Onychia, oncychitis, Onychia subungualis, Onychia maligna, Panaritium paraunguale, paronychia, "circulatie
Welke dokter moet ik zien?
A nagelbedontsteking is niet alleen buitengewoon pijnlijk, maar moet ook serieus worden genomen, omdat anders de inflammatoire pathogenen zich verder verspreiden en omliggende structuren aantasten. Om een adequate behandeling van de nagelbedontsteking het is belangrijk om te weten naar welke arts de patiënt gaat. Als het een milde ontsteking is, is het meestal voldoende om eerst naar de huisarts te gaan.
Hij kan dan beslissen hoe ver de ontsteking is gevorderd en welke behandeling het meest geschikt is. Daarnaast kan de huisarts een monster nemen bij de pus, stuur het naar een laboratorium en laat de ziekteverwekker bepalen om antivirale, antibacteriële of antimycotische therapie te starten. Als de ontsteking al ver gevorderd is en zich dreigt uit te breiden naar de omliggende weefsels, is het ook mogelijk dat de huisarts direct een verwijzing naar een chirurg schrijft, die vervolgens onder narcose (narcose) de nagel verwijdert en de pus weglopen.
Een dermatoloog kan ook in de vroege stadia worden geraadpleegd, maar in de meeste gevallen is een huisarts voldoende, omdat hij of zij al belangrijke tips en beoordelingen kan geven. Er zijn veel verschillende benaderingen voor de behandeling van nagelbedontsteking (behandeling van nagelbedontsteking). Een goede behandeling van de nagelbedontsteking duidt op baden met warm water, die daarom het beste meerdere keren per dag moeten plaatsvinden.
Dit maakt de hoornlaag los en zo pus die aanwezig kunnen zijn, kan beter leeglopen. Na het baden dient de huid rondom de nagel en de nagel zelf zorgvuldig drooggedept te worden en daarna te worden gecremeerd, bij voorkeur met een desinfecterende zalf zoals Bèta-isodona. Daarnaast zijn er verschillende huismiddeltjes die helpen om de symptomen te verlichten en de infectie sneller te verminderen.
Deze omvatten zeepachtig water, theeboomwater of een mengsel daarvan mierikswortel en honing. Sommige medicinale planten, zoals arnica, kamille, uien of savooiekool kool, hebben ook een ontstekingsremmend effect. Ze kunnen worden gebruikt als badadditief, thee, tinctuur, kompres of in zalven en crèmes (bekijken: Arnica zalf).
Als de infectie van de nagel niet binnen 3 dagen is verdwenen (of in ieder geval aanzienlijk is verbeterd) of zelfs merkbaar wordt door toenemende zwelling en pijnmoet een arts worden geraadpleegd. Dit kan dan ontstekingsremmende middelen (ontstekingsremmende middelen) voorschrijven voor hardnekkige met pus gevulde gebieden, die de afvoer van pus vergemakkelijken (behandeling van nagelbedontsteking). Er zijn ook desinfecterende medicijnen en antiseptische zalven.
De aanvullende administratie van antibiotica (in de vorm van tabletten) wordt alleen nodig als de ontsteking zich uitbreidt naar het aangrenzende lymfestelsel. Penicillines, bijvoorbeeld oxacilline, die bijzonder effectief zijn tegen de stafylokokken groep van bacteriën, worden dan meestal gebruikt. Over het algemeen ontstekingsremmende zalven, bijvoorbeeld met kamilleof baden hebben een ondersteunend effect op het genezingsproces.
Ammoniumbituminosulfonaat is een ontstekingsremmend middel dat kan worden aangebracht op sterk etterende gebieden. Desinfectiebaden kunnen ook worden aanbevolen, die tegelijkertijd het hoornvlies enigszins losmaken en de pus gemakkelijker laten wegvloeien. Omdat pus voornamelijk bestaat uit bacteriënkunnen antibacteriële stoffen helpen.
Als de ontsteking verder gevorderd is en er zich veel etter heeft opgehoopt, kan het nodig zijn om het overeenkomstige gebied met een kleine incisie te openen, zodat de etter kan wegvloeien. Dit mag echter nooit door de getroffen persoon zelf worden gedaan. In dit geval wordt aanbevolen om een arts te raadplegen en de juiste behandeling te laten verduidelijken.
