Synoniemen
Dij plastische chirurgie, liposuctie, dermolipectomie med. : Dermolipectomie A dij lift (dermolipectomie van de dij) is de chirurgische verwijdering van overtollig materiaal vetweefsel en huid van de dij voor cosmetische verfraaiing. De redenen (indicaties) voor een dijbeenlift zijn puur esthetisch of cosmetisch van aard, voornamelijk door overmaat vetweefsel of overtollige huid.
Een dijbeenlift kan ook worden uitgevoerd in het geval van zogenaamde “zadeltassen vet” of celluliteeen deukachtige vervorming van het onderhuidse vetweefsel (onderhuids vetweefsel), in welk geval liposuctie is meestal voldoende. Een extra huidlift kan echter nodig zijn, vooral na aanzienlijk gewichtsverlies of schommelingen in het verleden. Een dijbeenlift is meestal een complexe operatie van enkele uren en mag alleen bij gezonde patiënten worden uitgevoerd.
Houd er altijd rekening mee dat bij een operatie ook bepaalde rsiks betrokken zijn. Het is ook mogelijk om zonder operatie het vet aan de binnenkant van het bovenbeen of op het gehele bovenbeen te verminderen. In Duitsland worden jaarlijks ongeveer 20000 pure liposucties uitgevoerd, en bij ongeveer 7000 patiënten per jaar worden dijbeenliftjes uitgevoerd. Het percentage vrouwen dat geopereerd wordt, is beduidend hoger dan dat van mannen.
Geschiedenis
De eerste liposucties werden uitgevoerd door Kesselring in 1976. Daarvoor was het alleen mogelijk om een slanker en steviger bovenbeen te creëren door overtollige huid en de bijbehorende vetweefsel Sindsdien zijn er talloze verschillende chirurgische technieken getest en verbeterd.
De dijbeenliften die tegenwoordig vaak worden uitgevoerd, zijn meestal een combinatie van liposuctie en huidverstrakking, zogenaamde dermolipectomieën. De meest voorkomende oorzaak van een dijbeenlift is overtollig vetweefsel en overtollige huid op de dij door te zwaar Door sterke gewichtstoename enerzijds of constant wisselende gewicht anderzijds, de huid en bindweefsel van het bovenbeen verliest elasticiteit (rek) en wordt na verloop van tijd erg slap.
Zo kan het gebeuren dat vooral na een groot gewichtsverlies het bovenbeen niet slank en stevig is, maar er cosmetisch gezien erg onbevredigend uitziet. Voor de getroffenen is deze overtollige huid of de zeer slappe en gerimpelde huid vaak nog erger en stressvoller dan het hoge gewicht en de grote dijomtrek vóór het afvallen. In te zwaar Bij patiënten is er meestal een sterke toename van vetweefsel in de gehele dij.
Dit kan gelijkmatig zijn, maar ook op ongebruikelijke en niet de typische plaatsen van de natuurlijke vetweefselverdeling, zodat ook op deze plaatsen vet moet worden afgezogen. De meeste patiënten hebben last van uitgesproken vetkussens op de billen, het midden en de zijkanten van de dij en in het kniegebied. Als de getroffen patiënten een sterke psychologische beperking kunnen aantonen en daarmee een beperking van de kwaliteit van leven, kan de volksgezondheid verzekeringsmaatschappij kan een deel van de exploitatiekosten dekken.
Dit is echter slechts zeer zelden het geval en dient vooraf met de betreffende verzekeringsmaatschappij te worden overeengekomen. Voor een dijbeenlift, zoals voor elke operatie, moeten de risico's en eerdere ziekten worden opgehelderd en wordt de zogenaamde anamnese (patiëntgeschiedenis) door de behandelende arts afgenomen. Om het risico van de operatie in te schatten, worden vragen gesteld over onderliggende ziekten zoals hoge bloeddruk or suikerziekte mellitus, maar ook over het algemene fysieke voorwaarde, het gebruik van medicatie en de consumptie van alcohol of nicotine.
