De navelstreng verbindt moeder en kind tijdens zwangerschap in de baarmoeder. De foetus is verbonden met de bloedbaan van de moeder via de placenta Het verliest zijn belang na de geboorte.
Wat is een navelstreng?
De navelstreng is een buisje weefsel dat zorgt voor een verbinding tussen de moeder placenta en de buik van de baby. De ontwikkeling ervan hangt nauw samen met de ontwikkeling van de placenta Het bevruchte ei bestaat al uit meerdere cellen en ontwikkelt zich verder in de baarmoeder De buitenste schil van het ei versmelt met het slijmvlies van de baarmoeder om de placenta te vormen. Het is dus een vereniging van moeder- en embryonale cellen. Het heeft niet alleen invloed op de levering van de foetus, maar beïnvloedt ook het organisme van de moeder. Het interieur vormt holtes gevuld met bloed. Van hen de bloed schepen ontwikkelen tot de vierde week van zwangerschap, waaruit de bloedvaten voor de navelstreng worden gevormd. Tegen het einde van de vierde week van zwangerschap embryo- heeft zich ontwikkeld tot het punt waarop zijn hart- begint te kloppen. Op dat moment neemt de navelstreng zijn functie op zich, namelijk zorgen voor de aanvoer van voedingsstoffen en zuurstof Het is ook verantwoordelijk voor het verwijderen van metabolische afvalproducten zoals carbon dioxide.
Anatomie en structuur
Als de baby wordt geboren, is de navelstreng 50 tot 60 centimeter lang en 1.5 tot twee centimeter dik. Het is samengesteld uit een gelatineus bindweefsel dat is opgerold in een spiraal. Het koord is samengesteld uit collagenen, een paar fibroblasten en een grote hoeveelheid water-bindende hyaluronen (Wharton's sulcus). Het is flexibel om de baby in zijn bewegingen te kunnen begeleiden en hem niet te verwonden. Tijdens de zwangerschap begint het kind ook naar de navelstreng te reiken, ermee te spelen, het te buigen en in sommige gevallen erop te kauwen, zodat het wordt blootgesteld aan veel spanning De samenstelling beschermt het inwendige bloed schepen tegen knikken en daardoor de toevoer onderbreken.
Functie en taken
Aanvankelijk bestaat de navelstreng nog uit vier bloed schepen, waarvan er twee navelstrengaders zijn en twee navelstrengaders. De juiste navelstreng ader neemt af tegen de vierde week van de zwangerschap. De slagaders vervoeren laag bloed zuurstof en voedingsstoffen maar rijk aan carbon kooldioxide naar de placenta, en de aderen dragen zuurstof en voedingsstoffen voor de baby. De uitwisseling vindt plaats in de placenta zonder dat de bloedsomloop van de moeder en de baby elkaar overlapt. Na de geboorte en de eerste ademhaling van het kind verliest de navelstreng zijn taak en na het doorknippen ook zijn functionaliteit. Het is daarom mogelijk dat het kind gelijktijdig wordt gevoed door zowel de navelstreng als zijn eigen navelstreng ademhaling Als het kind regelmatig ademt, wordt het wit en slap. Op dit punt kan het zonder complicaties worden gesneden. Op twee punten, enkele centimeters van de buik van de baby en enkele centimeters van de placenta, is deze elk voorzien van een navelstrengklem. Het wordt dan gesneden. De baby heeft geen zenuwcellen op dit deel van de navelstreng, dus snijden kan ook geen pijn. Het stuk dat op de buik van de baby achterblijft, wordt schoongemaakt en verbonden. Binnen een paar dagen droogt het op en valt het uiteindelijk af. De navel wordt dan op dit punt op de buik gevormd.
Ziekten en kwalen
Als er maar één navelstreng is slagader wordt gedetecteerd, wordt het singuliere navelstrengslagader genoemd. Dit komt voor bij ongeveer één procent van alle zwangerschappen. Als het wordt gedetecteerd, neemt het risico op chromosomale of orgaanmisvorming toe met 30 tot 60 procent. Een te korte navelstreng kan ook wijzen op misvormingen. Bijvoorbeeld de foetus kan mogelijk niet voldoende bewegen als gevolg van een stoornis in de centrale zenuwstelsel Het kan ook erop wijzen dat de spieren niet goed genoeg ontwikkeld zijn. Als de navelstreng te lang is, is de kans op verstrikking van het snoer groter. Als de baby te veel beweegt, kan het koord ofwel knikken, wat een valse knoop wordt genoemd, of een echte knoop vormen. Voor de laatste is de incidentie één tot twee procent van de zwangerschappen. In beide gevallen gaat dit meestal niet gepaard met negatieve gevolgen voor het kind, hoewel bloed circulatie kan kort worden verstoord. Het weefsel waaruit de navelstreng bestaat, voorkomt meestal slechte gevolgen. Een groter gevaar is de verstrikking van de navelstreng. Het kan zich om afzonderlijke delen van het lichaam van het kind wikkelen. Vooral als het zich om de nek, dit kan gevaarlijk zijn. Dit type verstrengeling komt voor bij 20 tot 30 procent van de kinderen bij de geboorte. Als de navelstreng zodanig wordt samengedrukt dat de bloedstroom wordt verstoord, moet het kind zo snel mogelijk ter wereld worden gebracht, hetzij met een pincet, hetzij met een keizersnede Een speciaal geval is de verzakking van de navelstreng. Hier raakt de navelstreng verstrikt in het geboortekanaal voor het lichaam van de baby. Ook hier moet de bevalling snel plaatsvinden. Bij een gescheurde navelstreng (omphalocele) kunnen de organen van het kind, zoals de darmen of lever, uitsteken uit de buik. Ze blijven zich echter buiten de buik ontwikkelen. Dit is al te zien op ultrageluid en kan onmiddellijk na de geboorte operatief worden gerepareerd.
