Effecten van rugpijn op de psyche

Synoniemen

Definitie

Chronische rug pijn is een permanent en toenemend probleem van onze samenleving. Men kan intussen zelfs spreken van een “wijdverspreide ziekte”, sinds chronische rug pijn leidt tot zeer frequente doktersbezoeken, ziekteverzuim op de werkvloer en uiteindelijk ook tot hoge kosten. De redenen voor chronische rug pijn kan veelvoudig zijn.

Vaak zijn er organische oorzaken te vinden, die meestal verantwoordelijk zijn voor acute en vaak ook voor chronische pijn in de rug. Maar hoe zit het met de vele patiënten bij wie geen bevindingen kunnen worden gevonden die de intensiteit en duur van de waargenomen pijn zouden kunnen verklaren? De geneeskunde gaat er tegenwoordig van uit dat de psyche een doorslaggevende rol speelt bij de meeste pijnpatiënten. Dit betekent echter niet dat pijnpatiënten per se geestesziek zijn, zich pijn voorstellen of makkers zijn. Het huidige begrip van pijn zou lichaam en psyche moeten verenigen.

Introductie

Classificatie van de oorzaken van chronisch pijn in de rug volgens de WHO: De fysieke oorzaken van chronische rugpijn kunnen zeer divers zijn. Schade aan de wervelkolom, zijn gewrichten en ligamenten en ontstekingsprocessen zijn net zo goed denkbaar als tumor ziekten of schade aan andere organen die naar de rug “uitstralen”. Tegenwoordig kan een groot aantal van deze oorzaken worden geïdentificeerd of uitgesloten met behulp van diagnostische methoden.

Wat men echter niet kan, is om uit de bevindingen een directe conclusie te trekken over de perceptie van pijn. Centraal daarbij staat de vraag: “Wat veroorzaakt de pijn bij de patiënt en hoe gaat de patiënt ermee om? Iedereen kent pijn en iedereen weet dat pijn ons gedrag kan beïnvloeden.

Omdat pijnpatiënten permanent met dit mechanisme van oorzaak en gevolg te maken hebben, kan hun gedrag en daarmee hun hele levensstijl veranderen. Pijnpatiënten lopen het risico verstrikt te raken in een "vicieuze cirkel" die uit dit mechanisme voortkomt. Voorbeeld: Rugpijn leidt tot rust.

Rust kan leiden tot "angstig" gedrag, aangezien rust en voorzichtigheid vrijheid van pijn beloven. Angst leidt op zijn beurt vaak tot terugval. Rugpijn leidt tot eenzaamheid en verdriet en uiteindelijk mogelijk tot Depressie.

Depressie op zijn beurt verhoogt de pijn. Dit mechanisme werkt natuurlijk niet voor iedereen. Gebleken is dat bepaalde persoonlijkheidskenmerken bepalend zijn voor het ontstaan ​​van zo'n vicieuze cirkel.

De zogenaamde 'sociale omgeving' die ons omringt, bestaat uit mensen, maar ook uit de instellingen waarmee we dagelijks te maken hebben en die ons leven vormgeven. Nu heeft de sociale omgeving in dit land zijn eigenaardigheden bij het omgaan met bepaalde groepen, zoals zieken. Omgaan met zieken is lang niet altijd hetzelfde.

Een persoon die lijdt aan een gebroken been tijdens het skiën wordt anders behandeld dan iemand die er last van heeft schizofrenie, bijvoorbeeld. Deze manier van omgaan met een patiënt heeft ook een duidelijke invloed op het verloop van de ziekte. (Een depressieve patiënt zal bijvoorbeeld veel meer lijden als hij vanwege zijn ziekte wordt uitgesloten).

Op dezelfde manier zijn er ook factoren met betrekking tot patiënten met chronische rugpijn waarvan men moet denken dat ze een pijnverhogend en dus 'chronaliserend' effect hebben. Beledigingen van de patiënt door zijn of haar omgeving, zoals hem of haar ervan beschuldigen een malingerer te zijn, leiden bijvoorbeeld tot een verergering van de symptomen.

  • Fysieke oorzaken - “Bijzondere waardevermindering
  • Subjectieve beperking - “Handicap
  • Sociaal niveau - “Handicap
  • Lichamelijke oorzaken - "Stoornis" De lichamelijke oorzaken voor het ontstaan ​​van chronische rugpijn kunnen zeer divers zijn.

    Schade aan de wervelkolom, zijn gewrichten en ligamenten en ontstekingsprocessen zijn net zo goed denkbaar als tumor ziekten of schade aan andere organen die naar de rug “uitstralen”. Tegenwoordig kan een groot aantal van deze oorzaken worden geïdentificeerd of uitgesloten met behulp van diagnostische methoden. Wat je echter niet kunt doen, is uit de bevindingen een directe conclusie trekken over de perceptie van pijn.

  • Subjectieve beperking - “handicap” Centraal staat hier de vraag: “Wat veroorzaakt de pijn bij de patiënt en hoe gaat de patiënt ermee om? Iedereen kent pijn en iedereen weet dat pijn ons gedrag kan beïnvloeden.

    Omdat pijnpatiënten permanent met dit mechanisme van oorzaak en gevolg te maken hebben, kan hun gedrag en daarmee hun hele levensstijl veranderen. Pijnpatiënten lopen het risico verstrikt te raken in een "vicieuze cirkel" die uit dit mechanisme voortkomt. Voorbeeld: Rugpijn leidt tot rust.

    Rust kan leiden tot "angstig" gedrag, aangezien rust en voorzichtigheid vrijheid van pijn beloven. Angst leidt op zijn beurt vaak tot terugval. Rugpijn leidt tot eenzaamheid en verdriet en uiteindelijk mogelijk ook tot Depressie.

    Depressie verhoogt op zijn beurt de pijn. Dit mechanisme werkt natuurlijk niet voor iedereen. Gebleken is dat bepaalde persoonlijkheidskenmerken bepalend zijn voor het ontstaan ​​van zo'n vicieuze cirkel.

  • Het sociale niveau - 'handicap' De zogenaamde 'sociale omgeving' die ons omringt, bestaat uit de mensen, maar ook uit de instellingen waarmee we dagelijks te maken hebben en die ons leven vormgeven.

    Nu heeft de sociale omgeving in dit land zijn eigenaardigheden bij het omgaan met bepaalde groepen, zoals zieken. Omgaan met zieken is lang niet altijd hetzelfde. Een persoon die lijdt aan een gebroken been tijdens het skiën wordt anders behandeld dan iemand die er last van heeft schizofrenieBijvoorbeeld.

    Deze manier van omgaan met een patiënt heeft ook een duidelijke invloed op het verloop van de ziekte. (Een depressieve patiënt zal bijvoorbeeld veel meer lijden als hij vanwege zijn ziekte wordt uitgesloten). Op dezelfde manier zijn er ook factoren met betrekking tot patiënten met chronische rugpijn waarvan men moet denken dat ze een pijnverhogend en dus 'chronaliserend' effect hebben. Beledigingen van de patiënt door zijn of haar omgeving, zoals hem of haar ervan beschuldigen een malingerer te zijn, leiden bijvoorbeeld tot een verergering van de symptomen.