Ook van belang voor de planning van operaties zijn zwangerschappen, gewichtsverlies of gewichtstoename, eerdere operaties en het huidige gewicht en lengte. Om de operatie te plannen, wordt de patiënt onderzocht in verschillende lichaamshoudingen (staand, zittend, liggend) en uitgekleed. De bestaande vervorming van het bovenbeen wordt gemeten en gefotografeerd en de eventuele incisie wordt ingetekend.
Voorafgaand aan de operatie is er een uitvoerige bespreking van de mogelijkheden en het te verwachten resultaat, evenals mogelijke complicaties en risico's. Indien er complicaties optreden als gevolg van de operatie die verdere medische behandeling of zelfs verdere operaties noodzakelijk maken, moeten deze kosten ook worden gedragen door de patiënten. Aangezien bijvoorbeeld een verblijf op een intensive care-afdeling al snel in de meercijferige euro kan uitlopen, kan het de moeite waard zijn om voor cosmetische operaties een vervolgverzekering af te sluiten, die voor weinig geld beschikbaar is en wordt aanbevolen en geregeld door veel afdelingen plastische chirurgie. Omdat een dijbeenlift een electieve procedure is, ontvangen patiënten geen verklaring van arbeidsongeschiktheid.
Voor deze procedure moeten patiënten daarom minimaal twee weken vakantie plannen. Vóór de operatie wordt het verloop van de incisie op de dij gemarkeerd. Bij de meeste chirurgische technieken wordt aan het begin van de operatie een incisie gemaakt aan de zijkant van het genitale gebied aan de basis van de dij, indien mogelijk in een natuurlijke plooi.
In het geval van zeer zwaarlijvige patiënten of patiënten met een uitgesproken misvorming van de rijbroek of celluliteliposuctie kan aanvullend worden uitgevoerd in deze ernstig vervormde (vervormde) gebieden vóór de eigenlijke operatie. Overtollig vetweefsel wordt verwijderd, evenals overtollige huid. Vaak vooral in gevallen van ernstig zwaarlijvigheidmoet de navel worden uitgesneden en, nadat het weefsel is verwijderd, opnieuw worden ingebracht en gehecht.
De afzonderlijke lagen van de buikwand worden ook afzonderlijk weer gehecht. Na de buikwandlift wordt de huid onder lichte spanning in de richting van de oorspronkelijke huidincisie bewogen en meestal met intracutane hechtingen (hechtingen in de huid) gehecht om een optimaal cosmetisch resultaat te bereiken. Zuigafvoeren worden gebruikt zodat de vloeistof en bloed die vormen kunnen wegvloeien en de wond kan beter genezen.
Patiënten krijgen onder narcose een zeer strak wikkelverband, dat na één of twee dagen wordt vervangen door een verband met klittenband. Dit moet de komende weken continu worden gedragen en mag slechts kort worden verwijderd om te wassen, zodat het weefsel weer kan groeien zonder dat er gaatjes ontstaan (risico op seromavorming of risico op infectie). De meest voorkomende complicaties zijn wond genezen aandoeningen, vooral bij rokers, bloeding en infecties.
arm wond genezen of inconsistent dragen van de compressie-slipgordel of -omhulling na een operatie kan ook leiden tot vochtophoping in de wondholte (seroma), vooral bij grote operatiewonden. In dat geval kan het nodig zijn om opnieuw te opereren om de wond te laten genezen. Frequente late complicaties zijn stoornissen van het gevoel (gevoeligheid) in het operatiegebied en cosmetische problemen zoals het terugtrekken van het litteken of asymmetrieën.
Sterfgevallen als gevolg van het optillen van het bovenbeen zijn beschreven bij ongeveer 1 - 4% van de patiënten. De meest voorkomende oorzaken zijn trombo-embolie, verwondingen aan bloed schepen, dik embolie en fatale complicaties veroorzaakt door anesthesie of medicatie. Falen van de bloedsomloop kan echter ook een mogelijke doodsoorzaak zijn, vooral bij patiënten met eerdere ziekten van de cardiovasculair systeem Patiënten waarvan bekend is dat ze relevant zijn hart- Ziekten moeten daarom zorgvuldig worden overwogen of ze zichzelf vrijwillig blootstellen aan de risico's van een dijbeenlift.
