Seksuele disfunctie bij vrouwen, ook wel frigiditeit genoemd, kan tal van oorzaken hebben en moet beslist worden behandeld, omdat het in veel gevallen niet vanzelf beter wordt, maar erger. Redenen voor seksuele disfunctie zijn talrijk.
Wat zijn seksuele stoornissen (frigiditeit)?
De term frigiditeit verwijst naar alle stoornissen die verband houden met de seksualiteit van een vrouw. Frigiditeit verwijst eigenlijk naar de koude gevoelens van een vrouw en kan zich uiten in een blokkering van seksueel verlangen of in een geringere seksuele sensatie. In detail is dit de vermindering van het libido, een verstoring van seksuele opwinding en een beperkt vermogen tot orgasme. Vaak is er in frigiditeit ook pijn tijdens geslachtsgemeenschap. In de zeldzaamste gevallen zijn dit lichamelijke aandoeningen. Seksuele disfunctie komt vaak voor bij vrouwen, hoewel de exacte cijfers nog niet bekend zijn.
Oorzaken
Frigiditeit zou optreden wanneer problemen met geslachtsgemeenschap gedurende een lange periode aanhouden. Oorzaken kunnen hormonale stoornissen zijn, psychische aandoeningen zoals posttraumatisch spanning stoornis of Depressie Bijwerkingen van medicijnen kunnen ook oorzakelijk zijn. De redenen waarom vrouwen nog nooit in hun leven positieve seksuele ervaringen hebben gehad, kunnen in het begin liggen jeugdseksueel misbruik of een seksueel vijandige opvoeding. Vaak komen afwijzing van het eigen lichaam en angsten voor. Soms lijden vrouwen na de bevalling aan seksuele stoornissen als gevolg van veranderingen in hun leefsituatie of hormonale veranderingen. Dit is bijna altijd een tijdelijke frigiditeit. Problemen uit het dagelijks leven kunnen worden overgedragen op de seksuele relatie, gebrek aan communicatie over seksuele behoeften, eentonigheid in de relatie en gebrek aan tederheid kunnen een negatief effect hebben. Wanneer vrouwen zich neerleggen bij het gebrek aan empathie van hun partner, kan dit leiden tot seksuele disfunctie. Bij seksuele disfunctie bij één partner zijn altijd beide partners betrokken. In dit besef ligt de eerste stap naar verandering.
Symptomen, klachten en tekenen
Frigiditeit omvat organische seksuele disfunctie en psychologische seksuele disfunctie. De symptomen zijn navenant gevarieerd. Dus constante seksuele onwil wordt ook wel appetentie genoemd. Getroffen vrouwen hebben nauwelijks seksuele behoeften en fantasieën. De avances van mogelijke seksuele partners worden afgestoten en er treedt vermijdingsgedrag op. De gevoelens van de getroffen vrouwen zijn heel verschillend en variëren van walging tot faalangst. Als symptoom van frigiditeit kan ook seksuele disfunctie optreden. Zo is een gebrek aan lichamelijke opwinding ondanks de aanwezigheid van seksuele prikkels mogelijk. Dit leidt tot slechte of afwezige vaginale smering en soms tot pijn tijdens de handeling. Dit bevordert ook seksuele afkeer. De seksuele stoornis van de vrouw kan ook voor het eerst duidelijk worden tijdens de handeling zelf. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat vaginisme optreedt. Zo'n vaginisme kan erg pijnlijk zijn. Pijn na geslachtsgemeenschap die niet kan worden verklaard, is ook mogelijk. De symptomen kunnen ook direct invloed hebben op de seksuele ervaring van de vrouw. Het is dus mogelijk dat seksuele prikkels helemaal niet worden ervaren of niet als plezierig worden ervaren. Een verminderd of afwezig vermogen om een orgasme te ervaren is ook mogelijk. Soms kan een orgasme worden ervaren, maar niet genoten.
