De ziekte van Blount, ook bekend als het syndroom van Blount, de ziekte van Blount of het Erlacher-Blount-syndroom, verwijst naar een verminderde groei van het binnenste been bot (het scheenbeen). Dit resulteert in een boogvormige vervorming van het bot, die zich meestal manifesteert door een buiging net onder de knie. Bij meer dan de helft van de getroffenen zijn beide benen vervormd.
Wat is de ziekte van Blount?
De ziekte van Blount of het syndroom van Blount verwijst naar een gebrekkige groei van de innerlijke onderlaag been bot. Deze misvorming resulteert meestal in een boogvormige misvorming of zelfs buiging van het bot. In de meeste gevallen wordt ook direct onder de knie een bocht of boog gevormd. Bovendien vallen patiënten die aan de ziekte van Blount lijden vaak op door verschillende lengtes van de onderste ledematen en door een zeer opvallend uitpuilend scheenbeen. Heel vaak komt het syndroom van Blount al in de kindertijd voor, maar wordt het pas later opgemerkt - bijvoorbeeld op de basisschoolleeftijd. Daarnaast wordt onderscheid gemaakt tussen twee typen: de infantiele en de adolescente (vertraagde) vorm. De eerste vorm komt voornamelijk voor bij kinderen onder de tien jaar en treft beide benen. De laatste vorm treft vaak adolescenten, geclusterd op slechts één been In ongeveer 60 procent van de gevallen zijn beide benen van de patiënt echter aangetast. De werkelijke frequentie (prevalentie) van het syndroom is nog niet volledig bekend. Maar: de ziekte van Blount wordt als relatief zeldzaam beschouwd en komt geclusterd voor in Zuid-Afrikaanse staten.
Oorzaken
Volgens verschillende experts en onderzoeken wordt de ziekte van Blount vaak gepromoot door zwaarlijvigheid en / of door lopend op vrij jonge leeftijd. Bovendien, voortijdige sluiting of zelfs vernauwing van de mediale groeischijf van de onderbeen bot wordt vaak vermoed. In dit geval zijn de krachten die op de groeischijf inwerken, bijvoorbeeld tijdens lopend, zijn te groot - er treedt vervorming op. Desalniettemin lijken er verschillende factoren te zijn die een vervorming van het bovenste deel van het scheenbeen kunnen bevorderen. De rol die genetische aanleg kan spelen, is tot op heden onbekend.
Symptomen, klachten en tekenen
De ziekte van Blount manifesteert zich fundamenteel door een eenzijdige of bilaterale vervorming of zelfs buiging van de onderbeen bot. In de geneeskunde wordt het meestal een misvorming van het bovenste deel van het scheenbeen genoemd. Er wordt onderscheid gemaakt tussen een vroege vorm en een late vorm. De eerste treft heel vaak te zwaar kinderen onder de tien jaar. De late vorm komt vaker voor in de adolescentie en meestal slechts aan één kant - de ziekte wordt hier echter zelden gediagnosticeerd na de leeftijd van 15 jaar. Overigens worden benen die vervormd zijn door het syndroom van Blount vaak "boogpoten" genoemd. De getroffen kinderen voelen meestal niet pijn, maar indien niet behandeld, kan de misvorming leiden tot ernstige beperkingen later.
Diagnose en progressie
De ziekte van Blount kan meestal pas na het tweede levensjaar worden gediagnosticeerd, omdat een lichte O-vorm van de benen moeilijk te zien is bij zeer jonge kinderen. Bovendien, aangezien getroffen kinderen meestal geen pijn en (in het begin) geen stoornis, de ziekte wordt ook vaak pas wat later opgemerkt. Klinisch gezien worden getroffen kinderen meestal opgemerkt tussen de leeftijd van twee en tien jaar vanwege zichtbare "boogpoten". Als het vermoeden bestaat dat een patiënt lijdt aan het syndroom van Blount, wordt dit vermoeden bevestigd of weggenomen door verschillende onderzoeken zoals röntgenfoto's. Overigens kan de misvorming van de ledematen zonder behandeling ernstige vormen aannemen en leiden voor ongemak of secundaire ziekten zoals artritis van de knie gewrichten in een vrij vroeg stadium.
