De werkzame stof halothaan is een verdovend dat wordt meestal beheerd door inademing De stof komt voor in de vorm van een vloeistof die meestal kleurloos en niet-ontvlambaar is. In moderne tijden wordt het medicijn halothaan vrijwel niet meer gebruikt in geïndustrialiseerde landen. Hier is het medicijn halothaan grotendeels vervangen door andere preparaten. In de derde wereld en in verschillende opkomende landen wordt de werkzame stof halothaan echter nog steeds als een verdovend.
Wat is halothaan?
In wezen is het medicijn halothaan een zogenaamde gehalogeneerde koolwaterstof. De ontwikkeling van het medicijn halothaan werd in 1951 uitgevoerd in opdracht van Imperial Chemical Industries en vervaardigd door Charles Suckling. Sinds 1956 werd het als verdovingsmiddel gebruikt. Het bijzondere van het medicijn is dat het moet worden ingenomen via de luchtwegen Tegenwoordig wordt de werkzame stof halothaan grotendeels vervangen door andere, modernere soorten anesthetica in zowel de VS als Europa. Deze omvatten bijvoorbeeld de drugs sevofluraan, isofluraan en desfluraan De industriële productie van halothaan is meestal gebaseerd op de stof trichloorethyleen. Dit wordt samen met waterstof fluoride in aanwezigheid van antimoontrichloride. De chemische reactie met de stof 2-chloor-1,1,1-trifluorethaan vindt plaats bij ongeveer 130 graden Celsius. In de volgende stap wordt een verdere reactie geïnitieerd. Hier wordt het reactieproduct uit de eerste doorgang samengebracht met broom bij een temperatuur van 450 graden Celsius. Als resultaat wordt de stof halothaan gevormd. Kortom, het actieve medische ingrediënt halothaan is een zogenaamd racemaat. De stof verschijnt als een heldere en zware vloeistof die vrijwel onoplosbaar is water. In de context van therapie met het medicijn halothaan, moet worden opgemerkt dat kwaadaardige hyperthermie kan gebeuren.
Farmacologische werking
Het medicijn halothaan wordt gekenmerkt door een karakteristiek werkingsmechanisme op het menselijk organisme. In de eerste plaats heeft het een sterke pijnstiller en verdovend effect. Bovendien heeft het tot op zekere hoogte een ontspannend effect op de spieren. In principe wordt het medicijn halothaan gebruikt in de vorm van een vloeistof. Deze vloeistof wordt gekenmerkt door een zoetige geur. Bovendien heeft het medicijn een hoge gevoeligheid voor licht, daarom wordt het meestal bewaard in bruine of donkere flessen. Bovendien is halothaan zeer goed oplosbaar in vet en bloed Op deze manier verspreidt het actieve ingrediënt zich snel in de mens bloed en dienovereenkomstig ook overstromingen snel weer uit. Om deze reden is het bij uitstek geschikt als verdovingsmiddel. Het is ook belangrijk dat het medicijn geen explosieve verbindingen vormt. Hierdoor is het mogelijk om halothaan met de stof te combineren lachgas. Dus de dosis van het medicijn kan worden verminderd. In principe is het medicijn halothaan een zeer krachtig verdovend middel inademing.
Medische toepassing en gebruik
Halothaan wordt in de overgrote meerderheid van de gevallen gebruikt als onderdeel van anesthesie In dit geval inhaleert de patiënt de werkzame stof, zodat de stof wordt opgenomen via de luchtwegen en gaat vervolgens over in de bloed via de longen. Gedurende therapie met het medicijn moet er rekening mee worden gehouden dat halothaan wordt gekenmerkt door een relatief klein anesthetisch bereik. Afhankelijk van dosis beheerd, is er ook een drop-in bloeddruk Bovendien heeft de werkzame stof halothaan invloed op de myocard, die bijgevolg gevoeliger op reageert catecholamines Dit verhoogt het risico op tachyaritmieën bij de getroffen patiënt. Dat moet ook worden opgemerkt lever bromide-ionen komen vrij tijdens het metabolisme van het geneesmiddel halothaan. In hoge concentraties oefenen deze ionen een toxische werking uit. Onder bepaalde omstandigheden veroorzaken ze allergische reacties of verzwakken ze de immuunsysteem In bijzonder zeldzame gevallen ontwikkelen patiënten een zogenaamd halothaan hepatitis na administratie van het medicijn halothaan, dat een allergische reactie Om deze reden is er een aanbeveling om mensen met de werkzame stof halothaan alleen met tussenpozen van drie maanden te behandelen. In principe wordt niet alleen de betreffende patiënt blootgesteld, maar vooral ook het behandelende personeel. In de moderne tijd wordt halothaan echter steeds minder vaak gebruikt, in plaats daarvan worden bijvoorbeeld steeds vaker zogenaamde gehalogeneerde ethers gebruikt. isofluraan, enflurane en sevofluraan.
Risico's en bijwerkingen
Diverse bijwerkingen zijn mogelijk vanaf administratie van de drug halothaan. De intracraniale druk wordt bijvoorbeeld verhoogd. Afhankelijk van dosis, luchtwegen Depressie is ook mogelijk. Om deze reden zogenaamde assisted ventilatie wordt vaak gebruikt tijdens verdoving administratie Bovendien kan het medicijn halothaan de ontwikkeling van kwaadaardige hyperthermie. Als dit voorwaarde wordt niet behandeld, de mortaliteit is relatief hoog. In bijzonder zeldzame gevallen halothaan hepatitis treedt ongeveer een week later op anesthesie met halothaan. Het gaat gepaard met symptomen zoals rillingen, koorts, pijn in de gewrichten, geelzucht, en bloedstollingsstoornissen. De reden zijn waarschijnlijk toxische metabolieten van het farmacologische middel halothaan.