Afhankelijk van hoe uitgesproken de ontsteking is, kan het genezingsproces verschillende tijdsperioden in beslag nemen. Bij een lichte ontsteking van het nagelbed kan een behandeling met zalven en baden binnen enkele dagen zijn effect laten zien en de ontsteking elimineren. In het geval van een ernstigere ontsteking, waarvoor mogelijk een kleine chirurgische ingreep nodig is, kan de genezing enkele weken tot maanden duren.
Dienovereenkomstig, als de ontsteking van het nagelbed vroeg wordt ontdekt en direct wordt behandeld, wordt de genezingstijd verkort. Als de purulente ontsteking van het nagelbed niet vanzelf verdwijnt, kan een Röntgenstraal kan nuttig zijn om te bepalen hoever de infectie al is gevorderd. Een leek mag in geen geval proberen de plaats van de ontsteking waar pus zich heeft opgehoopt open te snijden, aangezien dit niet zonder gevaar is. Als de infectie zo ernstig is dat een chirurgische behandeling noodzakelijk wordt, zal de arts de procedure hieronder uitvoeren plaatselijke verdoving, de wondholte desinfecteren en vervolgens de pus naar buiten afvoeren.
Na de operatie moet de patiënt een gips spalk gedurende enige tijd (behandeling van nagelbedontsteking). Afhankelijk van de oorzaak is het natuurlijk aanvullend nodig om het onderliggende probleem te behandelen. Dit bestaat bijvoorbeeld uit voorzichtiger zijn met manicures of schoonmaakmiddelen of, in het geval van diabetici, het correct aanpassen van het suikerniveau.
A nagelbedontsteking op de teen is buitengewoon onaangenaam en pijnlijk en vereist daarom een adequate behandeling. Het is belangrijk om af te zien van elke vorm van pedicure voor de behandeling, omdat het vijlen en lakken van de nagels het ontstekingsproces alleen bij twijfel verergert. Afhankelijk van de ziekteverwekker, de nagelbedontsteking op de teen moeten worden behandeld met antibacteriële, antivirale of antischimmelmiddelen (middelen tegen schimmelziekten).
Bovendien moet het ontstekingsproces worden geremd. In het geval van een lichte nagelbedontsteking op de teen, het tweemaal daags ontstekingsremmende middel kamille bad, dat telkens 20 minuten moet worden aangebracht, is vaak voldoende. Desinfecteren jodium baden zijn ook mogelijk.
De teen moet vervolgens worden ingewreven met een desinfecterende zalf. Hier wordt een Betaisodana-zalf aanbevolen, die na elk bad op het ontstoken deel van de teen moet worden ingewreven, niet te dik. Het is altijd belangrijk om de behandeling met de arts te bespreken om de ontsteking niet te verergeren, omdat het mogelijk is dat afhankelijk van de ziekteverwekker verschillende zalven worden voorgeschreven.
Bij een bacteriële infectie is het vaak handig om een antibioticumhoudende zalf te gebruiken, in sommige gevallen moet het antibioticum ook oraal worden ingenomen (doorgeslikt). Antimycotische zalven moeten worden gebruikt in het geval van een schimmelinfectie. Cytostatische zalven zoals aciclovir helpen vaak bij een virale infectie.
Het kan echter moeilijk zijn om een nagelbedontsteking aan de teen te behandelen, omdat de pus niet kan worden verwijderd. In dit geval zou een arts (nooit de patiënt zelf!) Moeten prik de pus blaar eronder plaatselijke verdoving, verwijder de nagel en laat de etter weglopen.
In de vroege stadia kan wild vlees door de patiënt zelf worden behandeld, bijvoorbeeld met baden. In desinfectiebaden lost het hoornvlies enigszins op en kan het loslaten. Om ervoor te zorgen dat het genezingsproces van wild vlees goed wordt ondersteund, mogen er geen strakke schoenen worden gedragen en moeten de nagels correct worden geknipt.
Nagelhoeken moeten bijvoorbeeld iets rond worden gevijld. Als de klachten niet afnemen, dient met spoed een pedicure (podoloog) te worden geraadpleegd. In ernstige gevallen moet wild vlees operatief worden verwijderd. Als de nagel sterk is ingegroeid, kan het nodig zijn om ook een deel van de nagel te verwijderen.
