Amalgaam verwijderen
Amalgaamvullingen die kwik bevatten, bevatten gifstoffen die niet mogen worden ingeslikt. Als een vulling verwijderd moet worden, is het aan te raden om een rubberen dam aan te brengen. Want bij het uitboren van het vulmateriaal ontstaat amalgaamstof, dat zich combineert met het boorwater.
Dit water moet worden afgezogen, anders stroomt het erin de keel, en men zou het amalgaam opgelost in water kunnen inslikken. Hoewel de hoeveelheid kwik erg klein is en niet direct schadelijk, is het ook niet erg goed voor het lichaam, dus je kunt in ieder geval proberen er zo min mogelijk van op te nemen. Sommige vullingen zijn erg bros, waardoor de vulling in grote stukken breekt die direct kunnen worden afgezogen.
Als het erg stevig is en nog steeds goed intact, wordt er meer stof geproduceerd dat kan binnendringen de keel. In veel praktijken wordt een rubberdam niet gebruikt voor het verwijderen van amalgaam, omdat de assistenten meestal zeer bedreven zijn in het onmiddellijk opzuigen van de amalgaamresten. Bovendien zijn amalgaamvullingen vaak erg diep, zodat de rubberdam sluit niet goed af tegen de tand.
In dit geval is een rubberdam zelfs slecht, omdat de opening tussen de rubberen band en de tand meer water met amalgaam doorlaat. Het is belangrijk dat amalgaam een materiaal is dat erg lang meegaat, wat betekent dat de vullingen die verwijderd worden meestal al oud zijn. In de lange tijd is er veel kwik opgelost uit de vulling, waardoor er niet veel kwik meer in de vulling zit. Als je een beetje van het amalgaamstof inslikt, is het niet schadelijker voor het lichaam dan een vulling die gedurende meerdere jaren herhaaldelijk kwikdamp afgeeft.
Implementatie
De rubberdam vereist niet veel voorbereiding. Gewoonlijk doet de helper de rubberen band om. Voorafgaand hieraan kan een gebitsreiniging hebben plaatsgevonden, aangezien de beugels niet goed op de tand blijven zitten als er nog schaalBovendien moeten de tanden schoon zijn voor grote ingrepen zoals een vulling of wortelkanaalbehandeling worden uitgevoerd.
Het voorbereidende werk van de assistent bestaat uit het selecteren van een geschikte beugel, afhankelijk van de grootte en het type tand. De sluiting wordt eerder op de tand gepast zonder klemrubber, of deze goed vastzit en goed aansluit op de tand. Daarnaast worden, afhankelijk van de behandeling, vooraf één of meerdere gaatjes in het rubber gestanst, waardoor de betreffende tanden uit het rubber kunnen steken.
Er zijn verschillende mogelijkheden in welke volgorde de rubberdam is toegepast. Wat ze echter allemaal gemeen hebben, is dat het rubber over de tanden wordt gelegd en het rubber op zijn plaats wordt gehouden door de rubberen damklemmen. Daarnaast elastiekjes en tandzijde worden vervolgens rond de tanden geplaatst om het rubber te fixeren.
Afhankelijk van de behandeling worden houten wiggen toegevoegd, die de tanden iets uit elkaar buigen. Het aantal gaten dat in het rubber wordt geponst, is afhankelijk van het aantal tanden dat moet worden behandeld. In het geval van wortelkanaalbehandelingwordt de sluiting om de betreffende tand geplaatst.
Bij anterieure vullingen komen ook de aangrenzende tanden uit het rubber om beter bij de vorm en kleur van de vulling te passen. Bij keramische kronen is het ook belangrijk om de direct aangrenzende tanden bloot te leggen om contact tussen de kroon en de aangrenzende tanden te verzekeren. Er zijn ook verschillende sluitingen voor verschillende tanden.
Grofweg zijn de beugels onderverdeeld in beugels voor voortanden, voor kleine en grote zijtanden. De keuze voor verschillende sluitvormen is belangrijk omdat de kleine kiezen een kleinere omtrek hebben dan de grote kiezen. Binnen één groep zijn er weer verschillende vormen, want de vorm van een tand varieert van patiënt tot patiënt. Zo heeft de tandarts de mogelijkheid om uit te proberen welke sluiting het beste bij de betreffende tand past. Alle sluitingen hebben twee kleine vleugels die voorkomen dat de rubberdam van de tand glijdt.
