Zidovudine wordt chemisch azidothymidine genoemd en is als zodanig een derivaat van het nucleoside thymidine. Farmacologisch behoort het tot de reverse transcriptaseremmers en is het als zodanig effectief tegen intracellulaire replicatie van HIV. Het wordt op de markt gebracht door het farmaceutische bedrijf GlaxoSmithKline.
Wat is zidovudine?
Zidovudine maakt nu deel uit van de combinatie therapie voor HIV-infectie, samen met andere agentia. De paden van de wetenschap zijn soms ondoorgrondelijk: in de jaren zestig gingen Amerikaanse onderzoekers aan de slag om een nieuw anti-kanker agent - kwam er een goed presterend medicijn voor uit 에이즈 Tegenwoordig maakt zidovudine, samen met andere middelen, deel uit van de combinatie therapie voor HIV-infectie.
Farmacologische werking
De farmacologische werking van zidovudine is te wijten aan de remming van nucleoside reverse transcriptase, een enzym dat HI virussen absoluut vereist voor replicatie en pathogeniteit. De mens Immunodeficiëntie Virus (HIV), dat de ziekte veroorzaakt 에이즈 (Acquired Immune Deficiency Syndrome), behoort tot de zogenaamde retrovirussen. Het gebruikt RNA als genetisch materiaal, niet DNA, zoals het geval is bij veel andere levensvormen, zoals mensen. Om ervoor te zorgen dat hiv in menselijke cellen kan integreren en, zoals gebruikelijk bij virussen, ervoor zorgt dat ze zijn genetisch materiaal repliceren en zo helpen bij de voortplanting, heeft het reverse transcriptase nodig:
Het transcribeert viraal RNA in DNA (normaal gebeurt dit andersom in de biologie, vandaar de term 'omgekeerd' in dit geval), dat vervolgens wordt geïntegreerd in het normale verloop van het cellulaire metabolisme en wordt gebruikt om te lezen en nieuwe te maken. eiwitten en dus nieuw virussen Zidovudine wordt intracellulair omgezet in zijn actieve vorm, zidovudinetrifosfaat, en heeft dan een hoge affiniteit voor de reverse transcriptase van retrovirussen, waaronder hiv-1 en hiv-2, maar er moet aan worden herinnerd dat andere transcriptasen die hun werk doen bij normaal cellulair metabolisme worden ook geblokkeerd door het medicijn met een lagere affiniteit, wat veel van de bijwerkingen verklaart. Als antimetaboliet wordt zidovudinetrifosfaat in het DNA van het provirus opgenomen in plaats van een thymidinebouwsteen en blokkeert het de verdere productie op deze locatie. De betrokken reverse transcriptase is geblokkeerd. Op deze manier remt zidovudine echter alleen de HI virussen nieuw penetrerend een gastheercel - wat al in het celgenoom is geïntegreerd, blijft daarentegen onaangetast. Daarom moet het middel ook altijd in combinatie met anderen worden gebruikt om de virale infectie echt volledig aan te vallen.
Medische toepassing en gebruik
Zidovudine wordt meestal gebruikt als onderdeel van een brede hiv-infectie therapie HAART genoemd (zeer actieve antiretrovirale therapie). Dit komt doordat na ongeveer zes maanden behandeling met zidovudine alleen resistentie ontstaat bij de HI-virussen, die in verschillende stappen muteren en hun reverse transcriptase ongevoelig maken voor het geneesmiddel. In combinatie met andere drugsis deze ontwikkeling van resistentie erg moeilijk voor de virussen, aangezien ze van meerdere kanten tegelijk worden aangevallen. Meestal wordt een drievoudige combinatie gebruikt, meestal twee nucleoside reverse transcriptase-remmers met een niet-nucleoside reverse transcriptase-remmer of met een proteaseremmer. De therapie moet nauwlettend worden gevolgd; in het bijzonder zijn de virale lading en het aantal CD4-cellen belangrijke markers voor het directe succes van de therapie. Oorspronkelijk werd een dergelijke behandeling pas op volle kracht gelanceerd 에이즈 Tegenwoordig is er een toenemende neiging om de therapie in eerdere stadia van infectie te starten.
Risico's en bijwerkingen
Zidovudine heeft enkele bijwerkingen die kunnen optreden tijdens langdurige therapie. Het feit dat het oorspronkelijk bedoeld was om te worden ontwikkeld als een chemotherapie medicijn tegen kanker tumoren geeft al aan dat sommige bijwerkingen consistent moeten zijn met die van chemotherapie: Schade aan de beenmerg is een van deze, die zich kan manifesteren als bloedarmoede al twee tot vier weken na het begin van de therapie en meestal als neutropenie of een daling van het wit bloed cellen, van de zesde tot de achtste week. Neurotoxische effecten zijn bijvoorbeeld hoofdpijn (bij 50 procent van de behandelde personen), slapeloosheid en psychologische veranderingen. Langdurige therapie kan ook leiden tot spiermassa pijnMaagdarmstoornissen, koorts en huiduitslag kan ook voorkomen. Een medicijn interacties moet ook worden overwogen, inclusief ASA (aspirine) en morfine kan de afbraak van zidovudine in de lever, resulterend in verhoogde geneesmiddelconcentraties. Andere cytotoxische of beenmerg-onderdrukkend drugsverergeren natuurlijk de bijwerkingen van zidovudine.
