Dissimilatie vertegenwoordigt een van de meest centrale processen in het organisme van wie dan ook ademhaling schepsel. Het zorgt voor de instandhouding en intacte werking van de gehele stofwisseling, cardiovasculair systeem, en centraal zenuwstelsel Dit belang resulteert echter in de aanwezigheid van veel ernstige gevolgen en ziektesymptomen bij een verstoord proces tegelijkertijd.
Wat is dissimilatie?
Verspreiding vindt plaats in de cellen van het menselijk lichaam. De term “dissimilatie” is afgeleid van de Latijnse term 'dissimilis' (= ongelijk) of 'dissimilatio' (= ongelijk maken). Dissimilatie is gebaseerd op de enzymatische afbraak van endogene stoffen die aanvankelijk via de voeding worden opgenomen. Deze omvatten vetten en koolhydraten net zoals glucose Na hun afbraak vindt de uitscheiding van de thans aanwezige vreemde stoffen plaats in de vorm van water en carbon (dioxide). Bovendien worden tijdens het gehele dissimilatieproces grote hoeveelheden energie verkregen, die de cellen opslaan en verwerken in de vorm van de universele energietransmitter. adenosine trifosfaat (ATP). Per molecuul van glucose, het aantal ATP moleculen verkregen is 38. Er is ook een onderscheid tussen oxidatieve energiewinst (= reactieproces met zuurstof), ook wel aërobe ademhaling genoemd, en anaërobe ademhaling (= zonder invloed van zuurstof). Dit laatste is in de gewone taal vooral bekend als fermentatie.
Functie en taak
Verspreiding vindt plaats in de cellen van het menselijk lichaam. Het omvat de vier substappen van glycolyse, oxidatieve decarboxylering, citraatcyclus en de laatste ademhalingsketen, ook bekend als eindoxidatie. Behalve glycolyse, die plaatsvindt in het cytoplasma, vinden alle andere subprocessen plaats in het mitochondria of op hun binnenmembraan. mitochondriën zijn kleincellige organellen die worden omsloten door een dubbel membraan en dus geïsoleerd zijn van het celplasma. Als een mens inslikt glucose via voeding begint eerst een energietoepassingsfase waarin a fosfaat groep hecht zich aan de zesde carbon atoom van het glucosemolecuul. Dit komt van een eerdere splitsing van een ATP-molecuul in ADP (= adenosine difosfaat). Nadat hetzelfde proces is herhaald, de glucose met zijn zes carbon atomen vallen uiteen in twee moleculen met elk drie koolstofatomen. De fase van energie-afgifte begint dan. De fosfaten maken zich los van de koolstofatomen en combineren met ADP om ATP te vormen. Water moleculen worden afgesplitst en er vindt een energierijke reductie van de stof NAD tot NADH + H + plaats. Deze laatste producten worden "reductie-equivalenten" genoemd en dienen om elektronen over te dragen en op te slaan. Dit wordt gevolgd door oxidatieve decarboxylering. Ook hier vindt eerst een vergelijkbare reductie plaats; het oorspronkelijke glucosemolecuul verbindt zich vervolgens met een co-enzym om in de citraatcyclus te kunnen komen. Vetten doorlopen eerst de vetzuurcyclus en worden vervolgens op een geschikt punt in de citraatcyclus geïntroduceerd. Hier ondergaat het molecuul een reeks verschillende, nieuwe verbindingen en splitst het zich af van atomen. Al deze processen dragen primair bij aan het verschaffen van voldoende verdere elektronendragers voor uiteindelijke oxidatie en afvoer kooldioxide, die giftig is voor mensen. Zowel op het binnenste mitochondriale membraan als in de opening tussen binnen- en buitenmembraan (= intermembraanruimte) komen de reductie-equivalenten aan en oxideren. Hierdoor passeren elektronen verschillende eiwitcomplexen op het binnenmembraan en tegelijkertijd waterstof protonen worden in de intermembrane ruimte gepompt. Deze combineren met zuurstof atomen en verlaat de cel als een water molecuul. De ademhalingsketen vertegenwoordigt energetisch het belangrijkste deel van de gehele dissimilatie. De gevormde krachten en concentratie verschillen tussen de binnen- en buitenomgevingen van het mitochondrion resulteren in de vorming van 34 moleculen ATP.
Ziekten en aandoeningen
Voor het genereren van een dergelijk hoog aantal ATP is voldoende zuurstof moet beschikbaar zijn. Onder anaërobe omstandigheden, dat wil zeggen tijdens fermentatie, ontbreekt dit echter, zodat eindoxidatie niet kan plaatsvinden. Dit heeft op zijn beurt tot gevolg dat met dezelfde energie-input slechts tien procent energieproductie plaatsvindt, aangezien uiteindelijk slechts vier van de werkelijke 38 moleculen ATP kunnen worden geproduceerd.melkzuur) fermentatie treedt bijvoorbeeld op tijdens sport of vergelijkbare lichamelijke inspanning. Dit is merkbaar door een pijnlijke brandend van de spieren, omdat deze door het teveel aan en niet volledig afgebroken producten overzuren. Een permanent verstoorde energieproductie, bijvoorbeeld veroorzaakt door het ontbreken van overeenkomstige co-enzymen, een onvoldoende zuurstoftoevoer van buitenaf of door de opname van water dat rijk is aan schadelijke stoffen, kan leiden naar kanker in het geval van ontberingen. Een dergelijke aandoening is in een vroeg stadium te herkennen aan de verlaagde lichaamstemperatuur van de getroffen persoon. Het vrijkomen van warmte gaat immers hand in hand met de productie van energie. Maar minder ingrijpende klachten kunnen ook het gevolg zijn van een kortstondige verminderde zuurstoftoevoer naar de cellen. Bijvoorbeeld een tekort in de cellen van de hersenen leidt tot concentratie problemen en 피로 Tegelijkertijd is de tekortkoming in de hart-, longen en slagaders kunnen extreme veroorzaken 피로 en problemen met de bloedsomloop, zelfs ineenstorting. Bovendien is het geheel immuunsysteem wordt verzwakt door het gebrek aan zuurstof in de cellen, zodat moet worden uitgegaan van een verhoogde vatbaarheid voor alle ziekten. Evenzo de centrale zenuwstelsel bestaat uit dissimilatie-werkende cellen, de neuronen. Aangezien deze ook niet correct werken wanneer de dissimilatie onvolledig is en te zuur kan worden, kan de zenuwstelsel wordt overprikkeld. Dit manifesteert zich in de vorm van nervositeit, prikkelbaarheid en zelfs spiertrillingen en spieren pijn. Spanning en overstimulatie kan ook de oorzaak zijn van verstoorde dissimilatie. Om een chronische verstoring van dissimilatie in het hele organisme tegen te gaan, wordt aanbevolen om aandacht te besteden aan een gezond, evenwichtig dieet maar ook om voldoende te bewegen, idealiter in de frisse lucht. Het is ook belangrijk om onnodig fysiek en mentaal te vermijden spanning.
