De klassieke voetschimmel (Tinea pedis) is de meest voorkomende schimmelziekte bij mensen. De ziekteverwekkers zijn meestal Trychophyton rubrum of Trychophyton mentagrophytes. De overdracht vindt plaats via direct contact van de ziekteverwekker met de huid. Het is voldoende dat de ziekteverwekker op de huidschubben van andere mensen die momenteel last hebben van voetschimmel. #
Eerste symptomen
De eerste eerste symptomen manifesteren zich meestal als meer jeuk (pruritus) op het getroffen gebied. Er zijn drie verschillende soorten voetschimmel op basis van de plaats van voorkomen: bij alle drie de typen staat de jeuk op de voorgrond, daarnaast komt het zowel tot roodheid als tot schilfering van de aangetaste huid. Er kunnen ook blaren en puisten ontstaan.
Kleine scheurtjes door alle lagen van de huid (rhagades), zoals de verhoogde vorming van eelt (hyperkeratose), komen minder vaak voor aan het begin van de ziekte, maar meestal alleen in het verdere verloop van de ziekte. Bij het hanteren van zeep moet men nogal voorzichtig zijn in het gebied dat wordt aangetast door voetschimmel, aangezien contact met zeep een sterke kan veroorzaken brandend gevoel. en hoe besmettelijk is voetschimmel?
- Ofwel de schimmel komt voor tussen de tenen (interdigitaal type), waar hij bijzonder vaak voorkomt tussen de 4e en 5e teen
- Op de voetzool (squameus hyperkeratotisch type). Hier beschrijft de medische term niet de plaats van voorkomen, maar het uiterlijk.
- Op de voetboog of de zijranden van de voet. Dit is het vesiculo-dyshidrofe type, wederom beschrijft de medische term alleen het uiterlijk en niet de plaats van voorkomen.
Diagnostiek
In sommige gevallen is een visuele diagnose voldoende. Om de ziekteverwekker te bevestigen en, indien nodig, om de differentiële diagnosekan de ziekteverwekker microscopisch worden gedetecteerd of door te kweken op geschikte kweekmedia. De voet van de atleet is te onderscheiden van bacteriële ziekten, vooral als de interdigitale ruimte tussen de tenen wordt aangetast.
