Duur
Kiespijn bij tandwortelontsteking varieert niet alleen sterk in zijn vorm, maar de duur varieert ook individueel. Enerzijds zijn er patiënten die na afloop volledig klachtenvrij zijn wortelkanaalbehandelingAnderzijds zijn er patiënten bij wie de klachten ook na een optimale wortelkanaalbehandeling niet verdwijnen. Maar hoe is het mogelijk dat een en dezelfde ziekte een dergelijke variabiliteit in de duur van de symptomen biedt?
Tijdelijke verschillen tussen acute en chronische wortelkanaalontsteking zijn redelijk realistisch. Acute wortelkanaalontsteking heeft meestal een snel verloop van symptomen. De ontsteking treedt snel op en de symptomen worden voor de behandeling steeds erger.
Na een succesvolle behandeling heeft de getroffen persoon echter meestal geen klachten meer. In het geval van chronisch ontsteking van de tandwortel, de behandeling is langer. De symptomen verschijnen erg langzaam, en daarom veroorzaken ze niet pijn voor elke patiënt, maar het beloop en de behandeling zijn niet altijd voltooid na de wortelkanaalbehandeling.
De ontsteking onder de worteltop heeft tijd nodig om te verdwijnen. De duur van de pijn kan ook worden verlengd als de medicatie die in het wortelkanaal wordt ingebracht niet werkt. Als de patiënt resistent is tegen medicatie, kan de pijn gaat langer mee en er moet een alternatief medicijn worden gebruikt om de ontsteking te verminderen.
Als de symptomen na medicatie en irrigatie niet zijn verdwenen, moet de procedure worden herhaald totdat de tand geen pijn meer veroorzaakt. Over het algemeen is het beloop van symptomen van tandwortelontsteking complex en kan de duur niet van tevoren worden bepaald. De duur is afhankelijk van de medicatie, de complexiteit van de tand, het succes van de wortelkanaalbehandeling en het individuele verloop van de ziekte. Het algemene fysieke voorwaarde speelt ook een rol, daarom varieert de duur van de pijn van enkele dagen tot weken en maanden.
Tandwortelontsteking zonder pijn
An ontsteking van de tandwortel wordt meestal geassocieerd met hevige pijn, maar soms wordt een ontsteking van de tandwortel ontdekt als een toevallige bevinding door een Röntgenstraal zonder dat de getroffen persoon pijn heeft gehad of zelfs maar iets heeft opgemerkt. Maar hoe is het mogelijk dat een en dezelfde ziekte zulke verschillende reacties en symptomen veroorzaakt? Studies met proefpersonen hebben aangetoond dat de evaluatie van pijn in de hersenen en de pijn geheugen zijn individueel aangepast.
Bijvoorbeeld een lamp zonnebrand kan voor één persoon erg pijnlijk zijn, maar anderen merken het nauwelijks. Genetische afkomst heeft ook invloed op deze kwestie. Volgens studies zijn Noord-Europeanen veel minder gevoelig voor pijn dan zuiderlingen.
De individueel uitgesproken pijn geheugen, pijnperceptie en evaluatie in de hersenen kan gevormd worden door ervaringen en externe invloeden. Een persoon kan bijvoorbeeld niet eens de lichte pijn van een tandwortelontsteking waarnemen omdat de hersenen remt de pijnverwerking en dus komt het signaal niet eens aan. Dit fenomeen wordt door artsen 'remming van de afdalingspijn' genoemd en verschilt van persoon tot persoon.
Verder geluk hormonen, de zogenoemde endorfines, die in grotere hoeveelheden vrijkomen tijdens positieve gebeurtenissen zoals sport en geslachtsgemeenschap, kunnen pijnsymptomen verdoezelen en ze helemaal niet merkbaar maken. Als de afgifte van deze boodschappersubstanties echter afneemt, kan de pijn opnieuw optreden. Verder zijn er genetische defecten bekend waarbij slechts één chromosoom in het genetisch materiaal is veranderd.
Het gevolg hiervan is dat je helemaal geen pijn kunt voelen ontsteking van de tandwortel is volledig asymptomatisch als het chronisch is en zich niet acuut ontwikkelt. Een acute ziekte gaat gepaard met een snelle progressie van de ziekte, terwijl in het geval van a chronische ziektekan de progressie zich over jaren uitstrekken. Omdat de ziekte zich in dit geval zo langzaam ontwikkelt, voelt het lichaam geen pijn en kan het langzaam wennen aan de pijncondities.
De ontsteking onder de worteltop ontwikkelt zich vaak jaren of decennia na een trigger zoals een klap of een val erin jeugd en begeleidt de patiënt ongemerkt gedurende een lange periode van leven. Om deze reden zijn röntgenfoto's op zijn vroegst met een regelmatige tussenpoos van 2 jaar na een dergelijk ongeval aan te raden om chronische ontsteking van de tandwortel in een vroeg stadium en om het specifiek te behandelen. Dit komt omdat het niet kan worden uitgesloten dat de bacteriën van chronisch tandwortel ontsteking komt in de bloedbaan en beschadigt vervolgens de hart- en andere organen. Vanwege dit gevaar moet elke ontsteking van de tanden zo snel mogelijk worden behandeld om elke kans op secundaire ziekten te voorkomen.
Alle artikelen in deze serie:
