Introductie
De zogenaamde serotonine noradrenaline heropnameremmers (SNRI) zijn voornamelijk geneesmiddelen die worden gebruikt bij de behandeling van Depressie. De belangrijkste actieve ingrediënten in deze klasse medicijnen zijn venlafaxine en duloxetine. De naam verwijst naar het vermogen van deze medicijnen om hun effect op beide uit te oefenen serotonine en noradrenaline niveaus in de centrale zenuwstelsel.
Deze eigenschap onderscheidt de serotonine noradrenaline heropnameremmers van andere antidepressiva die uitsluitend op een van de twee stoffen werken. "Heropname" beschrijft de heropname van boodschappersubstanties, in dit geval noradrenaline of serotonine, in de zenuwcellen, terwijl de term "remmer" een technische term is voor een remmer. Samenvattend zijn serotonine-noradrenalineheropnameremmers remmers van de heropname van serotonine en noradrenaline in de zenuwcellen.
De beschikbare medicijnen
De werkzame stof venlafaxine is verkrijgbaar onder de volgende handelsnamen: Efexor®, Trevilor® retard, venlafaxine generieke geneesmiddelen De werkzame stof duloxetine is verkrijgbaar onder de handelsnamen Ariclaim, Cymbalta®, Duloxalta®, Xeristar®, Yentreve®, generieke duloxetine Milnacipran onder Milna -neurax®, Ixel en talrijke handelsnamen in het buitenland: Salvella®, Toledomin, Joncia, Tivanyl®, Dalcipran
- Efexor®, Trevilor® retard, generiek venlafaxine
- Ariclaim, Cymbalta®, Duloxalta®, Xeristar®, Yentreve®, generieke duloxetine
- Milna-neurax®, Ixel en talrijke handelsnamen in het buitenland: Salvella®, Toledomin, Joncia, Tivanyl®, Dalcipran
Indicatie en toepassing van SNRI
Serotonine-noradrenalineheropnameremmers zoals venlafaxine of duloxetine kan worden gebruikt voor de behandeling van Depressie, zowel bij acute als bij langdurige therapie. Naast serotonine noradrenaline heropnameremmers, selectieve serotonineheropnameremmers en selectieve noradrenalineheropnameremmers bestaan voor de behandeling van Depressie. Welke van deze medicijnen wordt gebruikt, hangt af van de vorm van depressie bij de getroffen patiënt.
Bijvoorbeeld, een gebrek aan serotonine in bepaalde delen van de hersenen wordt voornamelijk verantwoordelijk gehouden voor de depressieve stemming en vreugdeloosheid van de patiënten. Daarentegen wordt gezegd dat een tekort aan norepinefrine een gebrek aan rijvaardigheid en gebrek aan concentratie. Afhankelijk van welke van de symptomen bij de patiënt overheerst, zal de keuze dus zijn tussen een serotonineheropnameremmer, een norepinefrineheropnameremmer of een gemengde remmer die de heropname van beide stoffen remt.
Deze classificaties moeten echter meer worden opgevat als elementaire besluitvorming AIDS dan als definitieve “zwart-witcriteria”. Het beschreven stimulerende effect van selectieve norepinefrineheropnameremmers heeft echter ook nadelen. Vooral bij ernstig depressieve patiënten kan het gebruik ervan zelfbedreigende acties uitlokken, waaronder zelfmoord, door de drive veel meer te vergroten dan de stemming. Vanwege dit risico worden selectieve noradrenalineheropnameremmers nu nog maar zeer zelden gebruikt voor de behandeling van depressie, bijvoorbeeld bij patiënten met ernstige aandrijvingsstoornissen en een onbeperkte stemming. Naast hun gebruik bij de behandeling van depressie, worden serotonine-norepinefrineheropnameremmers ook gebruikt bij patiënten met sociale angst of mensen met obsessief-compulsieve stoornissen.
