Diagnose
Nauwkeurige diagnostiek in de context van etterende ontstoken tenen is daarom belangrijk, aangezien een optimale therapie ook naar de respectievelijke oorzaak moet verwijzen. Zeker in het geval van ingroei teennagelskan een verandering in bepaalde gedragsmaatregelen al leiden tot genezing van de ontsteking. Ontsteking van het nagelbed kan worden onderscheiden van ingegroeide teennagels zowel extern als in het type ontstekingsproces. Bij twijfel dient een podoloog of een arts te worden geraadpleegd. Ze zullen de teen van dichtbij bekijken en enkele vragen stellen over de ontsteking.
Therapie
De respectieve behandeling hangt af van de oorzaak van de pus en kunnen daarom sterk variëren. In ieder geval is voldoende bescherming van de aangedane voet, het aanbrengen van zalven en warme voetbaden aangewezen. Bovendien moeten strakke schoenen worden vermeden.
Normaal ventilatie en reiniging zijn ook belangrijk voor een zo snel mogelijk herstel. In het geval van zeer geavanceerde en langdurige symptomen van nagelbedontsteking of geïnfecteerde wonden, kan antibiotische therapie nodig zijn en moet deze door een arts worden opgehelderd. In het geval van ingroei teennagelsNaast de bovengenoemde behandelingen, kan worden overwogen om risicofactoren zoals strakke schoenen of onjuist knippen van nagels te vermijden.
Andere conservatieve therapieën zijn het inbrengen van absorberende wattenrollen tussen de nagel en de huid, evenals het aanbrengen van een geschikte nagelcorrectiebeugel. Laatstgenoemde procedures worden uitgevoerd door een podotherapeut en dienen met hem of haar te worden besproken. De ultima ratio (laatste redmiddel) in het geval van therapiefalen van bovengenoemde strategieën is chirurgische ingreep, bijvoorbeeld in de vorm van een Emmert's plasty.
Bij deze procedure wordt een wigvormige verwijdering van de nagel en de aangrenzende nagelhouder uitgevoerd aan de aangedane zijde van de nagel om te verkleinen de teennagel. Naast voldoende bescherming en het dragen van geschikt schoeisel, worden ook enkele zalven aanbevolen om het beloop te verkorten en het ongemak te verlichten. Wondzalven, trekzalven of antiseptische (desinfecterende) zalven zoals jodium zalf of Bèta-isodona kan hiervoor worden gebruikt.
Deze kunnen dodelijk zijn bacteriën en hun verhoogde penetratie of groei voorkomen. Ontstekingszalven verzachten het ontstoken weefsel, waardoor het gemakkelijker wordt pus ontsnappen. Dit verwijdert de druk en vermindert de pijn.
Andere zalven kunnen ook verkoelend zijn en pijn-verlichtende functies. Er zijn tal van huismiddeltjes die worden gebruikt in de context van een ontstoken teen. Naast de reeds genoemde zalven, zoals wondzalf, trekzalf of antisepticum jodium zalf, warme voetbaden kunnen worden gebruikt.
Bovendien kunnen andere huismiddeltjes zoals kamille, tea tree olie of calendula worden meestal aan het water toegevoegd. Warme voetbaden verzachten het ontstoken weefsel, waardoor het mogelijk is pus om te ontsnappen en vermindert de pijn. Andere mogelijke huismiddeltjes zijn cooling quark of arnica kompressen, die een pijnstillende werking hebben en de ontsteking kunnen verminderen.
Homeopathische middelen zoals hepar zwavelis, Silicea or Nachtschade kan ook nuttig zijn en moet met een homeopaat worden besproken. Als de symptomen na voldoende zorg en het aanbrengen van zalven steeds erger worden of niet verbeteren, kan het eerste aanspreekpunt de huisarts of een podotherapeut zijn. Een podotherapeut is een niet-medische alternatieve behandelaar die gespecialiseerd is in voeten en alle niet-invasieve maatregelen zelfstandig uitvoert. In de meeste gevallen zullen ze in staat zijn om een passende behandeling te starten en de symptomen te verlichten. Bij een zeer gevorderde ontsteking of een chronisch beloop kan een verwijzing naar een dermatoloog of chirurg worden gemaakt.
