Bloedcontacttijd: functie, taken, rol en ziekten

Bloed contacttijd is de tijd waarin bloed in het kleine bloed circuleert schepen van de longen en tijdens welke diffusie van ademhalingsgassen optreedt. Daarom bloed contacttijd heeft een belangrijke invloed op het bloed zuurstof levels.

Wat is bloedcontacttijd?

Bloed contacttijd verwijst naar de hoeveelheid tijd die bloed doorbrengt in de longblaasjes (luchtzakjes) van de longen. Gasuitwisseling vindt plaats in de longblaasjes van de longen. Bloedcontacttijd verwijst naar de tijdsperiode die het bloed doorbrengt in de longblaasjes (alveoli) van de longen. Gasuitwisseling vindt plaats in de longblaasjes, wat betekent dat carbon dioxide komt vrij en zuurstof wordt opgenomen door de rode bloedcellen (erytrocyten​ De lucht is rijk aan carbon kooldioxide wordt vervolgens uitgeademd. De bloedcontacttijd is afhankelijk van verschillende factoren, zoals hartminuutvolume, bloeddruk, en stromingsweerstand.

Functie en doel

Gasuitwisseling in de longblaasjes wordt beïnvloed door beide ventilatie (beluchting) van de longen en door hun bloedstroom. Er zijn twee overwegingen waarmee rekening moet worden gehouden. De ene is hemodynamica en de andere is gasuitwisseling tussen de longblaasjes en het kleine bloed schepen rondom de longblaasjes (alveolaire haarvaten). Er zijn verschillende verbanden tussen hemodynamica, diffusie en gasuitwisseling die de bloedcontacttijd beïnvloeden. Een belangrijke rol in de hemodynamica wordt gespeeld door hartminuutvolume, vasculaire stromingsweerstand en bloeddruk​ De grootte van het contactgebied tussen de longblaasjes en het bloed is significant voor de diffusie van ademhalingsgassen. Ook de stroomsnelheid van het bloed in de capillairen heeft een positief of negatief effect en wordt onder meer beïnvloed door vasodilatatie en vasoconstrictie. Voor de evenwicht van ademhalingsgassen, dwz de uitwisseling van carbon dioxide voor zuurstofis de bloedcontacttijd van doorslaggevend belang, want alleen hier heeft het bloed contact met de lucht in de longblaasjes en is overdracht mogelijk. Roughton, een arts, ontdekte dat een normale bloedcontacttijd ongeveer 0.7 tot 0.8 seconden is. Tot een bloedcontacttijd van 0.35 seconden kan er nog een geschatte fysiologische waarde zijn evenwicht tussen de lucht in de longblaasjes en het bloed. De benodigde bloedcontacttijd is echter ook afhankelijk van de zuurstofverzadiging van het veneuze bloed. Als het bloed erg zuurstofarm en hoog is kooldioxide, is het wellicht niet mogelijk dat voldoende zuurstofcompensatie plaatsvindt binnen de normale bloedcontacttijd. Omdat het bloed sneller door de haarvaten van de longen gaat als het hartminuutvolume toeneemt, zou er eigenlijk een tekort aan zuurstof moeten zijn. Het lichaam is echter zeer flexibel, zodat het hartminuutvolume tijdens inspanning zelfs vertienvoudigd kan worden zonder dat er zuurstofonderverzadiging optreedt. De reden hiervoor zijn vermoedelijk zogenaamde reserve capillairen, die geopend kunnen worden als de zuurstofbehoefte toeneemt. Volgens sommige auteurs wordt slechts 60 tot 75 procent van alle longblaasjes in rust geventileerd en van bloed voorzien. Dit draagt ​​er ook aan bij dat bloeddruk in de longen neemt niet dramatisch toe tijdens inspanning. De bloedcontacttijd blijft dus ongeveer constant.

Ziekten en kwalen

Zowel een te lange als een te korte bloedcontacttijd kan ongemak veroorzaken. Een te lange bloedcontacttijd treedt op als er bloedstuwing in de longen is. Dit kan door verschillende factoren worden veroorzaakt. Er blijft een mogelijke oorzaak over hart- mislukking. Links hart- hartfalen, is het linkerhart niet meer in staat om het bloed dat het linkerhart van het rechterhart via de longen bereikt, door het lichaam te verdelen. circulatie​ Dit resulteert in een terugstroom in de longen. Hierdoor lekt vloeistof uit het bloed in de longblaasjes. Dit wordt ook wel longoedeem​ Hierdoor is er geen gasuitwisseling meer mogelijk in de aangetaste delen van de longen. Verkorting van de bloedcontacttijd is meestal het gevolg van long ziekten. Bij emfyseem is het luchtgehalte in de longen abnormaal verhoogd. Deze toename gaat gepaard met vernietiging van de long zakdoek. Het bloed schepen van de longen zijn ook beschadigd. Als resultaat neemt de contacttijd met het bloed af. De meest voorkomende oorzaak van emfyseem is roken. Passief roken vormt ook een risico. Typische symptomen van emfyseem zijn onder meer kortademigheid en een blauwe verkleuring van de huid (cyanose​ Bovendien kan een fassthorax ontstaan. De bloedcontacttijd wordt ook verkort in de setting van fibrose.Longfibrose is een chronisch long ziekte waarbij het functionele weefsel van de long verandert in bindweefsel​ Deze remodelleringsprocessen worden geïnitieerd door chronische ontstekingsprocessen in de longen. Mogelijke oorzaken zijn onder meer infecties, fijnstof, gassen, dampen, haarlak, rokengeneesmiddelen, herbiciden en systemische ziekten zoals sarcoïdose of chronisch polyartritis​ Vanwege de verkorte bloedcontacttijd treedt kortademigheid op bij fibrose, net als bij emfyseem. In de vroege stadia gebeurt dit alleen tijdens inspanning. Later krijgen de getroffenen er echter zelfs in rust last van. Ademen is snel en ondiep. Een droog, irriterend hoesten kan ook voorkomen. In een vergevorderd stadium overheersen de symptomen van zuurstoftekort. Waaronder cyanose, drumstickvingers en klokglas nagels. Vanwege de bindweefsel remodellering treedt in sommige gevallen bloedcongestie op. Dit legt een druk op de hart-. Dit wordt ook wel genoemd longhart​ In het gevorderde stadium ontwikkelt zich ademhalingsinsufficiëntie. Het hart kan ook een verkorte bloedcontacttijd veroorzaken. De oorzaak is dan goed hartfalen​ Juist hartfalenkan het rechterhart niet langer voldoende bloed aan de longvaten leveren. Het hartminuutvolume neemt af. Rechtsaf hartfalen kunnen bijvoorbeeld het gevolg zijn van defecten aan de hartklep. Typisch, cyanose treedt op als gevolg van zuurstofgebrek. Andere symptomen van congestie zijn oedeem, ascites en vergroting van de lever (hepatomegalie) en milt (splenomegalie). Bovendien kan er sprake zijn van toegenomen nachtelijk urineren en vergroting van het hart.