagnose van een overdreven angst voor verlies, in de psychologie genaamd "Emotionele stoornis met verlatingsangst van jeugd“, Is gemaakt op basis van bepaalde waarneembare gedragspatronen en angsten die door het kind worden geuit. Deze omvatten bijvoorbeeld weigering om naar school te gaan of kleuterschool om bij de verzorger te blijven of aanhoudende maar onrealistische angsten voor gevaren die het kind van de verzorger zouden kunnen scheiden. Deze angsten kunnen ook het kind treffen als lichamelijke symptomen, waaronder hoofdpijn, misselijkheid en braken or pijn in de buik.

Hoewel de meeste van deze gedragingen bij de meeste kinderen voorkomen naarmate ze zich ontwikkelen, heeft de diagnose van een dergelijke emotionele stoornis voornamelijk betrekking op de omvang en de duur van deze gedragingen. In het algemeen is het niet mogelijk om een ​​precieze omstandigheid of gedrag te geven wanneer de angst voor verlies bij kinderen nog "normaal" is en wanneer ze als "abnormaal" worden beschouwd, aangezien deze afhankelijk zijn van vele factoren, zoals het karakter of de omgeving van het kind. In de meeste gevallen kan een vergelijking met kinderen van dezelfde leeftijd en een uitwisseling met andere ouders over het gedrag van hun kinderen echter helpen om het eigen kind beter te beoordelen.

Het is volkomen normaal en er wordt ook door de natuur voor gezorgd dat baby's en peuters gaan huilen als hun ouders weggaan of ze zelfs uit het oog verliezen, omdat ze nog niet hebben geleerd dat ouders altijd terugkomen. Dit besef ontwikkelt zich pas in de loop van de tijd, waardoor kinderen van een jaar oud niet altijd gaan huilen zodra de verzorger (moeder of vader) niet zichtbaar is. De term "opvallend" zou een gedrag beschrijven waarbij dit proces veel later plaatsvindt en kinderen op de leeftijd van twee of drie jaar nog steeds een uitgesproken angst vertonen zodra de verzorger een paar minuten weggaat. Een andere test voor de meeste kinderen is het begin van hun kleuterschool jaar, aangezien dit meestal de eerste keer is dat ze lange tijd van hun ouders gescheiden zijn. Normaal wennen de kinderen er echter aan dat ze binnen een of twee weken een paar uur zonder ouders moeten zijn, als dit proces veel langer duurt of als de angsten die opkomen het zelfs onmogelijk maken om aanwezig te zijn. kleuterschool, kan dit ook worden omschreven als "opvallend", waarop men specifiek de angsten van het kind moet aanpakken en maatregelen moet vinden om ermee om te gaan.