Diagnose en verloop
Aan het begin van de diagnose van een seksuele stoornis is er een therapeutische discussie. Vooral de spontane uitingen van de gevoelens van de vrouw zijn belangrijk. Hieruit kunnen bestaande conflicten worden afgelezen. Na het gesprek kan worden vastgesteld of de aandoening pathologisch is of dat de verwachtingen van de partners te hoog zijn. Als de vrouw pijn meldt tijdens geslachtsgemeenschap, a fysiek onderzoek wordt uitgevoerd om organische oorzaken uit te sluiten. In sommige gevallen lost een seksuele stoornis zichzelf op door de seksuele ervaring te vergroten of door een nieuwe partner te leren kennen. Als een chronisch beloop aanwezig is, moet seksueel trauma of andere fysieke oorzaken worden onderzocht. In de meeste gevallen wordt de situatie verbeterd door koppels therapie.
Complicaties
Seksuele disfunctie bij vrouwen kan dat wel leiden op verschillende complicaties en ongemakken; dit resulteert in de eerste plaats meestal in seksuele onwil en dus mogelijk ook in spanningen en problemen in de relatie met de partner. Psychische klachten, Depressie of algemene prikkelbaarheid kan ook het gevolg zijn van deze aandoeningen. Bovendien kan de vrouw in veel gevallen last hebben van pijn tijdens geslachtsgemeenschap, waardoor ook zij geen orgasme kan krijgen. Hoewel seksuele stoornissen bij vrouwen geen bijzonder negatieve invloed hebben op volksgezondheidkunnen ze de psychologische stabiliteit en levenslust van de patiënt aanzienlijk verminderen en beperken. De behandeling van seksuele disfunctie bij vrouwen hangt sterk af van de oorzaken ervan. Medicijnen of crèmes die de pijn aanzienlijk verlichten, kunnen ook worden gebruikt. In veel gevallen echter psychologische behandelingen of koppels therapie zijn ook nodig om deze aandoeningen te bestrijden. Het is meestal niet te voorspellen of dit zal resulteren in een volledig positief beloop van de ziekte. Vooral bij traumatische aandoeningen kan het lang duren voordat de seksuele aandoeningen van de vrouw zijn behandeld. De levensverwachting van de patiënt wordt gewoonlijk niet verminderd of anderszins beïnvloed door de aandoening.
Wanneer moet je naar een dokter?
Seksuele stoornissen bij vrouwen zijn aanleiding voor een bezoek aan de dokter vanaf het moment dat de getroffen vrouw zich er ongemakkelijk bij voelt en in haar seksuele leven belemmerd is. Vaak is de partner natuurlijk ook de aanleiding voor een medisch onderzoek, omdat bij seksuele stoornissen meestal alleen de partner met een normale zin in seks lijdt aan het probleem. De juiste contactpersoon voor seksuele stoornissen bij vrouwen is de gynaecoloog; de huisarts kan ook geraadpleegd worden, maar hij verwijst de patiënt door naar de specialist. De gynaecoloog zal eerst vragen hoe de seksuele disfunctie eruitziet, bijvoorbeeld of het een gebrek aan verlangen, angst voor pijn of een andere trigger is. Hij zal dan onderzoeken doen om uit te sluiten dat de oorzaak organisch is. Bij vrouwen die hormonale toediening hebben gebruikt anticonceptiemiddel lange tijd moet ook rekening worden gehouden met een bijwerking van het anticonceptiemiddel. Als er een lichamelijke oorzaak wordt vastgesteld, kan de gynaecoloog deze zelf behandelen of hij kan de patiënt doorverwijzen naar een geschikte specialist die gespecialiseerd is in het probleem - de seksuele stoornissen zullen dan verbeteren met behandeling van de oorzaak. Als de gynaecoloog tot de conclusie komt dat er geen onderliggende lichamelijke ziekte is, kan hij of zij de getroffen patiënt indien nodig doorverwijzen naar een psycholoog, die samen met haar de oorzaken van het probleem onderzoekt en een oplossing bedenkt.
