Duur van een cerebellair infarct
De duur van een cerebellair infarct verschilt van geval tot geval. Het hangt grotendeels af van het genezingsproces. De beroerte zelf duurt slechts een paar seconden - maar de symptomen kunnen enkele uren tot enkele maanden aanhouden.
Er is ook de mogelijkheid dat ernstige infarcten met hoge celdood blijvende schade tot gevolg kunnen hebben. Om de duur van de symptomen zo kort mogelijk te houden, is onmiddellijke behandeling essentieel. Hoe eerder een bestaande afsluiting behandelbaar is, hoe groter de kans op een spoedig herstel.
Patiënten beginnen vaak aan een lang genezingsproces na een acute behandeling, waarbij ze vaak de basisvaardigheden zoals lopen of spreken opnieuw moeten leren. Vooral in het geval van een cerebellair infarct, het oefenen van de coördinatie van bewegingen is belangrijk. Regelmatige training van de beperkte vermogens kan de duur van de effecten van de ziekte aanzienlijk verkorten.
Cerebellair infarct van de linkerkant
Indien de cerebellair infarct vindt plaats aan de linkerkant, het leidt voornamelijk tot aandoeningen van de aangedane helft van het lichaam, maar deze zijn meestal niet zo ernstig als bij een hersenschorsinfarct. Sommige zenuwbanen die de cerebellum met andere gebieden oversteken tijdens hun cursus naar de andere kant. Bijvoorbeeld de vezels die een sleutelrol spelen bij het beheersen van vrijwillige motoriek - de bewust gecontroleerde beweging.
Sinds de motor zenuwen (motorische zenuwen) kruisen elkaar weer op weg naar de spier, de verstoringen treden op aan de zijkant van het infarct. Het resultaat is een beperkte mobiliteit in de linkerhelft van het lichaam. Niet alleen de vezels die uit de cerebellum worden beïnvloed, maar ook die lopend in het cerebellum.
Daarom sensorische en coördinatie stoornissen komen voor aan dezelfde of linker zijde. Eigenlijk zijn de zenuwvezels die signalen van de ledematen en de rest van het lichaam naar de cerebellum voor verwerking zijn intact. Helaas bereikt via de infarctfocus geen informatie het systeem.
Het gevolg is een gebrek aan coördinatie met de reeds genoemde symptomen van de aangedane zijde. Als spraak opvalt in het klinische beeld, kan de locatie van het infarct niet exact worden bepaald. Alleen de kenmerkende bewegingsbeperking en de coördinatiestoornis, in combinatie met beeldvormende technieken, maken een exacte diagnose mogelijk.
Alle artikelen in deze serie:
