Bepaling van de ernst van zenuwbeschadiging | Hernia met zenuwbeschadiging

Bepaling van de ernst van zenuwbeschadiging

Er zijn twee belangrijke, gemeenschappelijke classificaties voor schade aan randapparatuur zenuwen: het Seddon-klassement en het Sunderland-klassement. De Seddon-classificatie van zenuwbeschadiging omvat drie graden van ernst, terwijl de Sunderland-classificatie classificeert zenuwschade in vijf graden. De ernst van zenuwschade hangt af van de mate van schade aan de axonen, medullaire omhulsels en bindweefsel omhulsels (epineurium) die de zenuwen.

Neurologen bepalen de ernst van een zenuwlaesie door middel van elektromyografieelektroneurografie en, indien nodig, magnetische resonantiebeeldvorming (MRI). De minste vorm van zenuwschade betreft een letsel aan de myeline schede, terwijl de axonen en epineurium ongedeerd zijn. De prognose is erg goed en de symptomen verdwijnen binnen enkele dagen tot weken.

Deze mate van ernst komt overeen met graad één volgens Seddon, de zogenaamde neurapraxie, en graad één volgens Sunderland. De mate van ernst van zenuwbeschadiging bij een hernia is cruciaal voor de prognose. Het bepaalt de mogelijke regeneratie van de zenuwbeschadiging en de kansen op herstel.

Bent u meer geïnteresseerd in dit onderwerp? Een hernia kan leiden tot functievermindering door zenuwbeknelling. Dit uit zich bijvoorbeeld in de vorm van spierzwakte of gevoelloosheid. Het is belangrijk om de functie van een zenuw te meten om later te kunnen beslissen of een operatie nodig is of niet.

Bij een normale zenuwfunctie, ondanks een hernia, kunnen de symptomen conservatief worden behandeld, namelijk met sport en medicatie. Als er een duidelijk meetbare verslechtering van de zenuwfunctie is, kan chirurgische verlichting van de zenuw aangewezen zijn. In de meeste gevallen wordt de zenuwfunctie bepaald door elektromyografie.

Elektroden zijn zowel aan de zenuw bevestigd als aan een spier die de zenuw bereikt. Een zwakke elektrische impuls wordt vervolgens op de zenuw uitgeoefend en de spierreactie wordt geregistreerd. De snelheid waarmee de zenuw de elektrische impuls kan overbrengen, is bepalend.

Als de zenuw beschadigd is, wordt de zenuwgeleidingssnelheid verminderd. Het is belangrijk om vooraf een referentiewaarde beschikbaar te hebben, aangezien elke zenuw een individuele zenuwgeleidingssnelheid heeft, afhankelijk van de dikte en voorwaarde​ De procedure is volkomen onschadelijk en pijnloos.

Dit komt doordat alleen zeer zwakke elektrische signalen naar de zenuw worden overgebracht. Tijdens het onderzoek kan er een tintelend gevoel op de huid of spiertrekkingen zijn, maar na het einde van de elektromyografieverdwijnen deze symptomen vanzelf weer. Een tentamen duurt doorgaans niet langer dan 20 minuten.

Als een zenuw onvoldoende wordt aangevoerd bloed en voedingsstoffen gedurende een lange periode, spreekt men van onomkeerbare schade en wortelsterfte. Alleen een getrainde arts kan duidelijk herkennen dat de zenuw dood is. Een acute hernia kan enorm veel veroorzaken pijn.

Zolang de pijn aanwezig is, de zenuw "leeft" en geeft de pijnsignalen door. Een plotselinge verdwijning van de pijn is een belangrijke indicatie van mogelijke wortelsterfte. Tegelijkertijd kan wortelsterfte verlamming veroorzaken en kan verlies van gevoeligheid, zoals gevoelloosheid, aanzienlijk toenemen of helemaal verdwijnen.

Helaas is de regeneratie van een hernia met zenuwbeschadiging duurt lang. De aangetaste tussenwervelschijven worden door de drukbelasting slecht voorzien van vocht en voedingsstoffen. Rugtraining, gewichtsverlies en een evenwichtig dieet of chirurgische decompressie van de schijf kan helpen om de compressie van de schijf tegen te gaan en zenuwen.

Bovendien hangt de prognose af van de omvang van de zenuwbeschadiging. Complete laesies regenereren erger dan onvolledige zenuwletsels. Bij onvolledig zenuwletsel kan de schade met een passende behandeling binnen enkele weken worden hersteld.

In het geval van ernstigere verwondingen kan regeneratie enkele maanden duren, en in het geval van volledig zenuwomhulsel kan regeneratie zelfs uitblijven. Het bevriezen van zenuwen, de zogenaamde cryotherapie van de zenuw, is een relatief nieuwe procedure voor de behandeling van pijn. Het wordt voornamelijk gebruikt voor pijn in de rug, zoals het geval is met een hernia or facet syndroom.

cryotherapie heeft een langdurig effect en is meestal omkeerbaar. Icing kan poliklinisch of intramuraal worden uitgevoerd. Het is belangrijk dat de patiënt voorafgaand aan de ingreep voldoende wordt geïnformeerd over de mogelijke complicaties.

Tot de meest voorkomende complicaties behoren infecties en bevriezing in het gebied rond de prik, evenals permanente verlamming van de bevroren zenuw. Voorafgaand aan de operatie is het belangrijk om ervoor te zorgen bloed-verdunnende medicatie tijdig wordt gestaakt en dat de bloedstolling is gecontroleerd door een arts. Als er onvoldoende coagulatie is, kan een ernstige bloeding in de wervelkanaal kan optreden tijdens de procedure.

De procedure zelf wordt ofwel openlijk uitgevoerd, dwz in het kader van een operatie onder algemeen anesthesieof minimaal invasief met plaatselijke verdoving. De minimaal invasieve variant verdient de voorkeur boven open chirurgie. Zodra het plaatselijke verdoving op zijn plaats zit, wordt een kleine huidincisie gemaakt en wordt een sonde in de aangetaste zenuw ingebracht.

De sonde kan van binnenuit aanzienlijk worden gekoeld met stikstof of kooldioxide. Zodra de sonde zijn bestemming heeft bereikt, wordt deze afgekoeld tot ongeveer -60 graden Celsius. Dit bevriezingsproces verdooft de zenuw en voorkomt dat deze pijnsignalen verzendt.

Er moet voor worden gezorgd dat de sonde niet te lang op de zenuw blijft en dat de zenuw niet te veel wordt afgekoeld. Anders kan ongewenste bevriezing van aangrenzende structuren optreden of kan de zenuw onomkeerbaar worden beschadigd. Meteen daarna cryotherapiedient het resultaat regelmatig te worden gecontroleerd om mogelijke complicaties in een vroeg stadium te voorkomen.

De vitamine B-groep bestaat uit acht vitaminen die fungeren als voorlopers voor belangrijke co-enzymen in het lichaam. De B. vitaminen worden aangetroffen in dierlijk voedsel zoals vis, zuivelproducten of lever, evenals in plantaardig voedsel zoals broccoli of spinazie. Vitamine B12 komt voornamelijk voor in dierlijke producten en, in tegenstelling tot de andere vitaminen, kan in het lichaam worden opgeslagen.

Vitamine B1 is belangrijk voor de overdracht van prikkels naar de zenuwstelsel en vitamine B12 vervult ook essentiële taken voor de werking van het zenuwstelsel. Een tekort aan B-vitamines kan aandoeningen van de zenuwstelsel​ Tegelijkertijd kan een voldoende aanvoer van vitamines een positief effect hebben op de zenuwfunctie.