Een urinemonster kan worden gebruikt om tal van ziekten op te sporen, evenals drugsgebruik en zwangerschap, door in elk geval op specifieke stoffen te testen. urineonderzoek is een belangrijk gebied van laboratoriumgeneeskunde, maar ook snelle tests komen steeds vaker voor: niet alleen voor zwangerschap controles, maar ook voor eerste tests op ziekten. Bacterie worden geanalyseerd, evenals de concentratie van rood bloed cellen, suiker en proteïne in de urine.
Wat is een urinetest?
Een urinemonster kan worden gebruikt om tal van ziekten op te sporen, evenals drugsgebruik en zwangerschap, door in elk geval op specifieke stoffen te testen. Urinemonster verwijst naar de uitstoot van urine (van de oude Duitse haran; "de uitgescheiden") voor latere diagnose. Urine wordt bij mensen net als bij alle zoogdieren door de urinewegen uitgescheiden. De vloeistof bevat water, verschillende mineralen zouten en eindproducten van eiwitmetabolisme. De samenstelling ervan varieert niet alleen naargelang de leeftijd en het geslacht van de patiënt, maar ook naargelang de hoeveelheid en het soort voedsel dat wordt geconsumeerd. Naast deze natuurlijk voorkomende componenten in de urine, kunnen pathologische urinecomponenten ook worden geïdentificeerd door analyse van de urine bij ziekten, waardoor conclusies over deze ziekten kunnen worden getrokken. De hoeveelheid urine die nodig is voor de diagnose hangt af van het toegepaste onderzoeksdoel.
Functie, effect en doelstellingen
Urinetesten worden gebruikt om kennis te vergaren over mogelijke ziekten, drugsgebruik, doping of zwangerschap. Zelfs als de snelle tests die in apotheken beschikbaar zijn, nu vergevorderd zijn: hun resultaten geven alleen maar aanwijzingen. Klachten en resultaten van zelf uitgevoerde sneltesten dienen daarom altijd met een arts te worden besproken. Artsen voeren ook regelmatig sneltesten uit om een eerste diagnose te kunnen stellen. De sneltest is een van de routineonderzoeken in de huisartspraktijk en wordt bijvoorbeeld gebruikt als vooropleiding onderzoeken tijdens de zwangerschap, voor operaties, maar ook voor pijn in de buik, maag en terug. Andere redenen voor urinetests zijn pijn tijdens het plassen of bloed ophoping in de urine. Het is ook mogelijk om de suiker niveau in de urine in geval van suikerziekte De gebruikte teststrips kunnen de concentratie of bloed, suiker or glucose of nitriet in de urine door hun kleur, op voorwaarde dat ze in verschillende delen zijn verdeeld. Nitriet vertegenwoordigt een afbraakproduct van bacteriën en duidt op een infectie van de urinewegen. Gucose in de urine kan voorkomen tijdens de zwangerschap of bij sommige vormen van kanker. Echter, glucose geeft meestal aan suikerziekte mellitus. Ook relevant voor diabetici is de detectie van ketonen: Deze verschijnen normaal gesproken niet in de urine en kunnen een gevolg zijn van intensieve vastend evenals een indicatie van een onevenwichtig metabolisme bij diabetici. Als er rode bloedcellen in de urine worden aangetroffen, ontsteking van de urinewegen is waarschijnlijk opgetreden. In zeer zeldzame gevallen kan er ook een tumor aanwezig zijn, zoals nier or blaaskanker. Witte bloedcellen in de urine kunnen conclusies worden getrokken over een ontsteking van de blaas of nieren. Bij gezonde mensen zou er weinig of geen eiwit in de urine moeten zitten. Een verhoogd eiwit concentratie duidt daarom ook op een ziekte van de nier Last but not least laat het onderzoek van de pH-waarde ook toe om conclusies te trekken over urineweginfecties of suikerziekte Urine heeft normaal gesproken een pH-waarde tussen 5 en 6. Het is licht zuur. Als de pH stijgt, waardoor de urine minder zuur is, kunnen de urinewegen geïnfecteerd raken. Als de pH daalt, kan dit duiden op diabetes. Urine krijgt zijn gelige kleur van bilirubine, het afbraakproduct van het bloedpigment hemoglobine Als de urine sterk gelig van kleur is, kan dit erop duiden lever ziekte. In de meeste gevallen varieert de kleur van de urine echter afhankelijk van dieet en vochtopname. Alleen een naderhand microscopisch laboratoriumonderzoek van de urine kan een betrouwbare verklaring geven. Het is aanzienlijk nauwkeuriger, maar kost ook meer moeite en kosten en duurt navenant langer.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Aangezien het urinemonster slechts het onderzoek is van de urine die toch moet worden uitgescheiden, zijn er geen risico's of gevaren voor de patiënt en is het niet nodig om voor bijwerkingen te waarschuwen, aangezien het geen ingreep in het lichaam is. Desalniettemin zijn er enkele bijzonderheden waarmee rekening moet worden gehouden. Om het onderzoek van de urine daadwerkelijk mogelijk te maken, dient het genitale gebied te worden gereinigd water vooraf, bijvoorbeeld om latere besmetting van de urine met bacteriën en andere stoffen. Om precies deze reden mag zeep echter niet worden gebruikt bij het reinigen onmiddellijk vooraf. Hoewel teststrips voor ziekten nu ook in de apotheek verkrijgbaar zijn, zijn ze geen vervanging voor een urinetest door een arts. Door ze vast te houden of aan te raken kunnen er bijvoorbeeld ook bacteriën via de vingers op de test komen, waardoor het testbeeld kan worden vervalst. Voor een urinetest is het ook gebruikelijk, zolang er geen instructies zijn om het tegendeel te bewijzen, om alleen midstream-urine te gebruiken. Dit betekent dat het eerste deel van de urine niet mag worden gebruikt, maar dat alleen het middelste deel in de container moet worden geplaatst. Vervolgens dient de overgebleven urine te worden vastgehouden en niet in de container terecht te komen. De reden hiervoor is dat de urine aanvankelijk ook besmet kan zijn met bacteriën, die geen uitspraken over daadwerkelijke ziekten mogelijk maken. Veel artsen vestigen hier niet afzonderlijk de aandacht op. Het is daarom handig om hier rekening mee te houden of indien nodig kort te vragen.
