Homeopathie
De ziekte van Osgood Schlatter kan worden behandeld met homeopathische medicatie. Er moet echter vooraf een medische opheldering worden uitgevoerd. Homeopathische therapie vervangt geen andere vormen van therapie, zoals immobilisatie of spalken.
Er zijn verschillende preparaten die in verschillende doseringen en frequenties kunnen worden ingenomen bij de ziekte van Osgood Schlatter. Een individueel behandelplan moet worden opgesteld door een ervaren homeopaat. Remedies die kunnen worden geassocieerd met de ziekte van Osgood Schlatter zijn Rhus toxicodendron, Arnica, Angustura Vera, Calcium fluoratum en fosforicum, Hekla-lava. De behandeling duurt ook enkele maanden. Het is bedoeld om de genezing van het bot te ondersteunen, de elasticiteit en veerkracht van het weefsel te verbeteren en te verlichten pijn.
Late effecten
Late complicaties van de ziekte van Schlatter omvatten misvormingen van de ruwheid van het scheenbeen. In de loop van de ziekte worden hier gevoelige verhogingen gevormd, die zelfs na genezing kunnen aanhouden en kunnen leiden tot pijn. Een ander laat gevolg kan afhankelijk zijn van chronische belasting pijn in de kniegewricht.
Late effecten na de ziekte van Osgood Schlatter zijn echter zeer zeldzaam. In de regel geneest de ziekte volledig totdat de groei van de patiënt volledig is, zonder dat de symptomen aanhouden. Als er chronische problemen optreden, kan een operatie worden uitgevoerd om langdurige of permanente schade en pijn te voorkomen.
In het geval van ernstige axiale afwijkingen zoals boegpoten of boegpoten, kan het nodig zijn om de bevestigingspees van de patella te verplaatsen om onjuiste belasting van het gewricht te voorkomen. Deze complicatie houdt echter niet langer rechtstreeks verband met de ziekte van Schlatter. Late complicaties bij de ziekte van Osgood Schlatter zijn zeer zeldzaam.
Brengt competitiesport de ziekte van Schlatter in gevaar?
Aangezien kinderen en adolescenten die aan competitiesport doen, vaak zeer intensief en tijdrovend trainen, komt de ziekte van Schlatter bij hen vaker voor. Zware belasting tijdens de groeifase, gebrek aan regeneratie of training met de eerste tekenen van pijn zijn niet ongebruikelijk in competitiesporten. De ziekte van Schlatter komt vooral veel voor bij sporten waar de kniegewricht onder grote belasting staat, bijvoorbeeld door sprongen of snelle richtingsveranderingen.
Dit omvat sporten zoals basketbal, voetbal of gymnastiek. Trainen op harde oppervlakken is een belangrijke risicofactor voor de ontwikkeling van de ziekte. Een probleem voor kinderen en adolescenten die aan de ziekte van Schlatter lijden en competitieve sporten beoefenen, is de verplichte onderbreking van de training, die noodzakelijk wordt gemaakt door conservatieve therapie.
Immobilisatie en rust is vaak niet compatibel met de opleidingsplan en doelstellingen, maar moet niettemin strikt worden nageleefd om de genezingsperiode niet onnodig te verlengen. Voor prestatiegerichte kinderen en adolescenten die gewend zijn hard te trainen voor hun doelen, kan er een psychologische belasting ontstaan. Ze moeten erop worden gewezen dat consistente bescherming nodig is voor genezing, en de genezingsperiode mag alleen worden verlengd als de rustperiode niet in acht wordt genomen.
