Overloopincontinentie
Overflow incontinentie beschrijft een vorm van urine-incontinentie waarin de blaas loopt constant over, net zoals wanneer een volle watervat verder wordt gevuld en dan druppel voor druppel overloopt. Om dit te laten gebeuren, de blaas moet tot de rand gevuld zijn, wat niet de regel is. We gaan tenslotte meestal naar het toilet zodra we voelen dat de blaas is vol.
Met overloop incontinentieechter chronisch urineretentie treedt op omdat een structuur de urinewegen blokkeert. Dergelijke structuren bij mannen zijn meestal prostaat vergroting (prostaathyperplasie). Deze knijpen het urinebuis en maken extreem hoge drukken noodzakelijk om überhaupt urine uit de blaas te kunnen transporteren.
Dit wordt een 'blaasstoornis' genoemd. Trouwens prostaat hyperplasie, een tumor van de urinebuis of vernauwing van de urethra kan hier ook verantwoordelijk voor zijn. Terwijl de blaas helemaal gevuld is, staat de blaassluiting altijd op "open" omdat het lichaam de blaas wil legen.
De spieren van de blaassluiting worden er dan echter ten onrechte van beschuldigd geen urine uit de blaas te willen afvoeren, wanneer een blokkade in de onderste urinewegen verantwoordelijk is voor het uitblijven van urinelozing. Op een bepaald punt overschrijdt de druk in de blaas de druk in het vernauwde gebied, dus van tijd tot tijd wordt urine onvrijwillig afgevoerd. Dit wordt dan waargenomen als incontinentie, terwijl het eigenlijk een mictiestoornis is.
De therapie heeft tot doel de vernauwing in de urinebuis en zo een ongestoorde urinestroom mogelijk te maken. Een therapie van de blaassluitspieren of de blaaswandspieren is meestal niet nodig, omdat deze normaal gesproken nog goed functioneren. In acute gevallen kan de blaas ook met een lange, steriele naald door de buikwand worden geprikt om de opgehoopte urine af te voeren.
Dit belooft onmiddellijke verlichting van de symptomen. Aangezien de ophoping meestal gedurende een lange periode plaatsvond, moet echter voorzichtig worden omgegaan met een te snelle afvoer van de urine: het lichaam is gewoonlijk gedurende een periode van maanden gewend geraakt aan de verstopte urinewegen, waardoor er een risico bestaat op overmatig waterverlies als de urine te snel wordt geleegd. In feite kunnen meerdere liters urine door de kunstmatige blaas dagen achtereen stopcontact, wat echter de elektrolyt van de patiënt zou verstoren evenwicht. Daarom is een langzame en gecontroleerde lediging van de blaas belangrijk.
Alle artikelen in deze serie:
