In principe additieven en smaakstoffen rechtstreeks geproduceerd uit genetisch gemodificeerde organismen zijn onderworpen aan etikettering. Lecithine (E 322) bijvoorbeeld, dat dient als emulgator in roomijs of chocolade om vet in te stabiliseren water mengsels, wordt vaak gemaakt van sojabonen. sojasausis op zijn beurt nu vaak genetisch gemodificeerd om de plant resistent te maken tegen ziekteverwekkers. De EU importeert 35 tot 40 miljoen ton sojabonen en am grondstoffen jaarlijks uit de VS, Argentinië en Brazilië.
Etikettering van genetisch gemodificeerde ingrediënten
Alle voedingsmiddelen en ingrediënten die geheel of proportioneel zijn gemaakt van genetisch gemodificeerd maïs or am moeten dat op hun etiketten aantonen. Dus de ingrediëntenlijst van candybars of instant soepen kan in de toekomst lezen:
- “Gemaakt van genetisch gemodificeerd maïs”Of.
- "Bevat plantaardig vet geproduceerd uit genetisch gemodificeerde sojabonen".
Helaas is de etiketteringsvereiste voor additieven, vitaminen en smaken geproduceerd met genetisch gemodificeerde micro-organismen (bijvoorbeeld xanthaangom [E 415]) is niet duidelijk gereguleerd. Momenteel worden dergelijke stoffen niet afzonderlijk geëtiketteerd.
Onvolledige lijst van ingrediënten ondanks etikettering
Voor de meeste mensen betekent het lezen van de ingrediëntenlijst niets meer dan giswerk. Het grootste probleem is dat de lijst met ingrediënten van een vrucht yoghurt of quark bevat bijvoorbeeld niets over conserveringsmiddelen als het aandeel fruitbereiding minder is dan 25 procent. Additieven hoeven niet te worden aangegeven als ze door afzonderlijke ingrediënten in een levensmiddel worden gebracht. Als u aan de veilige kant wilt zijn, moet u op zoek gaan naar het extra label “zonder conserveringsmiddelen'.
Voor een hele reeks verpakte voedingsmiddelen is helemaal geen ingrediëntenlijst vereist:
- Alcoholische dranken met meer dan 1.2% door volume (uitzondering: bier).
- Cacao, chocolade, chocolaatjes
- Eten in hele kleine verpakkingen
- Gecondenseerde en droge melkproducten
Voor voedsel dat in bulk wordt verkocht, is het momenteel voldoende als alleen de groepsnaam van een additief wordt aangegeven op een bord: "met kleurstof / met conserverend / bevat smaakversterkers / gezwaveld / gewaxt ”, zegt het dan kort en bondig. Daarom eisen de consumentencentra terecht verbeteringen - volledige en duidelijke voedseletikettering zou eigenlijk niet te veel gevraagd zijn.
In het geval van productgroepen waarvoor geen etikettering vereist is, moet bij de aankoop de voorkeur worden gegeven aan fabrikanten die hun producten vrijwillig etiketteren.
