Attention Deficit-syndroom, fidgety Phil-syndroom, psychoorganisch syndroom (POS), hyperkinetisch syndroom (HKS), ADHD, Fidgety Phil, ADHD, minimaal hersenen syndroom, gedragsstoornis met aandachts- en concentratiestoornis.
Definitie
Zoals de naam “curatief onderwijs” suggereert, is dit een bijzondere vorm van algemeen onderwijs die kan worden gebruikt wanneer het onderwijs als zodanig negatief wordt beïnvloed en daardoor bemoeilijkt door bepaalde omstandigheden en oorzaken. Dit betekent dat curatieve onderwijstherapie vormen op het gebied van leren problemen in het algemeen zijn van groot belang. Omdat in het geval van ADHD de specifieke symptomen van de ziekte bemoeilijken onderwijs, therapie gebaseerd op curatieve voorlichtingsmaatregelen is begrijpelijk en raadzaam.
Het doel is om de symptomen te verlichten en op een bijzondere manier het concentratievermogen en de aandacht te vergroten. Negatieve gedragspatronen moeten worden herkend, verwerkt en veranderd, zodat het dagelijkse leven gemakkelijker en zonder problemen kan worden beheerst. Vooral met ADHD kinderen het verminderen van conflicten met andere kinderen staat op de voorgrond.
Met name in de omgeving van leren problemen, die altijd individueel zijn, kan DE vorm van curatieve opvoedingstherapie niet genoemd worden. Er is eerder een veelvoud aan mogelijke therapievormen om uit te kiezen. Enkele vormen van therapie worden hieronder beschreven. ADHD is een complexe ziekte die nog steeds niet op alle gebieden wordt begrepen. Daarom zijn de behandelingsbenaderingen veelvuldig, in sommige delen zelfs fundamenteel tegenstrijdig.
Oefeningstherapie
Oefentherapie, die op psychomotorisch niveau werkt, wordt meestal in kleine groepen onder therapeutische supervisie uitgevoerd. Het is een methode om het eigen lichaam te ervaren en te trainen door een breed scala aan bewegingsmogelijkheden (nieuw en anders). Vooral kinderen met een Attention Deficit Syndroom hebben problemen met de perceptie van hun eigen lichaam, vaak ook op het grove en fijne motorische gebied.
Door middel van verschillende bewegingsaanbiedingen (balanceren, springen, lopend, schommelen, glijden) leren ze hun eigen lichaam en hun eigen kunnen steeds beter kennen. Na verloop van tijd worden oefeningen die aanvankelijk erg moeilijk waren, veiliger, wat uiteindelijk het kind zelfbevestiging geeft. Oefentherapie is geschikt voor zowel hyperactieve als hypoactieve kinderen. Afhankelijk van de individuele uitgangspositie kan een zachtere vorm van oefentherapie aan te raden zijn. Een voorbeeld hiervan is de zogenaamde sensomotorische integratietherapie, die hieronder wordt beschreven als een vorm van ergotherapie.
Ergotherapie
In het kader van ergotherapie moeten stoornissen van de zintuigen, motorische stoornissen en stoornissen van de mentale en psychische vermogens van een patiënt worden genezen voor zover zelfstandigheid in het dagelijks leven (her) mogelijk is. In tegenstelling tot wat men zou denken, is ergotherapie niet alleen bedoeld voor kinderen, maar voor mensen van alle leeftijdsgroepen en omvat het niet alleen pedagogische, maar ook neurologische en / of orthopedische taken. Een ergotherapiebehandeling met betrekking tot ADHD is dus slechts een van de vele behandelingsopties.
Ergotherapiebehandeling start meestal met een zogenaamd eerste consult, waarin alle basisinformatie wordt uitgewisseld en eerste informatie over de therapeutische behandeling (testprocedure, procedure, betrokkenheid ouders) wordt gegeven. In het kader van ergotherapie verdient het aanbeveling contact te leggen met alle personen die wezenlijk bij de opvoeding betrokken zijn en dit contact gedurende de therapie herhaaldelijk te activeren. Alleen op deze manier kan de therapie aan alledaagse problemen werken, alleen op deze manier kunnen successen en mislukkingen in de planning worden opgenomen.
