Acute reumatische koorts (ARF)
Acuut reumatisch koorts is de reactie van het lichaam op een streptokokkeninfectie, die ongeveer drie weken na de feitelijke ziekte optreedt. De meest gevreesde complicaties zijn reumatisch endocarditis, myocardiet en pericarditis. Als gevolg hiervan, zonder adequate antibioticatherapie, hart- falen treedt meestal op, wat meestal fataal afloopt.
Ook bij toediening van antibiotica de hart- kan duurzaam worden beschadigd, vaak ziekten van de hartkleppen zullen het gevolg zijn van een reactie na de streptokokkeninfektie. Bovendien is er een acute individuele ontsteking gewrichten, de zogenoemde polyartritis. Deze complicatie komt het meest voor bij kinderen.
De hersenen kan ook worden beïnvloed door acute reumatische aandoeningen koorts, wat zich uit in neurologische afwijkingen. Zoals de naam doet vermoeden, zijn er ook meer niet-specifieke symptomen, zoals koorts en spieren pijn. Idealiter wordt ARF-therapie uitgevoerd voordat deze complicaties optreden.
Hiervoor moet een streptokokkeninfectie tijdig worden opgespoord en behandeld antibiotica zoals penicilline. Als het acute reumatische koorts heeft plaatsgevonden, moet ontstekingsremmende medicatie worden toegediend. Aangezien het bij de ARF om een reactie gaat immuunsysteem bij de Streptokokkeninfektion, kan ook met Kortison worden behandeld, wat leidt tot een veranderde reactie van het immuunsysteem.
Acute glomerulonefritis
glomerulonefritis is een ontsteking van de nieren. Het kan optreden als een complicatie van een streptokokkeninfectie. Acuut glomerulonefritis treedt ook op een paar weken na de daadwerkelijke infectie van de streptokokken en manifesteert zich voornamelijk door bloed in de urine.
Daarnaast kan er ook nog uitscheiding van zijn eiwitten (eiwitten) en verhoogd bloed druk en waterretentie. De diagnose van acuut glomerulonefritis wordt meestal gemaakt door de bloed en urine. In de meeste gevallen is aan de hand van de patiënt vast te stellen of er een streptokokkeninfectie is opgetreden medische geschiedenis, dwz door de getroffen persoon te interviewen. Vervolgens bloed en eiwitten worden gedetecteerd in de urineanalyse.
Aangezien de nier is ontstoken bij glomerulonefritis, een zogenaamd nierkloppen pijn kan ook voorkomen. Om dit te onderzoeken, tikt de arts met de rug van de getroffen persoon nier niveau. Om met absolute zekerheid een diagnose te kunnen stellen, is het vaak nodig om een monster te nemen van de nier.
Dit kan onder een microscoop worden onderzocht en levert zo de laatste doorslaggevende aanwijzing voor het starten van de juiste therapie. De behandeling bestaat meestal uit antibiotica. Bovendien, dialyse kan tijdelijk nodig zijn als nierfunctievervangende therapie.
Alle artikelen in deze serie:
