hallucinaties en sensorische illusies zijn perceptuele stoornissen. Een getroffen persoon voelt of ziet indrukken in het proces, al zijn hiervoor geen echte triggers te vinden. De inhoud van hallucinaties en hun manifestaties variëren - therapieën behandelen gewoonlijk de oorzakelijke factoren.
Wat zijn hallucinaties?
hallucinaties of sensorische illusies worden in de geneeskunde geclassificeerd als onderdeel van de groep van perceptuele stoornissen. Hallucinaties kunnen ook wanen worden genoemd. Er worden onder andere dingen waargenomen die objectief niet echt zijn. Er zijn verschillende vormen van zintuiglijke illusies. Er wordt bijvoorbeeld onderscheid gemaakt tussen akoestische hallucinaties (bijvoorbeeld het horen van stemmen), optische hallucinaties (een waarneming van beelden), smaakhallucinaties (sensorische illusies met smaak), of tactiele hallucinaties (onder andere aanraking of tactiele hallucinaties). In de geneeskunde en de psychologie worden hallucinaties verder beschouwd onder aspecten als hun helderheid (dat wil zeggen de helderheid of onderscheidbaarheid waarin zintuiglijke illusies verschijnen voor een getroffen persoon) of hun intensiteit. Ook speelt het feit of een getroffen persoon weet dat de inhoud van zijn hallucinaties niet overeenkomt met de werkelijkheid, een rol.
Oorzaken
Hallucinaties kunnen door verschillende factoren worden veroorzaakt. Hier verschillen de mogelijke oorzaken, afhankelijk van de vorm van de sensorische illusies. Auditieve hallucinaties kunnen worden veroorzaakt door psychiatrische stoornissen zoals schizofrenie of zelfs verschillende vormen van Depressie Optische hallucinaties kunnen ook worden veroorzaakt door psychiatrische aandoeningen; er worden bijvoorbeeld optische hallucinaties waargenomen in delirium als gevolg van alcohol afhankelijkheid. Evenzo kunnen optische hallucinaties ook worden veroorzaakt door organische ziekten of het gebruik van geestverruimend drugs (Zoals cocaïne) of medicatie. Geur en smaak hallucinaties kunnen onder meer worden veroorzaakt door tumorveranderingen in de hersenen of door een dreigend epileptische aanval - evenals door verschillende psychiatrische syndromen.
Symptomen, klachten en tekenen
Het moeilijke van hallucinaties is dat de patiënt ze als echt ervaart. Hij of zij kan het verschil niet zien tussen de zintuiglijke illusie en wat er werkelijk is. Deze sensorische illusies kunnen auditief, visueel of olfactorisch van aard zijn en kunnen ongemak veroorzaken in het betreffende gebied. Een eerste symptoom van hallucinaties is dat de getroffen persoon plotseling dingen waarneemt op bekende plaatsen die er nog nooit eerder zijn geweest. Dit komt vooral veel voor in het gezichtsveld. Men ziet bijvoorbeeld gekleurde vlakken op de muur, neemt de kleuren van de verkeerslichten veranderd of iets dergelijks waar. Sterk uitgesproken hallucinaties kunnen de ervaring van complete situaties veroorzaken. In het geval van auditieve hallucinaties hoort de getroffen persoon meestal stemmen, zelfs als hij alleen is. Deze praten duidelijk over hem of geven advies. Muziek horen is ook typisch. Bij olfactorische hallucinaties ruikt of proeft de patiënt bepaalde niet-bestaande stoffen. Hier is het bijzonder moeilijk om onderscheid te maken tussen waanideeën en realiteit. Er zijn ook zintuiglijke illusies die betrekking hebben op de perceptie van het eigen lichaam. Hier voelen getroffen personen bijvoorbeeld hoe een bepaald orgaan beweegt of groeit. Ook kan het gevoel ontstaan dat een lichaamsdeel geen deel uitmaakt van het lichaam, in welk geval dit als storend of pijnlijk wordt ervaren.
Diagnose en progressie
Een diagnose van hallucinaties is meestal gebaseerd op de verhalen van getroffen personen. Op basis van de beschrijvingen van de patiënt is het mogelijk dat de diagnosticus (een arts, psychiater, of psycholoog) om verschillende kenmerken van aanwezige sensorische hallucinaties vast te stellen. Voor het ondervragen van een patiënt beschikt de diagnosticus doorgaans over verschillende vragenlijsten, die kunnen helpen bij het gedetailleerd beoordelen van bestaande hallucinaties. Het verloop van hallucinaties hangt onder meer af van de oorzaken die ten grondslag liggen aan de sensorische illusies. Als dit oorzaken zijn die te behandelen of te genezen zijn, is er meestal ook een gunstige prognose voor het bestrijden van de daarmee gepaard gaande hallucinaties.
Complicaties
Bij hallucinaties is het niet mogelijk om de symptomen of complicaties universeel te voorspellen. In de meeste gevallen zijn deze altijd afhankelijk van waar de hallucinaties over gaan of welke drug ze heeft veroorzaakt. In de meeste gevallen verdwijnen de hallucinaties na een bepaalde tijd weer, waardoor de klachten niet blijvend aanhouden. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten het bewustzijn verliezen en flauwvallen. Bij een val kunnen daarbij verwondingen optreden. Bovendien zijn getroffenen meestal niet meer in staat om hun gedachten en daden correct in te schatten, waardoor de kans op ongevallen toeneemt. Coördinatie en cognitieve vermogens worden ook extreem beperkt door de hallucinaties. De getroffen persoon kan ook ervaren delirium en ernstige psychologische symptomen ontwikkelen of Depressie Bovendien kunnen de hallucinaties zweten of veroorzaken paniekaanvallen Er is geen directe behandeling voor de hallucinaties. De getroffen persoon moet zich echter onthouden van de respectieve stoffen die verantwoordelijk zijn voor de hallucinaties. Intrekking kan nodig zijn als de patiënt verslaafd is drugs In veel gevallen is ook psychologische behandeling van de patiënt noodzakelijk.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Of een arts moet worden geraadpleegd voor hallucinaties hangt meestal sterk af van de oorzaak van de hallucinaties. Mocht de getroffen persoon hebben ingenomen alcohol of andere drugs, hallucinaties vertegenwoordigen een veel voorkomend symptoom dat niet behandeld hoeft te worden. De symptomen zullen binnen korte tijd vanzelf verdwijnen. Als de hallucinaties echter langer aanhouden, moet een arts worden geraadpleegd. Als de symptomen worden veroorzaakt door medicatie, moet ook een arts worden geraadpleegd. De patiënt mag de medicatie niet stoppen of veranderen zonder eerst een arts te raadplegen. Als de hallucinaties echter optreden zonder medicatie of drugs te gebruiken, moet een arts worden geraadpleegd, omdat dit meestal een psychische aandoening is die in ieder geval moet worden behandeld. Allereerst kan een huisarts worden geraadpleegd, die de getroffen persoon meestal doorverwijst naar een psycholoog of psychiater In het geval van drugsverslaving kan ontwenning ook worden uitgevoerd om de hallucinaties te bestrijden.
Behandeling en therapie
effectief therapie voor hallucinaties begint meestal met het aanpakken van de oorzaken daarvan voorwaarde huidige zintuiglijke wanen. Als hallucinaties bijvoorbeeld zijn gebaseerd op organische ziekten of disfuncties, kan een vroege behandeling van deze aandoeningen dat wel leiden op een positieve invloed op bijbehorende sensorische wanen. Als hallucinaties het gevolg zijn van bepaalde medicijnen, kan een therapeutische stap zijn om het / de corresponderende medicijn (en) te identificeren en een verandering in medicatie te regelen. Vaak kunnen verschillende mogelijke triggers van sensorische hallucinaties echter niet onmiddellijk en duidelijk worden gedefinieerd; daarom kan het nuttig zijn om verschillende therapeutische benaderingen te combineren om een individueel effectieve therapie te ontwikkelen:
Bijvoorbeeld in de aanwezigheid van psychiatrische oorzaken voor hallucinaties, medicinaal en psychotherapeutisch therapie stappen kunnen worden gecombineerd. Hetzelfde geldt voor organisch veroorzaakte zintuiglijke illusies. In het kader van psychotherapiekan een getroffene onder andere beter leren omgaan met bestaande hallucinaties. Op deze manier kan de lijdensdruk die gepaard gaat met sensorische illusies voor het individu worden verminderd.