Naast het contact met de ouders dient daarom ook samenwerking gezocht te worden met opvoeders, leerkrachten en opvoeders. Ook met de behandelende artsen, psychologen en / of andere therapeuten is het raadzaam om regelmatig van gedachten te wisselen. Specifiek ergotherapie voor ADHD-adressen zowel de typische begeleidende symptomen van ADHD evenals de secundaire bijwerkingen, waarbij primair rekening wordt gehouden met het sociale gedrag van het kind en het fysieke niveau wordt aangesproken door middel van motorische oefeningen.
Kinder ergotherapie is gebaseerd op bekende therapievormen, zoals Bobath-therapie of Ayre-therapie, of concepten volgens Frostig, Affolter, etc. Sensorische integratietherapie, sensomotorische perceptieve therapie: Vorm neurofysiologische therapie (zelfinstructietraining):
- Verbetering van de coördinatie van bewegingssequenties (coördinatieve vaardigheden)
- Verbetering van de visuele - auditieve waarneming
- Verbetering van de fijne motoriek (bijvoorbeeld volgens Jean Ayres)
- Speelse verbetering van de geheugenprestaties
- Speelse verbetering van het vermogen om belangrijke van onbelangrijke dingen te onderscheiden: verbetering van het gericht sturen van aandacht
- Speelse ontwikkeling van geheugenzinnen voor zelfregulatie
- Verbetering van gedrag door zelfregulatie (geen vermijden, maar gericht trainen / uitoefenen van vervelende activiteiten) (bijvoorbeeld volgens Bobath)
Aangezien de individuele voorwaarden en problemen van het kind altijd als uitgangspunt worden genomen, hangt de beslissing welke therapeutische benadering wordt gevolgd af van het kind zelf.
Een goede en gerichte therapie begint precies daar waar het passend is voor het kind. Therapeutisch gezien wordt het kind opgepakt waar het staat. Tekortkomingen worden erkend en therapeutisch aangepakt.
Niet alleen door de toenemende professionalisering van het beroep van ergotherapeut zijn successen op het gebied van ergotherapie op het gebied van ADHD niet te negeren. De mate waarin in individuele gevallen successen kunnen worden behaald, is niet in algemene termen te beoordelen. Succes is altijd deels afhankelijk van de individuele bijkomende symptomen en vooral van ondersteuning thuis.
Dit is gebaseerd op het feit dat zelfs de meest in het oog springende ADHD-kinderen erg zorgzaam zijn - in relatie tot dieren - en bovengemiddeld lange concentratiefasen vertonen. Na verloop van tijd bouwen ze een innerlijke en diepe band op met het dier en versterken zo het zelfvertrouwen. Er zijn verschillende mogelijkheden met betrekking tot therapie met dieren.
Eén ding mag hier echter niet worden verward: therapie met dieren is niet hetzelfde als "kind krijgt huisdier". Therapie met dieren betekent eerder dat het kind op het juiste punt wordt verbonden met een speciaal getraind dier (bijv. Hond). Allereerst brengt het kind wat tijd door met het dier, bijvoorbeeld in de gaten gehouden door een videocamera.
In de regel heeft een dergelijke therapie op verschillende gebieden een positief effect op het kind:
- Het zelfvertrouwen van het kind wordt versterkt
- Het kind ontvangt genegenheid van het dier en bevordert, in contact met het dier, zijn concentratievermogen en onafhankelijkheid. - Het mentale evenwicht van het kind kan worden hersteld door de bovengenoemde aspecten
Therapeutisch rijden / Hippotherapie Therapeutisch rijden is een bijzondere vorm van therapie bij dieren en wordt ook toegepast op het gebied van ADHD therapie. Therapeutisch rijden heeft tot doel de beweeglijkheid van het lichaam, motoriek en spierontwikkeling te verbeteren en een intensieve relatie met het paard op te bouwen om zo het zelfvertrouwen en de zelfstandigheid te vergroten. Door het positieve gevoel een mentaal evenwicht moet worden bereikt en het kind moet indirect worden verplaatst naar langere concentratiefasen, naar het verminderen van agressie enz.
Alle artikelen in deze serie:
