Therapie
De therapie van sacroiliitis is voornamelijk gebaseerd op twee componenten: consistente fysiotherapie en pijn Verlichting. De fysiotherapie dient onder professionele begeleiding te worden uitgevoerd, waarbij het belangrijk is dat een patiënt ook instructies krijgt om thuis zelfstandig en regelmatig gymnastiek te kunnen uitvoeren. Voor de behandeling van pijnworden voornamelijk geneesmiddelen uit de groep van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) gebruikt.
Deze omvatten ibuprofen or diclofenac Allereerst mogen getroffen personen deze alleen gebruiken pijnstillers als het nodig is en alleen als het echt nodig is, continu, en dan maar voor een beperkte tijd. Corticosteroïden zijn een andere optie, deze mogen ook alleen tijdelijk worden gebruikt en indien mogelijk alleen als andere pijnstillers hebben geen effect getoond.
Deze corticosteroïden kunnen ook rechtstreeks in het aangedane sacro-iliacaal worden geïnjecteerd gewrichten Er zijn andere ontstekingsremmende medicijnen, zoals sulfasalazine of de zogenaamde biologische geneesmiddelen, die kunnen worden gebruikt bij de behandeling van sacroiliitis Of de toediening van deze medicijnen nuttig is of niet, hangt echter vooral af van de onderliggende ziekte sacroiliitis Bij zeer gevorderde ziekten kan chirurgische therapie als laatste redmiddel worden beschouwd, waarbij de voor- en nadelen in detail tussen de patiënt en de arts moeten worden besproken. Als de beslissing voor een chirurgische ingreep is genomen, is een gewrichtsvervanging of een erectieoperatie mogelijk.
Duur
Wanneer sacroiliitis zich heeft gemanifesteerd en duidelijk als zodanig is gediagnosticeerd, wordt de getroffen persoon meestal een leven lang vergezeld. In de loop van de ziekte verergert het meestal naarmate de ziekte vordert. Terwijl er in het begin alleen is pijn in de onderrug of billen, in de loop van de ziekte kunnen bewegingen en houdingsafwijkingen optreden. Met vroege, regelmatige en consistente fysiotherapie kan de achteruitgang meestal worden uitgesteld. Dit kan vaak jarenlang een aanzienlijke achteruitgang van de activiteit en de kwaliteit van leven voorkomen.
Verloop en prognose
Sacroiliitis is een van de chronische progressieve ontstekingen, wat betekent dat het, als het eenmaal is opgetreden, niet volledig kan worden genezen en in de loop van de tijd steeds ernstiger wordt. Tegenwoordig kan een ernstige handicap echter meestal worden voorkomen door consequente fysiotherapie. Sacroiliitis wordt medisch geclassificeerd als een gestaag voortschrijdende ziekte en is daarom meestal niet volledig te genezen.
In de meeste gevallen nemen de klachten steeds meer toe. Het beloop van de ziekte kan echter worden vertraagd en in het beste geval zelfs tijdelijk gestopt door regelmatige en individueel aangepaste therapie. Aangezien genezing meestal niet het doel van de behandeling kan zijn, is het doel in plaats daarvan de symptomen te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren.
De mate van invaliditeit (GdB) bij sacroiliitis is voornamelijk afhankelijk van functionele beperkingen zoals bewegingsstoornissen en verminderd vermogen om onder druk te werken, evenals mogelijke betrokkenheid van andere orgaansystemen en eventuele klachten die daaruit kunnen ontstaan. De volgende waarden kunnen een oriëntatie geven voor inflammatoire reumatische aandoeningen in het algemeen, waarbij meestal sacroiliitis optreedt: Bij slechts lichte klachten zonder significante functionele beperking wordt een invaliditeitsgraad van maximaal tien procent toegekend. Bij een lichte functiestoornis en een lage ziekteactiviteit is de maximaal te verwachten handicap 20 tot 40 procent. Bij een invaliditeitsgraad van meer dan 50% en dus een ernstige handicap, moet er minimaal sprake zijn van blijvende en significante functionele beperking. Bij onomkeerbare schade zoals verstijving van de rug is zelfs 80 tot 100 procent mogelijk.
