Sla wordt in Oostenrijk ook wel hoofdsla genoemd en behoort tot de groep tuinsla (Lactuca sativa). De as van de sla wordt samengedrukt en de bladeren vormen een hoofd van verschillende bladlagen, die doen denken aan rozenkoppen. Het is altijd een van de meest populaire slasoorten geweest, maar de laatste jaren is het van de eerste plaats verdrongen door andere soorten.
Dit is wat u over sla moet weten
Het calorie- en vetgehalte van sla is erg laag. Om deze reden is de sla erg populair bij velen. Bovendien heeft het een vrij hoog gehalte aan voedingsvezels Sla is - botanisch gezien - een eenjarige tot tweejarige plant. Het heeft een lange penwortel met bladrozet. Later worden vertakte bloeiwijzen met gele bloemen gevormd. Het gesloten hoofd wordt geproduceerd door de sterk gecomprimeerde scheutas, waarop de stengelomsluitende slablaadjes liggen. De buitenste bladeren buigen naar buiten en de vorm is afgeplat. In de meeste gevallen hebben de bladeren een grotere breedte dan lengte. Het oppervlak is niet glad, maar gerimpeld, maar voelt toch zacht en ietwat olieachtig aan. De gebruikelijke kleur van sla is groen, waarbij de buitenste bladeren een donkerdere en krachtigere kleur hebben dan de binnenste. Ze zijn meestal lichtgroen tot witachtig. Er zijn echter ook slasoorten met rode en gele bladeren. In de bloeiperiode wordt de as langer. Afhankelijk van de variëteit blijven de kroppen in de zomer meestal gesloten dan andere. Sommige vormen snel bloemen. Volgens het vermoeden is sla afkomstig van de wilde sla (Lactuca serriola). Dit is een steppeplant die voorkomt in het Nabije Oosten en Zuid-Europa. Sla heeft een lange traditie en werd al in de Egyptische, Griekse en Romeinse oudheid gegeten. Vanaf de 8e eeuw wordt het in de tijd van Karel de Grote in archieven aangetroffen. Onder de naam Lactuca werd het in de middeleeuwen gebruikt, hoewel de exacte bereiding niet bekend is. De eerste illustraties zijn te vinden in kruidenboeken uit de 16e eeuw. De eerste bekende is van Joachim Camerarius. Aan het hof van Lodewijk XIV werd sla onder bescherming geteeld, omdat de vraag zeer hoog was. Aan het einde van de 19e eeuw werden 44 slasoorten beschreven door Friedrich Alefeld, hoewel ze tegenwoordig niet allemaal in Duitsland verkrijgbaar zijn. Sla wordt enerzijds buiten geteeld en anderzijds in kassen. Het is daarom het hele jaar door verkrijgbaar, hoewel er een verhoogd nitraatgehalte is waargenomen in kroppen die in kassen worden gekweekt. Dit kan de toevoer van zuurstof naar de organen. Bovendien wordt gezegd dat het zo is kanker-promotie. Om deze reden wordt sla uit vrije teelt aanbevolen. Deze is vanaf mei verkrijgbaar in Duitsland en de hele zomer in supermarkten te vinden. In sommige landen wordt sla ook als groente gebruikt. Omwille van zijn smaak het wordt ook wel genoemd boter sla. Vers geoogst, heeft het een boterachtige textuur en een pittige smaak.
Belang voor de gezondheid
Het calorie- en vetgehalte van sla is erg laag. Om deze reden is de sla erg populair bij velen. Bovendien heeft het een vrij hoog gehalte aan voedingsvezels. Aan de andere kant, de vitamine inhoud is vrij laag. De meeste andere slasoorten bevatten meer verschillende soorten vitaminen dan de sla. Desalniettemin heeft het een niet kleine hoeveelheid vitamine A, wat een positief effect heeft op de huid en ogen. Sla is - in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht - niet zo gezond als in de volksmond wordt beweerd, maar het is best lekker als het op de juiste manier wordt bereid.
Ingrediënten en voedingswaarden
100 gram sla bevat ongeveer 14 calorieën De sla bestaat voor 96 procent uit water Daarnaast bevat 100 gram ongeveer 1.25 gram eiwit, slechts 0.21 gram vet en 0.5 gram vezels. Bovendien bevat dezelfde hoeveelheid sla 7 milligram natrium, 11 milligram magnesium, 26 milligram fosfor en tien keer meer kalium. Het bedrag van ijzer is ongeveer 1.8 milligram en dat van calcium is ongeveer 35 milligram.
Intoleranties en allergieën
Bij elk voedingsmiddel kunnen in principe intoleranties of allergieën voorkomen. Zo is het ook met sla, hoewel hier vrij zelden overeenkomstige intoleranties voorkomen, wat ook te wijten is aan het hoge gehalte aan water.
Winkelen en keukentips
Kijk bij het kopen van sla of het snijvlak van de steel er nog vers uitziet of verkleurd is. Als het bruin of zelfs donkerder is, is de hoofd liegt al een tijdje. Sla is niet lang houdbaar, dus het moet na aankoop vrij snel worden geconsumeerd. Het is erg gevoelig en heeft de neiging te rotten en snel te verwelken. Een delicate aanraking is nodig bij het oogsten. Daarom moet ook bij opslag de nodige voorzichtigheid in acht worden genomen. Als je niet van plan bent om de sla dezelfde dag of de volgende dag op te eten, kun je proberen hem ermee te besproeien water en omwikkeld met papier. Dit zou het minstens een paar dagen in het groentevak van de koelkast moeten bewaren. Om sla te bereiden, is de eerste stap het verwijderen van de buitenste bladeren, die misschien niet vers lijken. Deze worden weggegooid. Vervolgens wordt het dikke steeluiteinde verwijderd, waarna de afzonderlijke bladeren van de steel kunnen worden losgemaakt. Dit gebeurt geleidelijk. Als je de voorkeur geeft aan de stevige, binnenste bladeren, kun je ook de buitenste bladeren weggooien, maar de sterke groene bladeren bevatten de meeste ingrediënten. De sla moet in ieder geval worden gewassen. Daarna kan het droog worden gecentrifugeerd met bijvoorbeeld een slacentrifuge. Afhankelijk van het recept worden de bladeren versnipperd of in kleine stukjes gesneden. Vooral populair zijn de heldere, kleine harten van sla, die knapperig moeten zijn.
Voorbereidingstips
Sla wordt voornamelijk gebruikt voor gemengde of pure groene salades. Al eeuwenlang is het de eerste keuze als bijgerecht bij vis, vlees of andere gerechten. Het combineert goed met andere slasoorten en kan ook gemengd en aangekleed worden met tomaten, komkommers of radijsjes. Diverse dressings passen goed bij sla. Yoghurt-kruidverbanden zijn geschikt, maar ook azijn-olie wordt vaak gebruikt. In delen van Duitsland wordt sla geserveerd met een zoete saus. In koud gerechten wordt sla ook vaak gebruikt als basis of decoratie. In restaurants verbetert het de plaat in combinatie met andere slasoorten. Sla is nog steeds de eerste keuze. Hetzelfde geldt overigens voor sandwiches. Daarnaast kan sla ook gekookt worden. Een voorbeeld hiervan is het gebruik in erwtensoep. Deze methode is vrij ongebruikelijk in Duitsland, maar wordt vaker gebruikt in andere landen. Daarnaast kan het ook gebruikt worden in de Aziatische keuken. Het kan bijvoorbeeld dienen als vulling of wikkel voor lente- of rijstpapierrollen.
