Diagnose | Femur fractuur

Diagnose

De diagnose van een breuk van het dijbeen is verdeeld in verschillende secties. De eerste stap bij de diagnose is het gedetailleerde arts-patiënt-consult (anamnese). Tijdens dit gesprek worden specifieke vragen gesteld over het verloop van het ongeval en de bestaande klachten.

Dit wordt gevolgd door een fysiek onderzoek waarin de getroffen been wordt gekeurd op afwijkingen. Daarnaast zowel de heup als de knie gewrichten worden naast elkaar bekeken. Als een breuk van de dij vermoed wordt, worden röntgenfoto's van de dij gemaakt.

In deze context is het belangrijk dat zowel een frontale als een laterale opname wordt gemaakt. De reden hiervoor is het feit dat breuken soms niet als zodanig vanuit één vlak kunnen worden gedetecteerd. In sommige gevallen kunnen verdere beeldvormende onderzoeken ook nuttig zijn.

De voorbereiding van een computertomografisch beeld (CT) is geschikt om de botstructuren te beoordelen. Defecten in zacht weefsel kunnen het best worden gevisualiseerd door middel van magnetische resonantiebeeldvorming (MRI). Een mogelijke differentiële diagnose van een dijbeen breuk in het dijbeen hoofd or nek regio is dislocatie (luxatie) van de heup gewricht. De symptomen van andere ziekten van de heup or kniegewricht kunnen ook lijken op die van een gebroken dijbeen.

Conservatieve therapie

De behandeling van een femurfractuur is onderverdeeld in chirurgische en niet-chirurgische (conservatieve) maatregelen. In sommige gevallen hebben niet-operatieve behandelmethoden de voorkeur boven chirurgische correctie van de femurfractuur. Dit is vooral het geval bij kinderen.

Echter, zelfs als eerdere ziekten van de getroffen patiënt een operatie bijzonder riskant maken, kan de behandeling van de femurfractuur is meestal conservatief. In de meeste gevallen is het dij wordt gestabiliseerd met een gips cast voor meerdere weken (6 tot 8). Het uitvoeren van een zogenaamde verlengingsbehandeling behoort ook tot de niet-operatieve behandelingsopties. Bij verlengingsbehandeling is het gebroken been wordt met een specifiek apparaat over meerdere weken uitgerekt. Op deze manier worden de botfragmenten in een juiste positie ten opzichte van elkaar gebracht en kunnen ze een botverbinding herstellen.