Diagnose | Ganglion

Diagnose

Vaak kan de arts een diagnose stellen van een ganglion door palpatie na de patiënt te hebben gevraagd naar zijn symptomen en medische geschiedenis (anamnese). Als er andere oorzaken van de zwelling mogelijk zijn, kan de diagnose worden bevestigd door een ultrageluid examen. De ultrageluid kan ook mogelijk onthullen artrose of verwondingen als trigger voor de ganglion.

Als er daarentegen een vermoeden bestaat dat er een echte tumor aanwezig kan zijn, wordt een weefselmonster (biopsie) wordt meestal ingenomen. Voorafgaand aan chirurgische verwijdering van de ganglionkan een MRI van het betreffende gebied (bijv. hand, knie, voet, enz.) worden uitgevoerd om de exacte locatie en omvang te bepalen.

De basisdiagnostiek voor een ganglion is een fysiek onderzoek en een ultrageluid examen. Een Röntgenstraal kan ook worden uitgevoerd om gewrichtsschade op te sporen die door het ganglion wordt veroorzaakt. Een MRI (Magnetic Resonance Imaging) is geen standaard beeldvormingsprocedure voor ganglions, aangezien de meeste ganglionen duidelijk zichtbaar zijn van buitenaf en gemakkelijk voelbaar zijn. Een MRI is in principe alleen nodig als de behandelende arts verdere gewrichtsschade vermoedt of als het ganglion erg klein is en zich in het gewricht bevindt.

Frequentie

Een ganglion komt meestal voor tussen de 20 en 40 jaar, maar kan ook bij kinderen voorkomen. Vrouwen worden ongeveer twee keer zo vaak getroffen als mannen. De meest voorkomende plaats van ganglion is op de pols, bij voorkeur aan de buitenkant van de hand op de rug van de hand.

Iets minder vaak worden ganglia aangetroffen aan de flexiezijde van de hand in het gebied van de duim zadelgewricht of de vinger gewrichten. In zeldzame gevallen komt een ganglion ook voor op de achterkant van de voet of knie.