Vooruitzichten en prognose
Omdat hallucinaties op zichzelf geen ziekte zijn, is er voor deze klachten geen basisprognose. Het optreden van hallucinaties wordt bepaald door de onderliggende ziekte die aanwezig is en moet daarom op individuele basis worden beoordeeld. Als de onderliggende ziekte kan worden genezen, is er ook een vermindering van de sensorische wanen. Een volledige genezing is daarom bij sommige patiënten mogelijk. In het geval van een tijdelijke acute voorwaarde geïnitieerd door drugs of alcohol, ervaart de patiënt normaal gesproken een spontane genezing. Perceptuele illusies nemen geleidelijk af naarmate de gifstoffen worden afgebroken en uit het organisme worden verwijderd. In de meeste gevallen verdwijnen ze binnen een paar uur of een paar dagen volledig geestesziekte aanwezig is, kunnen sensorische illusies gedurende het hele leven van de patiënt voorkomen. Ze maken bijvoorbeeld deel uit van het klinische beeld van de patiënt in schizofrenie of andere persoonlijkheidsstoornissen. Vaak zijn deze aandoeningen niet te genezen. Door het toedienen van medicatie wordt het optreden van hallucinaties grotendeels verzacht of tijdelijk gedeactiveerd. Zodra de patiënt echter stopt met het innemen van de medicatie, komen de hallucinaties terug. In sommige gevallen hebben patiënten geen inzicht in hun ziekte. Ze ondergaan daarom niet therapie en zoek daarom geen behandeling. Deze mensen lijden meestal niet aan ernstige ziekten en ervaren uiteindelijk hun hele leven hallucinaties.
het voorkomen
Preventie van het ontstaan van hallucinaties kan ook primair bestaan uit het in een vroeg stadium behandelen van psychiatrische of organische problemen. Als deze mogelijke oorzaken van sensorische wanen worden beheerst door specifieke behandelingen, neemt het risico op het ontwikkelen van hallucinaties af. Bovendien kan verantwoord gebruik van medicijnen en bedwelmende middelen verschillende vormen van hallucinaties en sensorische wanen voorkomen.
Follow-up
In het geval van hallucinaties zijn de opties of maatregelen van de nazorg hangt meestal sterk af van de oorzaak en de ernst van deze symptomen. Daarom is er geen algemene voorspelling te doen over de mogelijkheden van nazorg. Eerst en vooral, de voorwaarde moet op de juiste manier door een arts worden behandeld, zodat de symptomen kunnen worden verlicht. Als de hallucinaties optreden als gevolg van het nemen van bepaalde medicijnen of medicijnen, moeten deze worden stopgezet. In dit geval moet er altijd regelmatig een arts onderzoek doen om de ontwenning correct uit te voeren. In het geval van andere psychische stoornissen of Depressieis behandeling door een professionele psycholoog meestal noodzakelijk. Discussies met familieleden of vrienden zijn echter ook erg nuttig en ook nuttig en kunnen het ongemak van hallucinaties verlichten. Eerst en vooral moet de trigger of onderliggende aandoening voor de hallucinaties worden geïdentificeerd en behandeld om deze wanen permanent te behandelen. In ernstige gevallen heeft de patiënt behandeling in een gesloten ziekenhuis nodig. De familieleden moeten de patiënt bewust maken van de symptomen van de hallucinaties en hem overhalen om een behandeling te zoeken. Niet zelden is contact met andere patiënten ook erg nuttig.
Wat u zelf kunt doen
Hallucinaties behoren tot de psychische aandoeningen waarop de getroffen persoon geen invloed meer heeft. Dit leidt ertoe dat er in het dagelijks leven geen mogelijkheden tot zelfhulp zijn voor de zieke. Hij is zich er zelf niet van bewust dat hij onderhevig is aan een zintuiglijke illusie, zodat hij er onmogelijk op kan reageren. Zelfs met een bestaande diagnose en informatie over de ziekte, heeft hij zelf geen mogelijkheid om te handelen. Daarom worden in deze gevallen eerder de familieleden of personen uit de directe sociale omgeving van de getroffen persoon opgeroepen. Ze wordt aangeraden om zich uitgebreid over de ziekte te informeren om misverstanden te voorkomen. Ze kunnen meer te weten komen over hun eigen mogelijkheden om hulp te bieden en kunnen ontdekken hoe ze zichzelf kunnen beschermen of hoe ze zich kunnen onderscheiden. Vaak moeten ze worden voorgelicht over de gedragspatronen van de zieke persoon als onderdeel van de ziekte. Dit helpt om gepast te kunnen reageren op moeilijke situaties. In veel gevallen moeten de naaste familieleden zelf psychologische hulp accepteren om de gebeurtenissen goed te kunnen verwerken. In het geval van hallucinaties worden de patiënten vaak gezien als een gevaar voor zichzelf en anderen. Daarom moeten de opties voor medische zorg worden onderzocht om de beste beslissingen te nemen voor alle betrokkenen.
