De diagnose
Gevoeligheidsstoornissen worden voornamelijk geregistreerd op basis van de beschrijving van de getroffen persoon en het neurologisch onderzoek. Hier is het bijzonder belangrijk om alle kwaliteiten (aanraking, temperatuur, pijn en trillingen) van gevoeligheid. De volgende stap is om duidelijk te maken welke onderliggende ziekte de sensatie veroorzaakt. Ten slotte kan een neurofysiologisch onderzoek het type schade differentiëren. Het betreft een electro-eurografie (ENG), waarbij de geleidingssnelheid van de zenuwen wordt gemeten, en een elektromyografie (EMG) om de spierrespons te meten.
De behandeling
De genezing van een gevoeligheidsstoornis wordt bereikt door de onderliggende ziekte te behandelen. De identificatie van de oorzaak en de therapie van de ziekte zijn de eerste stappen. Toch zijn er ook symptomatische therapieën, bijvoorbeeld in het geval van polyneuropathie.
Er is de mogelijkheid om antidepressiva of anti-epileptica te gebruiken, die goed werken bij gevoel en pijn. Pijnstillers van de opioïde familie worden ook gebruikt. Normale analgetica zoals ibuprofen or paracetamol zijn niet effectief genoeg voor dit type pijn.
Er zijn ook externe (actuele) therapieën zoals Lidocaïne pleisters of capsaïcinezalf. Om de effectiviteit van een van deze therapieën te beoordelen, is het noodzakelijk om ze maximaal een maand te volgen. Na ongeveer een jaar kan men proberen de therapie stop te zetten. In het geval van beknelling van de zenuw kan een operatie worden uitgevoerd en kan de zenuw weer worden blootgesteld, bijvoorbeeld in carpaal tunnel syndroom of een hernia.
De duur
De duur van de sensorische stoornissen is sterk afhankelijk van de oorzaak. Als de onderliggende ziekte goed wordt behandeld, kunnen de gewaarwordingen in de loop van de tijd verbeteren. In het geval van een beroerte or multiple sclerosekunnen de symptomen binnen enkele weken volledig verdwijnen. Als het zenuwen vernauwd zijn, bijvoorbeeld door een hernia, kunnen de symptomen fluctueren. Bij polyneuropathie is het verloop van de ziekte meer chronisch, maar kan het worden gestabiliseerd met een goede behandeling van de onderliggende ziekte
