Ziekten van de zweetklieren | Zweetklieren

Ziekten van de zweetklieren

Belangrijke ziekten van de zweetklieren hebben voornamelijk invloed op de hoeveelheid afgescheiden vloeistof: als de productie van zweet volledig afwezig is, wordt dit anhidrose genoemd, maar als het wordt verhoogd, wordt dit hyperhidrose genoemd. Verder kunnen goedaardige tumoren (adenomen) voorkomen in het gebied van de zweetklieren. Typische ziekten van de zweetklieren zijn

• Zweetklierontsteking
• Hyperfunctie van de zweetklier
• Zweetklierabces

Een ontsteking van de zweetklieren Wordt ook genoemd acne inversa door dermatologen.

Het komt voornamelijk voor in de oksels maar ook in de lies of schaamstreek. Typisch zijn ontstoken en pijnlijke knooppunten of abcessen in de getroffen gebieden. De Duitse naam Schweißdrüsenentzündung (ontsteking van de zweetklieren) is misleidend: de oorzaak van deze onaangename huidziekte is waarschijnlijk geen ontsteking van de zweetklieren, maar eerder voornamelijk klein talgklippen worden in het begin beïnvloed.

Deze bevinden zich in het haar wortels. Vermoedelijk zijn deze talgklippen verstopt raken, waardoor bacteriën zich te vestigen. De immuunsysteem valt deze aan bacteriën, resulterend in ontsteking en pus vorming.

De exacte triggerfactoren zijn echter nog relatief onduidelijk. Een storing van het immuunsysteem of de getroffen talgklippen wordt ook vermoed. Zweetklierontsteking or acne inversa is een relatief veel voorkomende ziekte, er wordt aangenomen dat tot 4% van de bevolking wordt getroffen.

Rokers lijken de ziekte significant vaker op te lopen dan de rest van de bevolking. Hoewel zweetklierontsteking or acne inversa is een veel voorkomende ziekte, wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd en is nog relatief onbekend. De behandeling van acne omgekeerd wordt meestal gedaan met bepaalde zalven, in ernstige gevallen ook met antibiotica of andere medicijnen.

Als medicamenteuze behandeling niet voldoende is, moeten de getroffen gebieden operatief worden behandeld. Zweten is een zeer belangrijke functie van het lichaam. Hiermee kan de lichaamstemperatuur nauwkeurig worden geregeld.

Overproductie van zweet kan echter ook om verschillende redenen optreden. Dit staat in de geneeskunde bekend als hyperhidrose. Er wordt onderscheid gemaakt tussen een gelokaliseerde vorm, waarbij bijvoorbeeld alleen handen of voeten worden aangetast, en een gegeneraliseerde vorm, waarbij alle zweetklieren in het lichaam overmatig veel zweet produceren.

Er zijn ook speciale vormen waarbij bijvoorbeeld slechts de helft van het lichaam of gezicht kan worden aangetast. Bovendien kan hyperactiviteit van de zweetklieren ook worden geclassificeerd op basis van de oorzaak. In het geval van primaire zweetklierhyperfunctie kan geen exacte oorzaak worden vastgesteld.

Het is mogelijk dat er een storing is in de autonome zenuwstelsel, die de zweetklieren controleert. Triggerende factoren zijn onder meer hitte, stress, maar ook bepaalde voedingsmiddelen. Bij secundaire hyperfunctie van de zweetklier is een andere ziekte de oorzaak van overmatig zweten.

Deze omvatten tumor ziekten, infecties zoals tuberculose or suikerziekte mellitus. Zwaar nachtelijk zweten is een veel voorkomend symptoom, vooral in het geval van tumor ziekten of langdurige infecties. Een abces is een ingekapselde accumulatie van pus.

Het ontstaat door een ontsteking die het weefsel aantast. Een holte gevuld met pus is gevormd. Dit wordt door het lichaam ingekapseld om de verspreiding van de ontsteking te beperken.

Zweetklieren kunnen ook door dit proces worden beïnvloed. Zweetklierabcessen komen vaak voor in de oksel, lies of geslachtsdelen. Abcessen ontstaan ​​vaak in verband met een ontsteking van de zweetklieren, ook wel bekend als acne omgekeerd.

In tegenstelling tot wat de Duitse naam doet vermoeden, is de haar wortels zijn de eersten die door deze ziekte worden aangetast. Hieruit verspreidt de ontsteking zich in het weefsel, wat ook de zweetklieren kan aantasten. Triggers zijn waarschijnlijk bepaalde bacteriestammen, maar ook levensstijl en mogelijk auto-immuunprocessen.

Een zweetklier abces kan erg pijnlijk zijn. Abcessen worden doorgaans herkend als rode, gezwollen en warme capsules die aanvankelijk stevig zijn en gevuld met pus. abces rijpt en loopt mogelijk af naar buiten. Een abces moet worden behandeld door een arts.

Vooral een volwassen abces kan veilig worden afgevoerd door een arts. Bovendien kunnen verschillende zalven worden gebruikt. Als een huidziekte zoals acne omgekeerd de oorzaak is van een zweetklierabces, zijn er een aantal behandelingsopties zoals antibiotica of zelfs een operatie.

De zweetklieren kunnen ook degenereren en zo ontstaan kanker. Dit gebeurt echter zelden. Daarom is er relatief weinig bekend over tumoren die afkomstig zijn uit zweetklieren.

Er zijn een aantal verschillende soorten kanker. Bovenal is het zweetkliercarcinoom kwaadaardig. Het metastaseert relatief vroeg.

Vaak zijn het niet de eigenlijke kliercellen die lijken te degenereren, maar eerder de fijne kanalen van de zweetklieren. Omdat de zweetklieren relatief oppervlakkig zijn, zweetklier kanker wordt meestal herkend als een voelbare zwelling in de huid. Meestal is chirurgische verwijdering de voorkeursbehandeling.