Behandeling en therapie
Indien de fysiek onderzoek door een gynaecoloog levert geen resultaten op, psychotherapie of koppels therapie moeten worden ondernomen om de oorzaken op psychologisch en partnerschapsgebied tot op de bodem uit te zoeken. Therapie richt zich op de oorzaken van de vrouw. Counselingsessies over seksualiteit bieden basisinformatie over geslachtsgemeenschap, verminderen remmingen en corrigeren misvattingen. Bovendien verandert de perceptie van het eigen lichaam en worden verkeerde seksuele gedragspatronen veranderd. In de meeste gevallen worden beide partners behandeld, ook als er maar één partner aan psychische stoornissen lijdt. Seksuele verlangens en ideeën worden besproken, valse verwachtingen worden gecorrigeerd. Op lichamelijk vlak is het bij pijn tijdens de geslachtsgemeenschap mogelijk om de hoeveelheid vaginaal vocht te beïnvloeden door middel van hormoonpreparaten Als de stoornis is gebaseerd op traumatische ervaringen, zoals misbruik in jeugdwordt het vaak behandeld in individuele therapie.
het voorkomen
Er is geen algemene preventie van seksuele disfunctie. Degenen die vinden dat er iets mis is in hun seksualiteit, moeten al vroeg een gesprek met hun partner zoeken. Degenen die zwijgen over onvervulde behoeften, riskeren de angst voor verwachting, die seksualiteit nog verder blokkeert. Wie intensief en vrij van schaamte met zijn eigen lichaam en zijn behoeften omgaat, kan seksuele stoornissen tegengaan.
Nazorg
In de meeste gevallen meerdere nazorg maatregelen zijn noodzakelijk voor seksuele stoornissen bij vrouwen. De primaire voorwaarde die ten grondslag liggen aan de frigiditeit en de specifieke therapeutische benadering zijn cruciaal. Ongeacht de gediagnosticeerde organische oorzaken, is een huwelijk op langere termijn of relatietherapie raadzaam als de seksuele stoornis het partnerschap onder druk zet. Dit kan meerdere jaren duren. Bij psychische stoornissen of trauma intensief psychotherapie is ook nodig. De vrouw in kwestie moet gedurende een periode van meerdere jaren minstens wekelijks een therapeut bezoeken. De intervallen tussen sessies veranderen afhankelijk van de behoefte en voortgang. In sommige gevallen is intramurale ziekenhuisopname vereist. Vaak hebben seksuele stoornissen bij vrouwen echter organische oorzaken. In deze gevallen zijn meestal intensieve vervolgonderzoeken nodig. Deze worden meestal uitgevoerd door de gynaecoloog. Afhankelijk van de onderliggende ziekte kunnen ze echter ook worden uitgevoerd door een endocrinoloog, neuroloog of huisarts. Bloed of urinetesten worden vaak besteld. Soms een ultrageluid van de buik is vereist. Zelden worden andere beeldvormingstechnieken gebruikt. De juiste arts beslist over de frequentie van de tests en de intervallen tussen de controles. In veel gevallen zijn vervolgonderzoeken nodig gedurende enkele maanden, soms zelfs jaren, na de eerste behandeling van seksuele stoornissen.
Wat u zelf kunt doen
Wanneer het verlangen van een vrouw naar seks afneemt, kan dit aanzienlijke gevolgen hebben voor haar algehele welzijn. Allereerst is het raadzaam om de oorzaak van het probleem te achterhalen. Oorzaken van de voorwaarde zijn vaak gebaseerd op psychologische achtergronden, Depressie vanwege een traumatische gebeurtenis. Als dit de oorzaak is, psychotherapie moet gezocht worden. Het is voor partners vaak moeilijk om met frigiditeit om te gaan. In dit geval is het aan te raden om de getroffen persoon weer seks te laten hebben, bijvoorbeeld door te praten over voorkeuren en / of door nieuwe sekspraktijken uit te proberen. De mooie kanten van een intact seksleven moeten naar voren komen. Partners kunnen dit bewerkstelligen door te creëren ontspanning bij de vrouw met intensieve massages. Het is belangrijk om de getroffen persoon te ondersteunen en niet onder druk te zetten. Partners moeten de oorzaak achterhalen en indien mogelijk proberen deze op te lossen. Evenzo is er een mogelijkheid dat de lusteloosheid optreedt als gevolg van ziekte. De afwezigheid van orgasmen en vaginale vochtigheid kunnen hiervan indicaties zijn. De oorzaken kunnen worden achterhaald bij een specialist en worden behandeld met medicijnen. Het is belangrijk om in deze situatie zijn partner bij te staan en haar niet onder druk te zetten.