Complicaties
De ziekte van Blount resulteert meestal in misvorming van de benen. Beide hoeven echter niet te worden beïnvloed; in veel gevallen treden misvormingen en misvormingen ook aan één kant op. In deze gevallen is het onderbeen Met name bot is ernstig gebogen, waardoor beweging wordt beperkt door de ziekte van Blount. De mobiliteit van de patiënt is beperkt en hij is afhankelijk van lopen AIDS. Dit kan leiden tot psychische problemen en verminderd gevoel van eigenwaarde. Slechts in zeldzame gevallen veroorzaakt de ziekte van Blount pijnHelaas is de diagnose van de ziekte pas vanaf het tweede levensjaar mogelijk, zodat een uitgestelde behandeling optreedt. De behandeling zelf hangt af van de beperking van de symptomen. In dit geval zijn er geen verdere klachten of complicaties. Meestal worden spalken gebruikt, die meerdere jaren worden gedragen en bedoeld zijn om de boegbenen recht te trekken. Fysiotherapie kan ook de ziekte van Blount beperken en de symptomen verlichten. In veel gevallen moet de patiënt atletische activiteiten ondernemen om de ziekte tegen te gaan. De levensverwachting wordt niet verminderd door de ziekte van Blount. Als er pijn wordt ervaren als gevolg van de misvormingen, kunnen chirurgische ingrepen worden uitgevoerd.
Wanneer moet je naar een dokter?
Ouders die boegbenen bij hun kind opmerken, dienen onmiddellijk hun huisarts te raadplegen. Hoewel de misvorming van de benen niet altijd het gevolg is van de ziekte van Blount, moet deze in ieder geval worden behandeld. Als het inderdaad de ziekte van Blount is, is behandeling vereist. Het is daarom aan te raden praten naar de dokter bij het eerste teken van een verkeerde positie. Medisch advies is uiterlijk nodig als het kind klachten heeft over pijn of problemen heeft met normale bewegingen. Als het syndroom van Blount onbehandeld blijft, kunnen secundaire ziekten zoals artritis van de knie gewrichten or chronische pijn kan zich ontwikkelen. Typische waarschuwingssignalen van een dergelijke ernstige progressie zijn onder meer verlies van sterkte en zwelling en stijfheid van de knie gewrichten Als u één of meer van deze symptomen opmerkt, is de regel: ga direct naar uw huisarts en regel een onderzoek. In zijn vroege vorm kan de ziekte van Blount worden behandeld met orthopedie maatregelen Later, chirurgische ingrepen en langdurige fysiotherapie maatregelen vereist. Daarom moet de ziekte vroegtijdig worden gediagnosticeerd en behandeld.
Behandeling en therapie
Als een gediagnosticeerd Blount-syndroom aanwezig is, moet de orthopedische behandeling specifiek worden aangepast aan elk kind en elk ziektebeeld. Dit is omdat succesvol therapie hangt voornamelijk af van het type, de omvang van de ziekte en de misvorming van het of het onderbeen. Over het algemeen wordt de ziekte van Blount echter vrij conservatief behandeld met spalken. Afhankelijk van de ernst van de ziekte, moeten deze gedurende enkele weken of maanden, in sommige en vrij weinig gevallen enkele jaren worden gedragen. Daarnaast diverse orthopedische maatregelen (speciale sportoefeningen en meer) kunnen de therapie Slechts in enkele, meer ernstige, uitgesproken en / of pijnlijke gevallen van de ziekte is chirurgische correctie van de misvormingen noodzakelijk. Dit is vaker nodig in de late vorm van de ziekte dan in de vroege vorm.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor de ziekte van Blount kan sterk variëren. Het hangt af van de ernst van de misvormingen en van wanneer de diagnose wordt gesteld. Bij kinderen bij wie deze misvorming van de benen wordt vastgesteld, is het bijvoorbeeld zo dat een goed resultaat kan worden bereikt door middel van conservatieve therapie met spalken. Dit komt doordat kinderen nog steeds groeien en navenant beter reageren op een gericht extern effect op de botgroei. Spalken kan maanden of jaren duren. Toch is het mogelijk dat complicaties - dat wil zeggen terugkerende misvormingen van de onderbenen - op latere leeftijd optreden. Als de ziekte van Blount later wordt gediagnosticeerd, kan spalken ook geschikt zijn. In dit geval kan het been echter niet worden gestrekt, dus wordt conservatieve therapie aangevuld met speciale oefeningen. Chirurgische interventie wordt voor de behandeling noodzakelijker naarmate het probleem later wordt ontdekt. Onbehandeld, leidt de ziekte van Blount tot een aantal complicaties, waaronder pijn, waargenomen instabiliteit en meer. Lopen AIDS en over het algemeen is een beperkte beweging het resultaat. De levensverwachting van de getroffen personen wordt echter niet verminderd en in de meeste gevallen is het mogelijk om het lichaam te ondersteunen met orthopedische maatregelen.
het voorkomen
Aangezien de interactie van de individuele oorzaken en de mate waarin genetische aanleg een rol speelt bij de ziekte van Blount tot nu toe niet volledig is opgehelderd, is het moeilijk om een vervorming van het onderbeenbot te voorkomen. experts, kinderen die zijn te zwaar en die vroeg begonnen te lopen, worden vaak beïnvloed, ouders moeten meer aandacht besteden aan deze twee factoren. Bij twijfel is het raadzaam om direct een arts te raadplegen. Als een ziekte wordt vermoed of gediagnosticeerd kan worden, kan de arts de therapie in een vroeg stadium starten - bijvoorbeeld door spalken te laten aanbrengen of door verdere orthopedische maatregelen voor te schrijven. Op deze manier kan een misvorming van het bovenste deel van het scheenbeen niet altijd worden vermeden, maar de effecten kunnen binnen de perken worden gehouden. Het kind echter verbieden om te lopen uit angst voor het ontwikkelen van de voorwaarde, misschien omdat ouders of broers en zussen zijn of werden getroffen, is dit geen goede manier om het te voorkomen.
Follow-up
Bij de ziekte van Blount richt de nazorg zich ook op fysiotherapie. Fysiotherapie en regelmatige lichaamsbeweging kan de mobiliteit van het aangetaste onderbeenbot stabiliseren. Massages en maatregelen uit alternatieve geneeswijzen bijvoorbeeld acupunctuur, kan bovendien het herstel ondersteunen. Bij medische nazorg staat voortgangscontrole centraal. Deze vinden in eerste instantie maandelijks plaats en daarna halfjaarlijks. Afhankelijk van het type en de ernst van het Blount-syndroom kan de frequentie echter sterk variëren. Daarom moeten patiënten nauw overleggen met hun arts. Dit is ook belangrijk met betrekking tot eventuele complicaties, die zo snel mogelijk aan de arts moeten worden gemeld. In het geval van het bilaterale syndroom van Blount kunnen verdere vervolgonderzoeken nodig zijn. Er moet bijvoorbeeld worden gecontroleerd of de voorwaarde heeft geleid tot misvormingen en daarmee tot gewrichtsslijtage en andere klachten. Als dit het geval is, therapie met pijnstillers moet worden voortgezet. Bovendien zijn verdere fysiotherapeutische maatregelen nodig. De ziekte van Blount bij jonge kinderen kan effectief worden behandeld. Vervolgzorg moet meestal meerdere jaren worden voortgezet, maar moet op lange termijn verdwijnen. Als de ziekte tot in de volwassenheid aanhoudt, kan niet worden aangenomen dat volledig herstel optreedt. Vervolgens worden ook in de nazorg curatieve maatregelen genomen om de kwaliteit van leven van de patiënt te verbeteren.
Hier is wat u zelf kunt doen
Getroffen personen met de ziekte van Blount maken soms een ernstig ziekteverloop door, maar ze kunnen goed worden behandeld met orthopedische maatregelen. Sommige zelfhulpmaatregelen kunnen orthodoxe medische behandelingen begeleiden en optimaliseren. Bovenal fysieke oefeningen zoals yoga, Pilates of klassiek fysiotherapie worden aanbevolen. In het bijzonder moeten de voetboogspieren regelmatig worden getraind en gestrekt - bijvoorbeeld door herhaaldelijk de tenen en andere stretching oefeningen uit sport. Na de diagnose van de ziekte van Blount is een algemene verandering in levensstijl vaak ook nuttig. Met een gezond lichaamsgewicht en een alomvattend goed voorzien organisme kunnen de boogpoten en de gevolgen daarvan in ieder geval worden beheerst. De getroffenen wordt aangeraden om een dieet plan, dat het beste wordt uitgewerkt in samenwerking met de behandelende arts of een voedingsdeskundige. De specialist kan ook tips geven tegen de kenmerkende pijn. Naast de klassieke medicijnen, geneeskrachtige planten zoals wilg blaffen of pepermunt zijn hier bijvoorbeeld ook geschikt. Ten slotte is het belangrijk om praten regelmatig naar de arts en om in een vroeg stadium gebruik te maken van begeleidende therapeutische maatregelen. Therapeutisch advies en deelname aan zelfhulpgroepen kunnen ook het psychische ongemak verminderen dat kan worden geassocieerd met de ziekte van Blount.
